Terra's Point of View
Isa sa apat na lalaki ang gustong pakasalan si Mesaiyah. Ayoko sa kanya, ayokong siya ang mapangasawa ng kapatid ko. Ayoko sa itsura niya, ayoko ang lahat sa kanya pero si papa. Si papa at mama gustong-gusto sila. Pano niyo nagawa to' mama kay Mesaiyah? Pano? Bakit ganun nalang yun? Iba na talaga nagagawa ng kapangyarihan at kayamanan ngayon. Lahat ng naisin nila gagawin nila at ibang-iba na ang nagagawa ng pera ngayon pati anak na tinuring sila na tunay na magulang nagagawang ipagbenta sa hindi kilalang tao.
Yakuza. Sa pagkakaalam ko ito ay Japanese gangster. Kapag hindi nila nagagawa gusto nila ,pumapatay sila ng tao tulad ng napapanuod ko sa mga japanese movie o hindi kaya kung hindi sinusunod ang gusto nila, pinapatay nila yung taong ayaw sumunod sa kanila. Pero dito sa pilipinas. I can't believe may nage-exist na yakuza dito. Hindi ko muna ito sasabihin kay mesaiyah, alam ko hindi pa niya ito matatanggap.
Kinabukasan, si Mesaiyah ay nasa school pa rin nila, narinig ko na naman ang sunod-sunod na pagdating ng mga motor nila. Tumago ulit ako sa pinagtaguan ko nung isang araw. Nakikita ko ang malalaking ngiti ng mga magulang ko sa mukha nila. Nakikita ko din ang apat na lalaki na may dalang maraming regalo, alak at iba pang bagay na sa tingin nila ay makapagpapasaya sa magulang ko.
"Thank you for all of these. You can marry mesaiyah whenever and wherever you want." my mother said and her eyes was like a diamond when she saw the things they brought here.
Pinapanuod ko kung pano ipagbenta ng mga magulang ko si Mesaiyah sa kanila mula sa malayo at hindi ko alam kung bakit wala akong magawa at kumuha ng mahabang cheque ang isa sa mga stranger guys and all I can see was my parents wild smile on their face.
"We really love this." my father said at inamoy pang mabuti ang cheque na ibinigay sa kanila at wala akong ibang magawa kundi umiyak nalang. Paano nila nagawa kay mesaiyah ang bagay na yun? Ipagpapalit ang anak sa kayamanan, pera? Hindi pa ba sapat yung paghihirap na ginagawa nila kay saiyah? Hindi pa ba sapat yung sisihin si saiyah sa kasalanan nila? At ngayon, ipagbibili at ipapakasal si mesaiyah sa lalaking hindi niya kilala? Wala ang kapatid ko sa bahay nung ipagbili ng mga magulang ko ang buhay niya sa isang estrangherong ni boses, ilong, mata, kamay niya ay hindi ni saiyah kilala.
Later that evening, sinabi ko ang lahat-lahat sa aking magulang na nakita ko ang lahat ng ginawa nila. Hindi ko na kasi kaya pang itago ang lahat. Parang sasabog ang puso ko sa tuwing naaalala ko ang ginawa nila.
"Bakit kelangan niyong pahirapan si Mesaiyah ng ganito? Hindi niyo ba alam na kahit sinasaktan niyo siya e mahal na mahal niya pa rin kayo!" Sigaw ko kay mama.
"Hindi niyo ba alam sa ginagawa niyo parang unti-unti niyo na siyang pinapatay!?" dagdag ko habang ibinubuhos ang galit ko sa kanila.
"Mahal niya kayo higit pa sa buhay niya!! Na mama, pwede ba minsan? Iparamdam niyo sa kanya ang pagmamahal ng isang ina!" Malakas na sampal sa aking mukha ang inabot ko na sagot kay mama at napaupo ako sa sahig.
"WALA KANG KARAPATANG SABIHIN 'YAN SAKIN! YOU DON'T HAVE THE RIGHT TO FIGHT WITH ME! Wala kang galang!" sigaw ni mama habang hawak-hawak ko ang pisngi ko na sinampal niya at ang luha ko ay patuloy na bumabagsak sa sahig.
"ANG LAHAT NG MGA NAKITA MO AY PARA SA MAGANDANG KINABUKASAN NI MESAIYAH! TNG INA! ITIKOM MO ANG BIBIG MO TERRA! DESISYON NG AMA MO NA IBIGAY ANG KAPATID MO SA MAYAMANG PAMILYA! AT LEAST NGAYON MAY PAKINABANG NA TAYO SA KANYA! MAKIKINABANG KA DIN NAMAN SA KANYA KAYA SUPORTAHAN MO NALANG KAMI!" napamura ako sa sarili ko dahil sa kanyang sinabi. At pagkatapos ng pangyayaring iyon ay iniwan na niya ako. Ganun ba talaga kalaki kasalanan ni Mesaiyah sa kanila? Kayamanan lang ba talaga gusto nila? Pwes! Mabulunan sana kayo sa kayamanan niyo. Hindi kayo karapat dapat na tawaging mga magulang. Mga manhid! MANHID! MANHID! I told to myself. Kung gusto nila ipagbenta ang kapatid ko magagawa nila. Hindi ko sila mapapayagang gawin yun. Pero paano? How can I escape my sister from this shit fcking life.
/////////