ส่วนที่ 1 บทที่ 092-1

บทที่ 92-1 เถียง

เซี่ยฟางหวาถลึงตามองฉินเจิงแวบหนึ่ง เพราะเวลานี้มีคนอยู่บนเรือมากเกินไป นางจึงไม่โวยวายออกมา

เฉิงหมิง ซ่งฟางและคนอื่นๆ มองหน้ากันด้วยความเงียบและคิดเหมือนกันว่าตั้งแต่ฉินเจิงรับหญิงรับใช้ทิงอินคนนี้เข้ามา นิสัยเขาก็เปลี่ยนไปมาก แม้จะยังมีนิสัยเผด็จการ อวดดี ไม่สนใจธรรมเนียมประเพณีดังเดิม แต่นิสัยโอหังเอาแต่ใจตัวเองนั้นลดลงมากกว่าเมื่อก่อนมาก

“ไอหยา เรือหมายเลขห้าที่ข้าลงพนันแพ้แล้ว!” ฉินเหลียนโวยวายออกมา ความเบิกบานเมื่อครู่พลันเปลี่ยนเป็นท้อใจ

“พี่เหลียน ข้าบอกแล้วให้ท่านลงพนันเรือหมายเลขสาม ท่านก็ไม่เชื่อ!” ฉินชิงเหลือบมองฉินเหลียนอย่างลำพองใจ

“เจ้าดูสิ เรือหมายเลขสามของเจ้าก็รั้งท้ายแล้วเช่นกัน ใกล้จบเห่แล้ว!” ฉินเหลียนถลึงตามองฉินชิงอย่างอารมณ์ไม่ดี ก่อนจะกล่าวอย่างปากร้าย

“เรือที่เสด็จย่าชื่นชมในอดีตจะพ่ายแพ้ได้อย่างไร ข้าไม่เชื่อ!” ฉินชิงทำหน้าสลดลง

“เสด็จย่าก็เป็นคน มิใช่เทพ ของดีไม่จำเป็นว่าราชสำนักจะต้องรู้เสมอไป” ฉินเหลียนมองออกไปนอกเรือต่อ “ตอนนี้เรือลำอื่นยังสูสีกันอยู่ มีแค่เรือสองลำที่พวกเราลงพนันเท่านั้นที่แพ้ไปแล้ว ช่างอับโชคเสียจริง!”