ส่วนที่ 3 บทที่ 100-2

บทที่ 100-2 แต่งตั้งตำแหน่งสืบทอด

นางเพิ่งวางถ้วยน้ำชาลง ฉินอวี้พลันหันหลังกลับมา หยุดเท้าลงหน้าธรณีประตูก่อนพิงกรอบประตูมองนางด้วยแววตาลึกซึ้ง “เซี่ยฟางหวา แค่เจ้ายอมรับข้ามันแย่ตรงไหนหรือ ข้ายังมีเวลาเหลืออีกมาก ขอเพียงตระกูลเซี่ยไม่คิดทรยศ ข้าสามารถปกป้องเจ้ากับตระกูลเซี่ยให้ไร้ความทุกข์ยากได้ และสามารถทิ้งร้างวังหลังเพื่อเจ้าได้เช่นกัน ราชสำนักกับตระกูลเซี่ยไม่ใช่คู่อาฆาตกันสักหน่อย จำต้องยื้อสุดแรงจนปลาตายแหขาดหรือ ส่วนพี่อวิ๋นหลานของเจ้า…” หยุดชั่วครู่ก่อนลดเสียงลง “แค่เจ้ายอมแต่งกับข้า บางทีข้าอาจมีหนทางช่วยชีวิตเขา”

เดิมทีเซี่ยฟางหวายังคงฟังด้วยความสงบนิ่ง ทว่าเมื่อได้ยินประโยคสุดท้ายก็ผุดลุกขึ้นทันที

บาดแผลบริเวณขายังไม่หายดีถูกกระทบกระเทือน ความเจ็บปวดแล่นทะลุถึงขั้วหัวใจทันที เหงื่อเย็นชื้นผุดขึ้นบนหน้าผากนาง ร่างกายฝืนประคองต่อไปไม่ไหวจนทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้อีกครั้ง ใบหน้าซีดขาวลงเพราะเหตุนี้