1286 พบกันอีกครั้ง
ตอนที่ 1286 พบกันอีกครั้ง
“สุราหนึ่งแก้ว”
“อยากดื่มอะไรหรือ”
“นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าเข้าเมืองแห่งความว่างเปล่า ช่วยเลือกแก้วที่เหมาะกับเผ่าพันธุ์มนุษย์ให้ที แล้วก็บอกข้าเกี่ยวกับที่นี่มาด้วย”
หลังจากพูดจบ กู่ฉิงซานวางเหรียญเงินบนโต๊ะก่อนดันไปให้อีกฝ่าย
บาร์เทนเดอร์มองเหรียญก่อนเผยรอยยิ้มบนใบหน้า
มูลค่าของเหรียญนี้มากยิ่งกว่าสุราหนึ่งแก้ว มันแทบจะเรียกว่าเป็นทิปที่ได้กำไรที่สุดของวันนี้เลยก็ว่าได้
บาร์เทนเดอร์เก็บเหรียญไปก่อนรีบเตรียมแก้วสุรามาวางตรงหน้ากู่ฉิงซาน จากนั้นกล่าวว่า
“นี่คือถ้วยแห่งความปรารถนาเพลิง สุราอันเป็นเอกลักษณ์ของพวกเรา เผ่าพันธุ์มนุษย์และสัตว์ประหลาดแห่งความว่างเปล่ามากมายชอบดื่มมัน”
กู่ฉิงซานหยิบแก้วสุราขึ้นมา
แก้วโปร่งใสเต็มไปด้วยของเหลวสีแดงอมส้มเข้มข้นและเลือนรางราวกับลาวาหลอมละลาย
กู่ฉิงซานจิบเข้าไป ยกนิ้วโป้งให้บาร์เทนเดอร์ก่อนยิ้มกว้าง “สุราดี ข้าไม่ได้ดื่มสุราแรงแบบนี้มานานแล้ว”
หลังจากพูดจบ เขายังคงจิบต่อ
รอยยิ้มบนใบหน้าของบาร์เทนเดอร์กว้างมากขึ้น
การที่ใครบางคนชื่นชมผลงานของตัวเองนับว่าเป็นเรื่องที่มีความสุขเสมอ
บาร์เทนเดอร์มองรอบข้าง
ยังเช้าตรู่อยู่ ลูกค้าระดับสูงสุดของบาร์ยังไม่มา ตอนนี้ มีเพียงสองสามคนกำลังมองหาบูธ พวกเขากำลังสนทนาช้า ๆ ขณะดื่มน้ำตาม
ตอนนี้ ถ้าจะคุยกับผู้มาใหม่ก็คงไม่เป็นไร
“ฟังนะ ผู้มาใหม่ ข้าสามารถบอกเจ้าเกี่ยวกับเมืองแห่งความว่างเปล่าได้คร่าว ๆ ”
“ตั้งใจฟังให้ดี”
“พวกเราเริ่มจากสิ่งที่รู้กันดีก่อน เจ้าน่าจะรู้ว่าวังวนความว่างเปล่านั้นไร้ที่สิ้นสุด แต่มีอยู่ที่หนึ่งที่ว่ากันสามารถช่วยผู้คนออกจากความว่างเปล่านี้ได้ ที่นั่นก็คือประตูโลกในตำนาน”
กู่ฉิงซานวางแก้วสุราลง
คาดไม่ถึงว่าประโยคแรกก็จะได้ในสิ่งที่อยากฟังแล้ว
เขากล่าวอย่างสงบว่า “ใช่ ทุกคนรู้เรื่องนี้ดี ช่วยเล่าต่อด้วย”
บาร์เทนเดอร์ไม่ใส่ใจขณะกล่าวต่อว่า “ประตูโลกอยู่ในมือของหุบเหวนิรันดร์ แต่มันหลับใหลอยู่ ปกติแล้วเมินผู้ที่อ่อนแอเกินไป ดังนั้นจึงมีบางคนที่เกิดความคิดบางอย่างก่อนไปที่ประตูโลกเพื่อหาทางออกจากวังวนความว่างเปล่าเงียบ ๆ ”
