0374 กำลังเสริมที่ทยอยกันมา

ตอนที่ 374 กำลังเสริมที่ทยอยกันมา

หลังจากการพิพากษาได้สิ้นสุดลง ตลอดทั้งโลกก็เดือดพล่านไปด้วยความตื่นเต้น!

ทั่วทุกมุมโลก เริ่มที่จะค้นพบเครื่องพิพากษาความปรารถนาตู้แล้วตู้เล่า

มันได้แยกร่าง กระจายตัวออกไปอย่างรวดเร็ว ตามแต่ละเมือง ตามแต่ละสถานที่ที่ผู้คนอาศัยอยู่ ไม่ว่าที่ใด ก็จะมีเจ้าเครื่องจักรดังกล่าวถูกวางเอาทิ้งไว้

สำนักข่าวจากประเทศต่างๆ ได้เริ่มรายงานเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว

นักวิทยาศาสตร์และรัฐบาลก็เริ่มที่จะให้ความสนใจกับมัน

ผู้คนพยายามที่จะสื่อสารกับเจ้าสิ่งแปลกประหลาดนี้

หลังจากที่ได้รับชมการพิพากษา กลุ่มต่อไปที่ได้พบเจอกับมันก็คือกลุ่มนักโทษ

…

ในช่วงเวลานั้นเอง ภายในเรือนจำ เสียงนกหวีดได้ถูกเป่าดังขึ้น

และเหล่านักโทษก็ถูกปล่อยตัว ทยอยกันเดินออกมายังลานกิจกรรมของพวกเขาอย่างช้าๆ

ทันใดนั้นเอง พลันบังเกิดเสียงปัง! ดังขึ้นอย่างกะทันหัน

ภายนอกรั้วลวดหนาม ปรากฏเครื่องจักรพิพากษาความปรารถนาขึ้น

ทุกคนตกใจจนผงะไป

สายตาของเหล่านักโทษจับจ้องไปยังเครื่องพิพากษาด้วยความตกตะลึง

และทันใดนั้นเอง จู่ๆ ก็มีนักโทษคนหนึ่งรีบวิ่งตรงไปยังรั้วลวดหนาม

เขาคว้าจับรั้ว ใช้สองมือแยกแหวกรูรั้วออกโดยไม่สนว่าหนามจะบาดหรือทิ่มแทงหรือไม่ จากนั้นก็พยายามที่จะเอื้อมมือออกไป

‘ในที่สุดก็ได้เจอกับมันแล้ว!’

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่านักโทษคนนั้นจะไม่รู้วิธีใช้งานมัน เขาจึงทำได้เพียงปัดๆ ฝ่ามือลงบนเครื่องพิพากษาเท่านั้น

“เบิร์ด...หัวหน้าตำรวจเบิร์ด!” นักโทษรีบกล่าวอย่างรวดเร็ว

และเวลานี้ มันจะแตกต่างกันไปจากในครั้งแรก

ผู้พิพากษาที่ได้รับเชิญมา เพชฌฆาตตัวตลกได้รับรางวัลของตนเองและจากไปแล้ว

คราวนี้สิ่งที่มาแทนเขา กลับกลายเป็นร่างเงาเสมือนของตาชั่งแทน

ร่างเงาปรากฏขึ้นเหนือเครื่องจักรพิพากษา

ตามด้วยเสียงของเครื่องจักรพิพากษาที่ดังกึกก้อง “‘เริ่มทำการทดสอบว่าหัวหน้าตำรวจเบิร์ดจะเป็นคนบาปจริงๆ หรือไม่”

ทันใดนั้นบนจานที่ชั่งทั้งซ้ายและขวาก็ปรากฏหัวใจขึ้นข้างละดวง ข้างหนึ่งเป็นสีขาวน้ำนม ขณะที่อีกข้างเป็นสีดำสนิท

ทันทีที่หัวใจทั้งสองถูกวางลงบนตาชั่ง หัวใจสีขาวก็เอียงสูงขึ้น ขณะที่หัวใจดำเอนลงไปจนถึงล่างสุด...ฉากนี้แลคล้ายกับไม้กระดกในสนามเด็กเล่นที่หากข้างหนึ่งหนักกว่า อีกข้างย่อมยกถูกสูงขึ้นไปโดยปริยาย

