ส่วนที่ 4 บทที่ 035-2

บทที่ 35-2 วิชาคุมหมาป่า

เดินทางไปได้ราวสามลี้ ทันใดนั้นเสียงประหลาดก็ดังขึ้น

เซี่ยฟางหวาลอบฟังอย่างถี่ถ้วน ก่อนมีสีหน้าเปลี่ยนไป รีบเลิกม่านแล้วสั่งงานอวี้จั๋ว “หยุดรถ”

“มีอะไรหรือพี่สะใภ้” อวี้จั๋วตัวสั่น รีบดึงบังเหยียนแล้วหันมามองเซี่ยฟางหวา

เซี่ยฟางหวาไม่ตอบ มองไปยังที่ราบซึ่งโอบล้อมด้วยภูเขาเบื้องหน้า เพ่งสมาธิพักหนึ่งก็เอ่ยถามหลี่มู่ชิง “เจ้าได้ยินเสียงอะไรหรือไม่”

“คล้ายเป็นเสียงหมาป่า” ในตอนนี้หลี่มู่ชิงก็มองไปยังจุดนั้นเช่นกัน สีหน้าเคร่งขรึมขึ้นมา

“หากเจ้าก็ได้ยินเหมือนกัน เช่นนั้นข้าคงไม่ได้หูฝาด ไม่ใช่แค่เสียงหมาป่า แต่เป็นเสียงของฝูงหมาป่า” เซี่ยฟางหวากดดันขึ้นมาทันที

“มีฝูงหมาป่าปรากฏขึ้นในรัศมีร้อยลี้จากเมืองหลวงได้อย่างไร” หานซู่ตกใจ

เขาเพิ่งเอ่ยจบ ทันใดนั้นหมาป่าตัวหนึ่งก็ส่งเสียงหอนขึ้นมาจากจุดนั้น ตามมาด้วยเสียงหมาป่าตัวอื่นๆ หอนรับตามกันทีละเสียง หลังจากนั้นหมาป่าตัวแล้วตัวเล่าก็ปรากฏขึ้นจำนวนราวหลายร้อยตัว เงาตะคุ่มกระจุกตัวท่ามกลางฝนตกหนัก