“ผลที่ได้ ทุกคนที่ออกจากประตูโลก ทุกคนที่อยากกลับมา แม้กระทั่งผู้ที่เดิมถูกส่งออกไปสำรวจสถานการณ์ก็ไม่ได้กลับมา”
“นอกจากพวกบ้าจากหวนคืนชาติภพหกวิถีแล้ว แทบไม่มีใครมีความคิดที่จะทำลายประตูโลก”
“ยังไงซะ แม้กระทั่งในกระแสวังวนแห่งความว่างเปล่า ตราบที่เจ้ายังมีชีวิตสุขสบายดี อย่าได้รนออกไปหาที่ตายจะดีกว่า”
“นั่นก็จริง” กู่ฉิงซานเห็นด้วย
บาร์เทนเดอร์กล่าวว่า “ยามที่ตัวตนส่วนใหญ่ตัดใจที่จะออกจากความว่างเปล่า พวกเขาเริ่มจดจ่อกับการพัฒนาตัวเอง เมืองแห่งความว่างเปล่าของพวกเราอยู่ในความว่างเปล่าไม่มีสิ้นสุด เป็นโลกการค้าที่ได้รับการยอมรับจากทุกกองกำลัง โลกนี้รับผิดชอบในการดูแลกระแสวังวนแห่งความว่างเปล่า สิ่งมีชีวิตยิ่งใหญ่ทั้งหลายที่มาสื่อสารและแลกเปลี่ยนจะได้รับการปกป้องทั้งหมด”
“ดังนั้นพวกเราล้วนอยากมาเมืองแห่งความว่างเปล่าเพื่อแสวงโชคดูยังไงล่ะ” กู่ฉิงซานกล่าวอย่างทันท่วงที
บาร์เทนเดอร์แสดงสีหน้าพึงพอใจออกมาแล้วกล่าวว่า “ใช่ ใครบ้างที่ไม่แสวงหาสิ่งใดจากเมืองแห่งความว่างเปล่า ที่นี่ล้วนเป็นความฝันสำหรับสิ่งมีชีวิต มีทั้งข้อมูลของวังวนความว่างเปล่าและสมบัติมากมายที่สุดแสนเหลือเชื่อ”
“ฟังนะ ผู้มาใหม่ เจ้าต้องมีตัวตนที่เป็นทางการเพราะผู้มาใหม่ทุกคนในเมืองนี้จะได้รับการปกป้องจากทุกกลุ่ม แต่การปกป้องนี้ใช้ได้เพียงหนึ่งวัน หากผ่านไปหนึ่งวัน เจ้าจะไม่ได้รับตัวตนที่เป็นทางการ จากนั้นเมืองจะไม่ปกป้องเจ้าอีกต่อไป”
กู่ฉิงซานกล่าวว่า “การมีตัวตนที่เป็นทางการหมายความว่าเป็นที่ยอมรับของเมืองอย่างนั้นเองสินะ”
“ใช่ ถ้าเจ้าไม่มีตัวตนที่เป็นทางการ นั่นหมายความว่าเจ้ามีค่าไม่มากพอ ทำให้เมืองปฏิเสธที่จะยอมรับเจ้าเพราะเหตุนี้ เจ้าก็จะ…” บาร์เทนเดอร์เผยรอยยิ้มลึกลับออกมา
“กลายเป็นทาส เป็นสินค้าหรือไม่ก็บางสิ่งอย่างเช่นปุ๋ยสินะ” กู่ฉิงซานเสริม
“เจ้าเป็นคนฉลาด ข้าหวังว่าเจ้าจะได้ตัวตนในเร็ววันนะ”
บาร์เทนเดอร์ชื่นชมก่อนหันไปรับแขกคนอื่น
กู่ฉิงซานมองตามบาร์เทนเดอร์จนเห็นชายคนหนึ่งสวมหน้ากากวิญญาณชั่วร้ายกับสัตว์ประหลาดห้าหัวที่ร่างกายลอยอยู่ในอากาศ
“ท่านอยากดื่มอะไรหรือ” บาร์เทนเดอร์ถามด้วยความเคารพ
ผู้ชายถอดหน้ากากวิญญาณชั่วร้ายออกก่อนตอบว่า “สุราที่ดีที่สุด”
บาร์เทนเดอร์รินสุราหกแก้วก่อนส่งให้พวกเขาสองคน
กู่ฉิงซานไม่มองอีกต่อไป
