Chapter 17: Worry

Wexford Greige POV

Kasalukuyan ko siyang hinihintay sa aking opisina nang mahigit bente minutos na. Hindi pa rin dumarating si Athena. Inaasahan ko siyang pupunta siya rito para sabay na kami kumain ng lunch.

Naghintay pa muli ako sa kanya baka busy lang talaga siya ngayon. It's five minutes have passed she still not coming. I tried to calm myself instead of worrying. Hindi na ako nakapaghintay at tinawagan ko na siya.

She is not answering my call so I started to worry about her. I tried twice but she's not responding. A few seconds, it pop my mind about Athena's secretary, Terylene. I called her number registered to my phone until it rang and finally answered.

"Hi, Terylene." As I said. "Where is Athena? I called her but she didn't respond. It's a few seconds before Terylene have spoken.

She cleared her voice, "Ahm, Ma'am Athena is....."

I heard her stuttering so it made me worry. "Terylene, what happened?"

I directly said to her. It feels me more anxious. My heart is beating so fast.

"Because Ma'am Athena..." Terylene's voice is stammering so I was frankly spoken.

"Tery, tell me what happened. So please make your voice clear?" I said again in a worry.

She sighed before continued to response, "Kasi po Sir Greige, inaapoy ng lagnat si Ma'am Athena ngayon...."

Hindi ko na hinintay pa ang susunod na sasabihin niya. Kaagad na lang ako nagpasalamat at binababa ang phone. Pupuntahan ko si Athena ngayon.

Nagulat na lamang ang aking mga empleyado sa bigla kong pag-alis. Marami sila naging tanong lalo na ang secretary ko pero wala silang narinig na sagot mula sa akin. I will tell to my secretary later about this. As of now, Athena needs my presence. Baka ako lang ang magpapagaling sa kanya.

Kaagad akong nakarating sa kanilang mansion at bumungad sa akin si Yaya Helena.

"Oh Sir Greige, napadalaw ka?" Nagulat ito sa aking biglaang pagpunta sa kanila.

"Nabalitaan ko po kasing inaapoy ng lagnat si Athena. I want to see her if she is already ok." As explaining to Yaya Helena why I am unexpectedly came here.

"Ganoon ba? Nasa kanyang kwarto siya. Puntahan mo na lang." Kaagad na sagot nito sa akin at mabilis akong tumango.

"Pupuntahan ko na po siya. I can't wait to see her." saad ko saka na niya ako hinatid sa kwarto mismo ni Athena.

Pagbukas ko ng pintuan, nakita ko si Terylene na abala sa pag-aasikaso sa kanya.

"Kamusta siya?" Iyon kaagad ang naging bungad kong tanong sa secretary ni Athena.

"Medyo mataas pa ang lagnat niya Sir at sabi po ng doctor kanina kailangan niya ng pahinga dahil sa overfatigueness." Paglalahad sa akin ni Terylene tungkol sa kalagayan ng aking girlfriend na mahimbing siyang natutulog sa ngayon.

"Ako na lang muna ang magbabantay sa kanya, Tery. Balikan mo na lang muna ang trabahong naiwan niyo sa office." Napatangu-tango ang secretary sa akin.

"Sige po, Sir." Pagkatapos, umalis na rin ito at kaming dalawa na lang ni Athena na narito.

"I am so sorry, mi cielo. It's my fault why you have a high fever. Na-stress kita nang masydo." Habang sinasabi ko 'yon hawak ko ang kamay niya at hinalik-halikan. "I promise that I will not do that again." dagdag ko pa.

Hindi ko napansin na may nararamdaman na pala siya nang di-maganda. She was so brave to hide it from me.

Althaea Cassidy POV

Nagising na lamang ako at nagulat sa aking nakikita. Nakaupo si Greige sa tabi ng aking kama. Bakit siya narito? Di ba siya pumasok sa opisina? Hindi ko maiwasan sisihin siya sa ngayon. Hindi siya pumasok nang dahil lang sa akin.