“ชายผู้นี้มีความผิดบาปที่ไม่สามารถให้อภัยได้จริงๆ กล่าวได้ว่ามีคุณสมบัติตรงตามเงื่อนไขเข้ารับการพิพากษา”

“‘งั้นก็เริ่มกันเลยสิ เร็วเข้า!” นักโทษตะโกนออกมาอย่างร้อนรน

ในระยะไกลออกไป สองผู้คุมเรือนจำที่เห็นเหตุการณ์กำลังวิ่งตรงเข้ามา

“โปรดทำการจ่ายเลือดด้วย”

“ต้องการเลือดของฉันงั้นเหรอ?” นิ่งงันไป

“หากคิดจะให้ผลลัพธ์คือเลือดของอีกฝ่าย มันก็ต้องจ่ายด้วยเลือด เลือดแลกด้วยเลือด…โปรดทำการจ่ายเลือดด้วย”

“เท่าไหร่? ต้องการเท่าไหร่บอกมาเร็วเข้า!” นักโทษกัดฟันกล่าว

“สองร้อยมิลลิลิตร”

“งั้นก็เอามันไปเลย!”

ทันทีที่กล่าว นักโทษคนนั้นก็ถูกล็อกตัวไว้โดยสองผู้คุม และถูกรั้งตัวฉุดลากกลับมาทันที

มือข้างหนึ่งของนักโทษยังคงคว้าจับลวดหนามอย่างแน่นหนา ขณะที่อีกข้างยังคงวางลงบนเครื่องพิพากษาอย่างไม่ยินยอมจะจากไป

สองผู้คุมพยายามสุดกำลัง และสุดท้ายก็สามารถดึงนักโทษกลับมาได้ในที่สุด

ผู้คุมผลักตัวเขาล้มลงกับพื้น และหยิบกระบองขึ้นมาทุบตีตามตัวเขาอย่างแรง

ข้อตกลงบรรลุแล้วใช่รึเปล่า?

นักโทษคร่ำครวญโหยหวนด้วยความขมขื่น แต่วิสัยทัศน์ของเขากลับไม่ยอมละไปจากเครื่องพิพากษาเลย

ฮู้ม!

น้ำเสียงอันขึงขังจริงจังของเครื่องพิพากษาดังขึ้น “ได้รับเลือดมาแล้ว จะเริ่มต้นทำการพิพากษา ณ บัดนี้”

ทันใดนั้นเสียงของมันก็ดังขึ้นในจิตใจของมนุษย์ทุกคน

“มนุษย์เอ๊ย เมื่อไหร่ก็ตามที่พวกคุณหลับตาลงทำสมาธิ พวกคุณจะสามารถรับชมการพิพากษาของเครื่องจักรจากในจิตใจได้ตลอดเวลา”

“อาชญากรในครั้งนี้คือหัวหน้าตำรวจเบิร์ดแห่งสาธารณรัฐฟูซี...การพิพากษาได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว!”

และฉากใหม่ก็ปรากฏขึ้น มันเป็นภาพการติดสินบน ปลอมแปลงหลักฐาน ยักยอกสิ่งของ และใส่ร้ายคู่แข่งทางธุรกิจ สุดท้ายคือเป็นตัวแทนจำหน่ายยาเสพติดเสียเอง ทุกภาพได้ปรากฏสู่สายตาของทุกคน

“ดูสิ! เห็นนั่นไหม!”

นักโทษที่ถูกทุบตีอยู่บนพื้นร้องตะโกนออกมา

มันเป็นฉากที่หัวหน้าตำรวจเบิร์ดยัดถุงยาลงในกระเป๋าของเขา และทำการจับกุมเขา

ฉากถัดไป คือหัวหน้าตำรวจเบิร์ดได้รับรางวัลเป็นวิลล่าหลังเดี่ยวซึ่งเป็นของกลางของนักโทษที่ถูกยัดยา และจำนวนเงินอีกหลายแต้มเครดิต

สองผู้คุมเรือนจำชะงักงัน และหยุดทุบตีอีกฝ่าย

การกระทำอันชั่วร้ายของเบิร์ดได้ถูกเปิดเผยต่อหน้าต่อตาทุกคน

เสียงของเครื่องจักรพิพากษาดังกึกก้อง “สวมใส่เสื้อตำรวจที่บ่งบอกถึงความยุติธรรม ทว่าความจริงกลับปกป้องแต่ความชั่วร้าย และนำพาความทุกข์ทรมานมาสู่ผู้คนบริสุทธิ์ ชื่อของมิสเตอร์เบิร์ดได้ถูกเพิ่มลงในรายชื่อคนบาปแล้ว”

“ในเวลาสามนาที หากตัวเลขสีแดงถึงหนึ่งหมื่น มิสเตอร์เบิร์ดที่ถูกตอกตรึงอยู่บนเสาแห่งความอัปยศก็จะต้องได้รับความเพลิดเพลินไปกับการถูกเผาไหม้!”

