ส่วนที่ 3 บทที่ 072-2

บทที่ 72-2 ความรู้สึกเชื่อมโยงถึงกัน

เวลาราวหนึ่งชั่วยามถัดมา เซี่ยฟางหวาค่อยๆ วางพู่กันลง

ภาพวาดฉินเจิงบนกระดาษสมจริงราวกับมีชีวิต

วินาทีที่นางวางพู่กันลง ฉินเจิงก็เอื้อมมือไปคว้าตัวเซี่ยฟางหวามากอดแนบอก ไม่รอให้นางส่งเสียงท้วงออกมา เขาก็ก้มหน้าประทับริมฝีปากลงไป

แม้จะยังบาดเจ็บอยู่ ถึงแม้จะยังไม่ได้แต่งงานกัน แต่วันนี้เขาก็ควบคุมความคิดตัวเองไม่ได้แล้ว

เซี่ยฟางหวาสัมผัสได้ถึงความรู้สึกอันท่วมท้นที่เขามอบให้ อิงแอบในอ้อมอกเขาอย่างอ่อนระทวย

ผ่านไปเนิ่นนาน ฉินเจิงปล่อยนางพลางหายใจหอบ ทว่ายังคงจุมพิตแผ่วเบาบนแก้มและลำคอนางอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ น้ำเสียงแหบพร่า พึมพำว่า “วาดได้เยี่ยมมาก นี่คือรางวัล”

เซี่ยฟางหวาหน้าร้อนเสมือนถูกไฟเผา นางคิดจะผลักเขาออกทว่าไร้เรี่ยวแรง ได้แต่ฝังใบหน้าลงกับหน้าอกเขา หลบหนีเขาที่ยังคงพรมจูบไม่เลิก

ฉินเจิงเห็นนางมุดตัวเขาก็อดชื่นใจขึ้นมาไม่ได้ หลุดหัวเราะออกมา

เซี่ยฟางหวาทราบดีว่าเขาหัวเราะอะไร ทันใดนั้นก็รู้สึกเขินอาย เงยหน้าออกจากหน้าอกเขาถลึงตามอง

โฉมสะคราญมีแววตาไม่พอใจ ทว่าใบหน้าแฝงซึ่งความเขินอาย