Maya't maya nagmulat na siyang ng mata at nagulat rin siya nang makita ako.

"Kanina ka pa gising?" Tanong niya ng may buong pag-alala.

"Kagigising ko pa lang..." saka niya ako tinabihan at tinignan ang kondisyon ko kung ayos na.

"Mayroon ka pang sinat." sabi niya.

"Paano mo nga pala nalaman na may lagnat ako?" Tanong ko ulit sa kanya ng pagtataka. "Paano na iyong trabaho mo sa opisina?"

"Relax, mi cielo. Di ka gagaling kung masyado mong pina-stress ang sarili." Pagpapakalma niya sa akin.

Ayaw ko lang kasi iyong masyado niya akong binibigyan ng importansya na handang isantabi ang trabaho nang dahil lamang sa nagkasakit ako.

"Pero ayaw ko lang kasi iyong ganito...." Sinubukan kong i-explain sa kanya ang gusto kong sabihin. "You don't have to sacrifice your work for me. Hindi tama 'yon. Kaya ko naman ito eh para di ka na mag-alala."

"Mi cielo, di ba sinabi ko naman you don't have to be worried about this. I can handle my job because I am one of the superior in the company. I can manage my time there." Still trying me convince eventhough it is not right for me.

"Pero...." Kaagad niya akong hinarangan sa sasabihin.

"No buts." Pagkatapos, nginitian niya ako ng walang kasing tamis.

He is so sweet right now unlike before. All I can say that he change a lot. Therefore, it seems I am more in love with him. A few seconds, my sister came to my mind. Yeah, after Athena is awaken, hoping Greige still like this.

Hindi ko maiwasan makaramdam ng lungkot sa aking iniisip. Mahal ko na talaga siya na parang di kakayanin kapag nalayo na sa kanya. I have no choice pero kailangang gawin para sa kapakanan ng aking kapatid.

"Hey, mi cielo." Nabalik na lamang ako sa ulirat nang gulatin ako ni Greige. "Nag-iisip ka nanaman, tzk." Dagdag pa niyang reklamo sa akin. "Don't stress out yourself, please? Imbes na gumaling ka mas lalo ka lang magkakasakit. Isipin mo muna ang sarili mo, Athena."

Sobrang sweet na niya talaga ngayon kaya di ko maiwasang ngitian siya. "Don't smile at me like that. Alam mo na kung ano ang kasunod."

Bigla ko siyang hinampas sa braso at napadaing siya.

"Ano nga pala dahilan ng pagngiti mo?" Tanong niya sa akin pero di ko siya sinagot.

Hulaan na lang niya kung magaling talaga siya.

"Wala naman." Iyan na lang tanging sagot ko.

"Bakit hindi mo sa akin aminin na gwapong-gwapo ka sa mukhang ito?" Napakunot ako ng noo kasabay ng pag-iwas na sa kanya ng tingin.

Sa gitna ng aming pag-aasaran dumating na rin si Yaya dala ang mga pagkain.

"Ni-request sa akin ni Sir Greige na lutuan daw kita ng ganito." pahayag ni Yaya Helena pagkatapos ilapag ang mga pagkain.

"Talaga, mi cielo?" Di ko mapaniwalang tanong kaya nagpapalit-palit pa rin ang aking tingin kay Yaya Helena at Greige.

"Oo, Athena para bumilis na ang paggaling mo."

Mga ilang sandali napatingin ako sa orasan at napansin kong ala-una na pala ng hapon.

"Mi cielo?" Sambit ko dahilan para tingalain niya ako na busy siya sa pagkain. "Wala ka ba talagang balak bumalik ng office?"

"Babantayan kita rito, Athena hanggang sa gumaling ka na." saka siya muli bumalik sa pagkain.

"No. You can't stay here." Di ko pagsang-ayon sa kanya.

"Ayaw mo ba ako makatabi sa pagtulog?" Nakangisi niyang tanong para hampasin ko siya ulit sa balikat.

"Crazy." sambit ko.