และชายที่ชื่อว่าเบิร์ดในชุดเครื่องแบบหัวหน้าตำรวจก็ปรากฏตัวขึ้นในจิตใจของทุกผู้คน

เบิร์ดรีบตะโกนทันที “มันโกหก! เจ้าเครื่องจักรนี่คือปีศาจ! มันกำลังหลอกลวงพวกคุณอยู่! ได้โปรดเถอะ ฉันบริสุทธิ์จริงๆนะ!”

“ใครก็ได้ช่วยฉันที โถ่สวรรค์!”

ไม่ต้องรีรอให้พูดมากความไปกว่านี้ หัวหน้าตำรวจพลันถูกตอกตรึงลงบนเสาต้นหนึ่งทันควัน ขณะที่บนหน้าอกของเขามีแถบตัวเลขสีแดงปรากฏขึ้น

ด้านล่างของตัวเลขสีแดง คือนาฬิกาที่ยังไม่เริ่มเดิน

“ดังนั้นตอนนี้…เริ่มจับเวลาได้!”

นาฬิกาเริ่มเคลื่อนไหวทันที

ในความเป็นจริงแล้ว บรรทัดแจ้งเตือนก็ได้ปรากฏสู่เบื้องหน้าทุกคนก่อนแล้วเหมือนเช่นเดิม

“คุณยินดีที่จะพิพากษาการตายของหัวหน้าตำรวจเบิร์ดโดยการบริจาคเลือดหรือไม่?”

และเกือบจะในทันที ตัวเลขสีแดงก็พุ่งทะยานขึ้นมาถึงหนึ่งหมื่น

ในเวลาสามนาที ตัวเลขสีแดงก็ได้พุ่งทะยานขึ้นกว่ายี่สิบล้าน!

เห็นได้ชัดว่าในตอนนี้ มนุษย์ได้เข้าใจแล้วว่าเจ้าสิ่งนี้มันคืออะไร

หลังจากที่พบเผชิญกับสิ่งแปลกประหลาดมามากมาย ทุกคนจึงมีภูมิคุ้มกันบางอย่างเกิดขึ้นมาต่อสิ่งแปลกประหลาดเหล่านี้

ในหัวใจของมนุษย์ทุกคนน่ะ ขุ่นเคืองและเกลียดชังไอ้สิ่งที่เรียกกันว่าความชั่วร้ายอยู่แล้ว!

“มิสเตอร์เบิร์ด ต้องขอบอกว่าคุณได้รับแรงสนับสนุนอย่างล้นหลามจริงๆ ฉะนั้นคงถึงเวลาแล้ว ที่คุณจะได้รับโทษเป็นการถูกแผดเผาด้วยเปลวเพลิงอันร้อนแรง!” เครื่องจักรพิพากษากล่าว

และไฟก็ลุกโชนขึ้นบนเสาอย่างฉับพลัน

ตามด้วยเสียงของมิสเตอร์เบิร์ดที่ร้องโหยหวนออกมาด้วยความเจ็บปวดเหลือแสน

ร่างกายของเขาสั่นสะท้านอย่างรุนแรง ทว่าตามมือและเท้าของเขากลับถูกตอกไว้อย่างแน่นหนา จึงมิอาจเคลื่อนไหวได้

อุณหภูมิที่สูงลิ่วของเปลวเพลิง ทำให้เขาค่อยๆ หยุดการดิ้นรนอย่างช้าๆ

พร้อมกับชีวิตผิดบาปของเขาที่ได้สิ้นสุดลง

“การพิพากษาครั้งที่สองได้สิ้นสุดลงแล้ว” เสียงของเครื่องพิพากษาดังขึ้น

“เนื่องจากได้รับพลังแห่งความปรารถนาส่วนเกินมามากเกินไป เครื่องจักรจึงจะนำมันไปใช้ในการเปลี่ยนแปลงทรัพย์สินทั้งหมดของมิสเตอร์เบิร์ดให้กลายเป็นแต้มเครดิต และจะนำมาใช้ในการชดเชยพวกมันให้แก่ผู้ที่ตกเป็นเหยื่อ”

