ส่วนที่ 2 บทที่ 001-1

ตอนที่ 1-1 เชื้อเชิญ

ฉินเจิงยืนนิ่งๆ มองนางจากตรงนั้นมาเนิ่นนาน นานเสียจนเซี่ยฟางหวาทนต่อไปไม่ไหว

เซี่ยฟางหวาค่อยๆ ลืมตาช้าๆ ก่อนจะสบตาเข้ากับดวงตาที่ฉายความรู้สึกหลากหลายลึกล้ำของฉินเจิง นางหลุบตาลง ก่อนจะเบือนหน้าหนี ค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง ไอเสียงเบาๆ

ฉินเจิงดวงตาวูบไหว ปล่อยม่านในมือลงช้าๆ เอนร่างพิงกับขอบประตู ก่อนจะเอ่ยถามนางเสียงเกียจคร้านว่า “เจ้าไปใหนมารึ?”

เซี่ยฟางหวานึกบ่นในใจ รู้อยู่แก่ใจแล้วยังมาถาม แต่นางก็ตอบเขาไปด้วยท่าทางไม่ใส่ใจว่า “ออกนอกเมืองไปเดินเล่น ดอกท้อ ดอกซิ่งในภูเขาบานหมดแล้ว ตั้งใจว่าจะเก็บมาหมักเหล้าสักสองไห”

ฉินเจิงหรี่ตา “แล้วได้เก็บมาหรือไม่?”

“ไม่!” เซี่ยฟางหวาส่ายหน้า

“เพราะอะไร?” ฉินเจิงมองนางนิ่งๆ พลางถาม

เซี่ยฟางหวาลุกขึ้นยืนช้าๆ เอ่ยเสียงหนักแน่น “องครักษ์เงาของฝ่าบาทสะกดรอยตามมา เกรงว่าคงจะมาตามจับข้าไปสอบสวนในวัง ข้าต้องเดินทางอ้อมวนคดเคี้ยวเพื่อให้พ้นจากการติดตาม ไม่มีเวลาคิดเรื่องเก็บดอกไม้ เมื่อเห็นท้องฟ้าเริ่มจะค่ำ ก็เลยกลับมา”

ฉินเจิงพยักหน้า ไม่ได้ถามต่อ เขาพูดกับนางว่า “กินข้าวเถอะ! ข้าเอาไก่ป่าตุ๋นมาให้เจ้า”