"Crazy inlove with you." saka niya ako muling ngisian.

"Kailangan ka sa kumpanya niyo ngayon." Paliwanag ko sa kanya pero di siya nagpatinag.

"Mas kailangan mo ako, mi cielo." saka na niya niligpit ang aming pinagkainan.

"Greige, narito naman si Yaya eh para i-check ako." Walang tigil ako sa pagpapakumbinse sa kanya pero wala pa rin epekto.

"No, I will stay here as long you will be ok. Huwag mo nang ipilit pa kundi magtatampo ako."

Aba nanindak pa ang isang 'to ah. Gusto ko pa sana makipagtalo pero di ako umubra sa kanya.

"Heto inumin mo muna gamot mo." sabay abot niya sa akin ng medicine at kaagad na ininom ko.

Ilang araw nanatili si Greige dito sa bahay hanggang sa aking paggaling. Wala siyang palya sa pag-aalaga sa akin. Handa siyang magpuyat para alagaan niya lang ako. Sobra na akong nahuhulog sa mga pinagagawa niya. Di ko akalain na may ganito siyang side. Nagkamali ako ng pagkakakilala sa kanya.

Pero sa ikaapat na araw, pinapasok ko na siya sa kanyang trabaho dahil alam kong marami siyang naiwan na gagawin sa kanilang kumpanya. Sinabi ko kay Greige na ayos na aking pakiramdam. Kailangan ko pa rin ng kaunting pahinga para di ako mabinat.

Naagaw ng aking atensyon ang biglaang pagtawag sa akin ng real boyfriend ko.

Zen: Wifey, how are you? (Tapos sinuri niya ang mukha ko at nagsalita ulit). What happened?

Me: Bakit?

Zen: It seems like you not feeling well.

Me: Actually, kagagaling ko lang din sa sakit.

(Nabigla siya sa aking sinabi)

Zen: Are you serious?

Me: Oo.

Zen: But how's your condition righr now?

Me: Ok naman na ako. Hindi ko lang muna pinipilit ang sarili mag-work baka mabinat pa.

Zen: Wala bang nag-alaga sayo noong maysakit ka?

(Hindi ko alam kung paano sasabihin sa kanya. Ayaw ko na talaga ang magsinungaling)

Me: Meron.

Zen: Who?

Me: Si Greige.

Zen: Is that your sister's boyfriend?

Me: Yes (Nahihiya ko ng sagot)

Zen: I see. Pero di ko mapigilan magselos sa kanya wifey. Ako dapat ang nandyan para alagaan ka.

(Bakas sa kanya ang lungkot na nararamdaman kaya di ko na magawang titigan siya ng direstso. Naaawa ako sa kanya ng sobra)

Me: Hubby....

Zen: Ako dapat iyong dahilan ng paggaling mo.

Me: Hubby, huwah mong saktan ang 'yong sarili.

Zen: Pero di ko maiwasan wifey. Alam mo sobrang missed na missed na kita kaagad. Hindi na rin ako napapakali na kasama mo ang boyfriend ng kakambal mo.

Me: Huwag kang mag-alala. Makakabalik na rin ako diyan. Magigising na rin si Athena. Malakapagsimula ulit tayo.

(Sobrang lungkot ang aking nararamdaman habang sinasabi ito)

Zen: Sana nga wifey. Excited na akong makira at makasama ka ulit.

Sa haba pa ng usapan naming dalawa ni Zen di ko namalayan na sumapiy na pala ang alas-otso nh gabi at napansin niya 'yon.

Zen: Gabi na. Matulog ka na, wifey at matutulog na rin ako dahil maaga pa ang gising bukas.

Pagkatapos niyon nagpaalam na rin kami sa isa't isa at pinatay ang phone. Nakaramdam akong pagkalam ng aking sikmura habang naglalakad pababa ng hagdanan. Di pa kasi ako kumakain ng gabihan.

Matapos kumain nagtungo ako pabalik ng kwarto at naghilamos muna bago naisipang matulog.