ในเมืองแห่งความว่างเปล่า มีหลายคนที่มาจากโลกวิญญาณชั่วร้าย บางครั้งก็มีอสุราด้วย
ไม่เพียงแค่หวนคืนชาติภพหกวิถีเท่านั้น เผ่าพันธุ์แห่งความว่างเปล่าเหล่านั้นและแม้กระทั่งผู้แข็งแกร่งของโลกเก้าร้อยล้านชั้นล้วนเคลื่อนไหวที่นี่
กู่ฉิงซานดื่มเสร็จก่อนหันหลังแล้วเดินไปที่ถนนกว้าง
ระหว่างทาง มีสิ่งปลูกสร้างรูปทรงแปลกประหลาดเรียงราย พวกมันล้วนเป็นขององค์กรแห่งความว่างเปล่าจำนวนมาก
ครึ่งวันผ่านไปนับตั้งแต่เข้ามาที่เมืองแห่งความว่างเปล่า
ในครึ่งวัน เขาจะกลายเป็นตัวตนที่ไม่ได้รับการปกป้อง
ภารกิจเร่งด่วนที่สุดคือการได้รับตัวตน
แต่เขาจะไปหาตัวตนได้จากที่ไหนกันล่ะ
องค์กรและหอการค้าเหล่านั้นมีสัตว์ประหลาดแห่งความว่างเปล่าทรงพลังคอยหนุนหลัง การกระทำของพวกเขามีแรงจูงใจอันแรงกล้า
อยากทำงานเพื่อสัตว์ประหลาดแห่งความว่างเปล่าหรือ
กู่ฉิงซานส่ายหน้าก่อนหันเดินไปในตรอกร้าง
เขาค้นหาในทะเลแห่งความตระหนักรู้ก่อนหยิบบางสิ่งออกมา
ไก่หลากสีสัน
หลังจากดึงหงอน ไก่ได้สติขึ้นมาช้า ๆ
“โย่ ไม่ได้เห็นหน้าเจ้านานมากเลย ครั้งนี้เรื่องธุรกิจหรือเรื่องสนุกล่ะ” ไก่หลากสีสันหาวขณะถามด้วยน้ำเสียงง่วงงุน
กู่ฉิงซานตอบว่า “ตอนนี้ข้าอยู่ในเมืองแห่งความว่างเปล่า อยากหางานหรือบางสิ่งที่ทำให้ได้ตัวตน ข้าอยากถามว่าเจ้ามีข้อมูลหรือเปล่า”
ไก่หลากสีสันกระตือรือร้นขึ้นมาแล้วกล่าวว่า “ถ้าเจ้ามาถามข้า เจ้าก็ถามถูกคนแล้ว ที่จริง เป็นเรื่องง่ายมากที่เจ้าจะหางานได้ด้วยผู้ชายเจ้าเสน่ห์ที่สุด”
“เจ้ายกตัวอย่างมาได้หรือเปล่า” กู่ฉิงซานถามอย่างถ่อมตัว
ไก่ตอบว่า “เจ้าต้องผ่านการเกิดใหม่ ใบหน้าและผิวหนังล้วนอ่อนเยาว์เต่งตึง ประกอบกับความผันผวนของชีวิตอันเก่าแก่ เป็นเรื่องง่ายที่จะสร้างสิ่งล่อใจที่อันตรายถึงชีวิต คงดีกว่าที่จะไปไนท์คลับที่เขตตะวันออก ถ้าเจ้าอยากไปที่นั่น เจ้าจะต้องหาสาวน้อยไปด้วย”
กู่ฉิงซานกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “พอเลย ข้ากำลังตามหางานจริง ๆ นะ”
ไก่กล่าวว่า “เจ้าสามารถพึ่งใบหน้าตัวเองได้ แต่ไม่คิดจะพึ่งพรสวรรค์บ้างเลยหรือ งั้นก็ไม่เป็นไร แค่พึ่งวิชาตะโกนที่ทำให้ไม่สามารถขยับได้ของเหล่าจือ ประกอบกับหัวใจอันดำมืดและโหดเหี้ยมยามฟาดฟันผู้คน ย่อมมีพวกอันธพาลที่เต็มใจจ่ายแน่นอน ตั้งใจทำงานแบบนี้ให้ดีด้วยล่ะ”
