ส่วนที่ 2 บทที่ 030-1

บทที่ 30-1 หยินหยาง

บริเวณที่ศพอู๋ว่างเคยนอนแน่นิ่งอยู่ก่อนหน้านี้ไม่มีร่องรอยใด เนื่องจากภิกษุทำความสะอาดพระวิหารทุกวันจึงสะอาดอย่างยิ่ง ถึงแม้วันนี้ข้างนอกจะฝนตก รอยเท้าทุกคนที่เหยียบย่ำเข้ามาก็ไม่ได้ทำให้สกปรกแต่อย่างใด

เซี่ยฟางหวาสังเกตสภาพแวดล้อมภายในพระวิหารก่อน ทว่าไม่มีอะไรผิดสังเกตจากตอนที่นางออกไปแม้แต่น้อย

บริเวณที่ศพอู๋ว่างเคยนอนอยู่ไม่พบคราบน้ำ แสดงว่าเขาไม่ได้ถูกพิษกร่อนศพละลายศพไป

เช่นนั้นย่อมเหลือเพียงสาเหตุเดียวคือมีคนย้ายศพออกไป

พื้นปูด้วยแผ่นหินสีดำ ทั้งหนาและหนักมาก ไม่คล้ายกับมีกลไกลับ อีกทั้งกำแพงตามทางล้วนมีพระพุทธรูปประดิษฐานเรียงราย

นางมองรอบทิศก่อนเงยหน้ามองหลังคาพระวิหาร

เสาระเบียงเป็นตัวค้ำยัน ไม้แดงเชื่อมต่อ เพดานแกะสลักรูปเมฆแห่งโชคลาภไว้ ไม่มีร่องรอยใดเช่นกัน

ราวกับศพนั้นอันตรธานหายไปในอากาศ

เซี่ยฟางหวาจ้องหลังคาครู่ใหญ่ก่อนไล่สายตามองตามเสาต้นกลางที่ต้องใช้คนหลายคนโอบลงมา สายตาหยุดลงที่รูปปั้นพุทธองค์ที่นางและฉินเจิงนั่งเมื่อครู่

ฉินเจิงกับหลี่มู่ชิงหยุดมองรูปปั้นพุทธองค์องค์นั้นเช่นกัน