ส่วนที่ 3 บทที่ 072-1

บทที่ 72-1 ความรู้สึกเชื่อมโยงถึงกัน

ข่าวจวนจงหย่งโหวเปิดศาลเซ่นไหว้บรรพบุรุษรู้มาถึงหูวังหลวงก่อนเป็นที่แรก

หลังฮ่องเต้ทรงทราบข่าวแล้วก็ส่งคนไปสืบข่าวอีกครั้ง กระทั่งเหล่าผู้นำเซ่นไหว้บรรพบุรุษเสร็จแล้ว ทว่าทุกคนกลับปิดปากเงียบสนิทประหนึ่งถูกเย็บปากติดกันไว้ ไม่หลุดพูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว ดังนั้นคนที่ส่งไปสืบข่าวจึงกลับมามือเปล่า ขณะเดียวกันก็สืบไม่พบสิ่งใด

ฮ่องเต้ประทับที่ห้องทรงอักษร พระพักตร์มืดครึ้มขึ้นทุกที

หลายปีที่ผ่านมาพระองค์ทรงอวดอ้างว่าสามารถควบคุมจวนจงหย่งโหวไว้ไม่มากก็น้อย ทว่ายามนี้เมื่อดูจากเรื่องนี้ หากเป็นเรื่องที่จวนจงหย่งโหวไม่อยากให้ผู้ใดทราบ ไม่ว่าจะสืบด้วยวิธีการใดก็ไม่อาจได้ผล ทั้งควบคุมไม่อยู่

ทว่ายิ่งเป็นเช่นนี้พระองค์ก็ยิ่งอยากทราบ เหตุการณ์ที่เป็นฝ่ายถูกกระทำเช่นนี้ยิ่งทำให้พระองค์กระวนกระวาย

ด้วยเหตุนี้พระองค์จึงตะโกนเรียก “อู๋เฉวียน!”

“ฝ่าบาท?” อู๋เฉวียนรีบปรากฏตัวขึ้นอย่างระมัดระวัง

“เตรียมราชรถ! เราจะไปเยี่ยมโหวเหยผู้เฒ่าที่จวนจงหย่งโหว!” ฮ่องเต้ทรงลุกขึ้นยืน สั่งงานด้วยพระพักตร์เคร่งขรึม

อู๋เฉวียนตกใจ