“การพิพากษานี้ได้เสร็จสิ้นลงโดยสมบูรณ์แล้ว กรุณาอย่าได้ลืมติดตามรับชมการพิจารณาคดีในครั้งต่อไปด้วย”

และภาพก็หายไป

“ฮ่าๆๆๆๆ ฉันได้แก้แค้นแล้ว! แก้แค้นสมใจแล้ว!” นักโทษนอนแผ่ลงบนพื้น สะอื้นไห้อย่างขมขื่น

แต่แล้วทันใดนั้นเอง โซ่ตรวนในมือของเขาก็คลายออกในทันใด

และชุดคนคุกก็หายไปแล้วเช่นกัน

เวลานี้เขากำลังสวมใส่เสื้อติดแบรนด์ใหม่เอี่ยม พร้อมด้วยกลิ่นโคโลญที่ฟุ้งออกมาเล็กน้อย

เขากลับกลายเป็นคนที่ดูมีชีวิตชีวาอีกครั้ง

นักโทษก้มลงมองตัวเองอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา

ทันใดนั้นเอง กระดาษแผ่นหนึ่งก็ดีดออกมาจากกระเป๋าเสื้อของเขา และตกลงต่อหน้าผู้คุมเรือนจำหลายคน

“หลักฐานการปล่อยตัวผู้บริสุทธิ์…”

ผู้คุมเรือนจำอ่านมันอย่างช้าๆ

“ใช่ของจริงรึเปล่า?” พัศดีก็เดินเข้ามาด้วยเช่นกัน เขาเอ่ยถามเสียงดัง

ผู้คุมเรือนจำดึงเครื่องสแกนออกมา และกวาดไปที่ใบรับรองการปล่อยตัวผู้บริสุทธิ์

“ติ๊ง!”

“นี่คือผลการพิพากษาล่าสุด ซึ่งได้รับการยืนยันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว”

พอได้ยิน ผู้คุมเรือนจำทั้งหมดถึงกับกลั้นหายใจ

ทันใดนั้นอุปกรณ์สื่อสารของพัศดีก็ดังขึ้น

เขารับการเชื่อมต่อและกล่าวตอบคำกลับไป “ใช่ ใช่แล้ว…อา...รับทราบ…”

หลังจากการเชื่อมต่อถูกตัดขาดไป พัศดีก็หันไปมองนักโทษที่ราวกับได้รับชีวิตใหม่และกล่าวว่า “ปล่อยตัวเขาไป”

เขาหันไปอธิบายกับเหล่าผู้คุมว่า “เทพธิดากงเจิ้งได้ทำการอนุมัติเรื่องนี้ ดังนั้นสมเด็จพระจักรพรรดินีจึงพลอยอนุมัติมันไปด้วยโดยปริยาย”

…

หลังจากช่วงเวลานั้น ทุกๆ ช่วงนาที หรืออาจกล่าวได้ว่าทุกๆ วินาที ตราบใดที่มีคนหลับตาทำสมาธิ พวกเขาจะสามารถรับชมการพิจารณาคดีของเครื่องจักรพิพากษาได้ตลอดเวลา

แล้วจากนั้นการพิพากษาก็ไม่เคยหยุดนิ่งอีกเลย

ทำไมน่ะหรือ? ก็ในโลกใบนี้น่ะ มันมีความไม่เท่าเทียม ความอยุติธรรม ความผิดบาปและชั่วร้ายอยู่มากเกินไปน่ะสิ!

แต่ตอนนี้ ทุกสิ่งที่ว่ามานั้นก็กำลังจะถูกทำลายลงในที่สุด

ผู้คนนับไม่ถ้วนจากทั่วทั้งโลกเริ่มแห่กันออกจากบ้าน

ทุกคนกำลังดิ้นรนเพื่อที่จะได้รับการแก้แค้น

และในไม่ช้า พวกเขาก็ค้นพบกับสิ่งที่กำลังตามหา

มันเป็นไปไม่ได้ที่จะห้ามคนอื่นๆ ไม่ให้ใช้เครื่องจักรพิพากษาความปรารถนา

เพราะดูเหมือนว่าเจ้าเครื่องจักรนี้มักจะปรากฏขึ้นไม่ใกล้ไม่ไกลกับเหล่าผู้คนที่ตกเป็นเหยื่อได้อย่างน่าประหลาดใจ

แต่เรื่องที่เกี่ยวกับเจ้าเครื่องจักรนี้ ก็ยังคงมีคำถามอีกมากมายเกี่ยวกับมัน

เพราะด้านข้างของมันมีเลข ‘หนึ่ง’ ขนาดใหญ่อยู่

ฉะนั้น หมายความว่าจะต้องมีเครื่องหมายเลข ‘สอง’ ด้วยใช่หรือไม่?