กู่ฉิงซานมองไก่แล้วกล่าวอย่างแผ่วเบาว่า “ข้าเตรียมพลังวิญญาณมากมายไว้ให้เจ้า ข้าอยากให้เจ้ายินดีกับการดื่มด่ำกับพลังวิญญาณ ตอนนี้ดูท่าข้าต้องคิดเรื่องการหักลดในครั้งต่อไปแล้วสิ…”
“อย่า! อย่าเชียวนะ!” ไก่กล่าวต่อ
มันกระพือปีกสองครั้งแล้วรีบถามว่า “เจ้าจำสมาคมนักฆ่าได้หรือเปล่า”
“หา หื้ม… ข้าจำได้”
กู่ฉิงซานนึกสักพักก่อนตอบช้า ๆ
สมาคมนักฆ่า
ตอนแรก เขาเป็นพันธมิตรกับหลินและไปซื้อวัตถุดิบสมุนไพรเพื่อมารักษาบาดแผลให้นาง อีกทั้งยังต้องพานางไปภัตตาคารเพื่อกินอาหารด้วย นางไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเคยปลอมตัวเป็นปีศาจเพื่อกลายเป็นนักฆ่า
ภายหลัง ตอนเขาได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นนักฆ่าระดับกลาง ชะตากรรมของโลกคู่ขนานถูกกัดกร่อนจนพังทลาย ภายใต้การคุ้มกันของเขา หัวหน้าสมาคมนักฆ่าได้เอาความมั่งคั่งและข้อมูลทั้งหมดของสาขาไปก่อนหลบหนีออกจากโลกนั้นได้สำเร็จ
เขาสามารถนับว่าเป็นผู้ประสบความสำเร็จครั้งใหญ่ของสมาคมนักฆ่าได้
ไก่หลากสีสันกล่าวว่า “ข้าขอเตือนเจ้าว่าเวลาที่พวกเราอยู่ในตอนนี้เท่ากับวันที่สามหลังจากโลกถูกกัดกร่อนจนพังทลาย”
“เอาล่ะ สมาคมนักฆ่าทั่วไปอยู่ในเมืองแห่งความว่างเปล่า ไปทางตะวันตกเจ็ดร้อยเมตร เลี้ยวซ้าย ข้ามถนนสองเส้นแล้วเจ้าจะเห็นเอง”
“ถ้าเจ้ามีคำถามอะไร จงหยิบเหรียญตราออกมาดู เจ้าจะเข้าใจเอง”
เมื่อมันกล่าวถึงตรงนี้ กู่ฉิงซานหยิบเหรียญนักฆ่าระดับกลางออกจากทะเลแห่งความตระหนักรู้ทันที
สิ่งนี้ เขาเกือบลืมไปแล้ว
กู่ฉิงซานกดมันลงไปที่ใดสักแห่งบนพื้นผิวเหรียญตรา
เหรียญตราทำงานทันที
น้ำเสียงประหลาดใจมาจากเหรียญตร
“นักฆ่าระดับกลางเย่เฟยหลี เจ้าไม่ตายจริง ๆ หรือ”
นามแฝงที่กู่ฉิงซานใช้ในตอนนั้นคือเย่เฟยหลี
กู่ฉิงซานไม่ตอบทันที
เขามองรอบข้างก่อนเห็นว่าไม่มีใคร จากนั้นเขาปกปิดตัวเองมิดชิดด้วยชุดคลุมก่อนใช้งานความลึกลับของทุกชีวิต
ไม่ช้า
เขากลายเป็นปีศาจที่เคยปลอมตัวเมื่อตอนนั้น
ขณะเรียนรู้น้ำเสียงเดิม กู่ฉิงซานตอบว่า “ข้ายังมีชีวิตอยู่ เพิ่งมาถึงเมืองแห่งความว่างเปล่าน่ะ”
“ดีมาก เยี่ยมเลย มารายงานตัวที่ศูนย์สมาคมนักฆ่าด้วย!”
“รับทราบ”
…………………………………………