ณ เมืองอาคิรา
"ขอโทษจริงๆนะเจ้าคะ ที่ต้องมารบกวนท่านพี่"
"ไม่เป็นไรเลย พี่เต็มใจ" คืออยากจะบอกว่าแม่พี่เขาก็ใจดีเว่อร์ทรงเดียวกับหญิงแม่ฉันเป๊ะ แต่นี่หนักกว่านิดหน่อย เพราะให้นอนห้องเดียวกันจะได้ปรับกันได้ คือฉันแบบ อะไรกันครับเนี่ย และตอนนี้ฉันกับธุมเกตุก็นั่งอยู่ในห้องกับนางสองต่อสองงง อัดอัดกว่านี้ไม่มีอีกแล้วพูดเลยย
"งั้นน้องไปอาบน้ำก่อนนะเจ้าคะ"
"เชิญจ่ะ"
ในห้องน้ำ
กรี๊ดดดดด หรูสุดๆหลังจากที่ฉันต้องอาบน้ำแบบกลางป่ากลางดงคิกธรรมชาติตั้งนาน วันนี้! ฉัน! ได้อาบน้ำดีๆกับเขาบ้างแล้วว~
"ก๊าบ ก๊าบ ก๊าบ เป็ดอาบน้ำในคลอง ตาก็จ้องแลมองเพราะในคลองมีหอยปูปลาา~"
'ก็อกๆ'
"น้องเป็นอะไรหรือเปล่า คุยกับพี่หรือ" คุยอะไรก่อนน ฉันร้องเพลงต่างหากก เสียงออกจะไพเราะขนาดนี้แยกไม่ออกรึไงง ชิ!
"เปล่าจ้าา น้องร้องเพลง"
"ร้องเพลง?"
"เอ่ออ เอาเป็นว่าไม่ได้คุยกับพี่จ้า"
"ได้จ่ะ มีอะไรเรียกพี่ได้นะ"
"ค่าา"
15 นาทีผ่านไป
"อาบเสร็จแล้วค่า"
"น้อง.. ./////." ทำไมพี่เขาหันมาแล้วก็รีบหันไปล่ะ
"มีอะไรหรือไม่"
"น้องไปแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนดีไหม" อ้ากกกก ลืมไปว่านุ่งแค่ผ้าาา
"น้องขอโทษๆเดี๋ยวน้องจะรีบไปแต่งตัวเดี๋ยวนี้แหละ" ฉันก็รีบไปแต่งตัว
"งั้นพี่อาบน้ำเลยนะ"
"จ้าาาา"
หลังจากจัดการธุระกันเสร็จก็ถึงเวลา….
"เหมือนเดจาวูเลย"
"หื้มน้องว่าเยี่ยงไรนะ พี่ฟังไม่ถนัด" ธุมเกตุหันมาหาฉัน (ตอนนี้เรานอนอยู่เตียงเดียวกันจากพื้นสู่เตียง)
"ไม่มีอะไรเจ้าค่ะ เรารีบนอนกันเถอะค่ะ"
กลางดึก
หนาวเว่อร์ประหนึ่งติดแอร์ หนาวจนผ้าห่มตอนนี้ก็เอาไม่อยู่
เมื่อฉันหันกลับไปทางพี่ธุมเกตุฉันเห็นพี่เขานอนหงายอยู่ก็เลยขอแอบเอามือไปซุกใต้แขนหน่อยละกันน
ธุมเกตุ
กระผมรู้สึกได้ว่ามีอะไรดุ๊กดิ๊กๆอยู่ข้างกายกระผมเมื่อลืมตาแล้วหันไปดูก็เจอกับลูกนกน้อยๆนอนตัวสั่นเพราะความหนาวผมเลยเลยจะกอดสักประเดี๋ยว เมื่อนางหายสั่นก็ค่อยคลายกอด แต่สุดท้ายผมก็สู้ความง่วงไม่ไหวจึงกอดนางแล้วหลับไปเช่นนั้น