ทว่าความสงสัยนี้ของเหล่าผู้คนก็มิได้ยาวนานนัก

เพราะคำตอบดูเหมือนว่าจะมาเร็วกว่าที่คาด

…

ในพื้นที่เปิดโล่งนอกวิลล่าบนหุบเขา

สามเครื่องจักรที่มีขนาดคล้ายตู้เกมขนาดใหญ่ได้ปรากฏขึ้นต่อหน้ากู่ฉิงซานและคนอื่นๆ

โดยถัดจากเครื่องพิพากษาความปรารถนาสีดำสนิทก็เป็นเครื่องคีบตุ๊กตา

เจ้าเครื่องนี้ถูกทาด้วยสีฟ้าตลอดทั้งตู้ พร้อมกับมีหมายเลข ‘สิบสอง’ อยู่ด้านข้าง

“สวัสดีเหล่าสหายหนุ่มผู้กล้าหาญ กระผมคือเครื่องจักรช่วยเหลือข้ามผ่านทะเลแห่งความขมขื่น” ตู้เกมคีบตุ๊กตากล่าวทักทาย

และตามต่อด้วยอีกหนึ่งเครื่องสีดำที่มาพร้อมกับหมายเลข ‘ยี่สิบสาม’ ที่อยู่ข้างๆ

“มันเป็นเรื่องง่ายที่จะโกรธแค้น แต่คุณไม่จำเป็นต้องทำอะไรไม่ดีเพื่อระบายมันหรอกนะ! ขอเพียงแค่ตามหาตัวกระผมก็พอแล้ว” เครื่องจักรชนิดนี้กล่าว

ต่อมาก็คือเครื่องถ่ายภาพอัตโนมัติที่มีสีแดงพร้อมกับหมายเลข ‘สี่สิบเจ็ด’ อยู่ด้านข้าง

“ดิฉันคือเครื่องจักรสำนึกบาป” มันมองไปทางกู่ฉิงซานและโค้งคารวะเล็กน้อย “แม้ว่าคุณจะฆ่าคนไปมากมายแต่คุณคงไม่จำเป็นต้องใช้ดิฉันหรอกใช่ไหมจ๊ะที่รัก?”

เหล่าเครื่องจักรยังคงทำการแบ่งร่างแยกออกไปอย่างต่อเนื่อง และร่างแยกเหล่านั้นก็หายวับไปจากสถานที่นี้ตลอดเวลา

มองไปยังปรากฏการณ์นี้ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าทั้งหมดกำลังกระจายตัวกันออกไปทั่วทุกมุมโลก

เครื่องจักรพิพากษาความปรารถนากระแอมไอเบาๆ และกล่าวว่า “เอาล่ะ กระผมจะขอแนะนำแต่ละเครื่องให้พวกคุณก่อนเป็นอันดับแรก”

…

เมื่อมันแนะนำฟังก์ชันของเครื่องจักรทั้งสามนี้ กู่ฉิงซานและคนอื่นๆ ก็บื้อใบ้ กลายเป็นโง่งม

“เจ้าพวกนี้มันอะไรกัน หรือเทพวิญญาณที่อยู่ทางฝั่งปรภพจะรู้สึกเบื่อมากเกินไป?” กู่ฉิงซานกล่าวพลางครุ่นคิด

“ทางปรภพน่ะเป็นระบบระเบียบอยู่เสมอแหละ มันเลยค่อนข้างที่จะว่าง ดังนั้นเทพวิญญาณก็เลยต้องการที่จะมองหาความสนุกบ้างเช่นกัน” เครื่องจักรช่วยเหลือข้ามผ่านทะเลแห่งความขมขื่นตอบ

เย่เฟย์หยูถอนหายใจ และกล่าว “ปรภพนะนั่น ไม่ใช่สวนสนุก…”

…………………………………………….