[เปลวไฟที่ลุกโชน]
ภาพในระยะสายตาที่เด็กหนุ่มทั้งคู่เห็นมีเพียงเปลวไฟสีแดงเพลิงที่พุ่งโหมกระหน่ำเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว และในขณะที่มันกำลังจะเข้ากลืนกินแผดเผาร่างของพวกเขา ทันใดนั้นมันกลับแยกออกเป็นสองทาง
ฟูมมมมมมมม-!!
"อ๊าาาาาาา!!" อัศวินสาวคนหนึ่งกระโดดเข้ามาใช้โล่ของเธอขวางเอาไว้ แขนอันบอบบางของเธอที่ถือโล่เอาไว้นั้นสั่นเทิ้มอย่างน่ากลัว เธอทุ่มพลังสุดแรงกายเพื่อยันเปลวไฟจากมาคิน่าออคโต้ให้ได้ จากนั้นเธอก็ตะโกนว่า
"เร็วเข้า ฉันจะไม่ไหวแล้ว!!"
"[ไอซ์วอลล์!] [ไอซ์วอลล์!] [ไอซ์วอลล์!]" จอมเวทสาวอีกคนหนึ่งร่ายเวทมนตร์กำแพงน้ำแข็งสามชั้นออกมากั้นกลางระหว่างเปลวไฟ แต่ละชั้นของน้ำแข็งช่วยยันเปลวไฟเอาไว้ได้ประมาณ 2 วินาที และมันก็พังทลายลง
เพล้ง!..
เพล้ง!..
เพล้ง!..
ก่อนที่เปลวไฟกำลังจะโหมกระหน่ำเข้าสู่พวกเขาอีกครั้ง มีเสียงนักธนูสาวตะโกนจากระยะไกลว่า
"[แอโรว์ชาร์จ ยิง!]"
เธอยิงคลื่นพลังธนูแสงออกมา และเป้าหมายก็คือ ดวงตาข้างซ้ายของออคโต้ที่เป็นแผลจากเคียวก่อนหน้านี้
บรึ้ม! "ก๊าซซซ!"
หน้าของออคโต้สะบัดออกไปพร้อมกับเสียงร้องที่เจ็บปวด ขณะนี้เปลวไฟได้หยุดลงแล้ว และร่างของอัศวินสาวก็หมอบทรุดลงกับพื้น วินกับแจ็กรีบเข้าไปดูอาการ
"น้ำ! เป็นอะไรรึเปล่า?!" แจ็กเข้าไปจับไหล่ประคองเอาไว้
"ฮิ... ก็ยังไม่ตาย" น้ำมองหน้าแจ็กและยิ้มตอบ
"นี่ๆ ดื่มนี้ก่อน" วินส่งโพชั่นฟื้นฟู HP ให้น้ำ
อึกๆๆ วู้ม! HP ของเธอแทบจะเป็น 0% เลยทีเดียวจากการใช้โล่ต้านเปลวไฟ
"[ฮีล!]" มะนาววิ่งตามมาช่วยฮีลอีกแรง
"แล้วนี่พวกเธอมาได้ไงเนี่ย?" แจ็กถาม แต่น้ำไม่ตอบ และยังนอนหลับตาพริ้มให้แจ็กประคองต่อไป มะนาวเลยเป็นคนตอบเอง
"พวกเราตามมาได้สักพักแล้ว แต่เข้ามาไม่ได้เพราะกำแพงสายฟ้า เลยเฝ้ารอดูสถานการณ์อยู่ด้านนอก แล้วจู่ๆ ออคโต้มันก็วิ่งตึงตังมาช่วยทำลายกำแพงให้ พวกเราเลยรีบตามเข้ามาช่วย"
"เฮ้! พวกเธอ! คุยกันเสร็จหรือยัง ตกลงว่าไง จะสู้หรือจะหนี?" เรย์ตะโกนถามมาขณะที่วิ่งวนไปรอบๆ และยิงธนูใส่ออคโต้เรื่อยๆ เพื่อดึงความสนใจ
"หนี--" "สู้!" แนนซี่รีบตอบแต่วินขัดขึ้นมาเกือบจะพร้อมกัน แนนซี่เลยงับปากตัวเองกลับไป
"เอ๋~! จะสู้เหรอ?!"
น้ำลืมตาโพลงขึ้นมา ลุกขึ้นแล้วพูดว่า "ไม่ไหวหรอกมั้งวิน มันโหดเกินไป"
"สถานการณ์มันเปลี่ยนไปแล้ว ออคโต้มันต้องบอบช้ำไม่น้อยแน่ที่วิ่งฝ่ากำแพงสายฟ้ามาแบบนี้ และจากที่คำนวณพวกเรามีสิทธิ์ชนะอยู่นะ ถึงจะน้อยแต่ก็มีสิทธิ์ แต่ฉันจะไม่ห้าม ถ้าหากพวกเธอต้องการหนี แต่..." วินเว้นระยะคำพูดนิดหนึ่งเงียบไป หลับตา ถอนหายใจ แล้วพูดต่อว่า
"ขอบใจพวกเธอมากนะที่มาช่วย ไม่งั้นป่านนี้ฉันกับแจ็กคงเกมโอเวอร์ไปแล้ว ฉันรู้ว่าที่ฉันพูดอาจฟังดูดื้อรั้น แต่ขอให้เชื่อฉัน เชื่อในตัวเอง ถ้าปาร์ตี้ของเราอยู่กันครบ เราชนะมันได้แน่"
"...."
"เฮ้อ! เชื่อก็เชื่อ แต่ถ้าพวกฉันเกมโอเวอร์กันหมด นายต้องมาช่วยเก็บเลเวลด้วยนะ" แนนซี่พูดขึ้นมา
วินพยักหน้าและหันมองคนอื่น ทุกคนพยักหน้ารับหมดยกเว้นแจ็ก แล้วแจ็กก็พูดว่า
"ฉันพยักหน้าตั้งแต่นายบอกว่า 'สู้' แล้วเฟ้ย หึหึ"
"โอเค พวกฉันจะสู้ด้วย ฉันไม่กลัวอีกต่อไปแล้ว พวกเราต้องชนะมันให้ได้!" น้ำพูดพร้อมกำหมัดแน่น
"โอเคเราจะใช้วิธีโจมตีแล้วหนี (Hit & Run) ไปเรื่อยๆ เมื่อใครตกเป็นเป้าของบอส ขอให้คนนั้นหนีอย่างเดียวเลย ไม่ต้องโจมตีเด็ดขาด วิ่งวนเป็นวงกลมคอยดึงล่อให้คนที่เหลือโจมตี และกับศัตรูที่เลเวลสูงกว่ามาก จงจำไว้ข้อเดียวว่า 'อย่ารีบร้อนที่จะชนะ' ไปกันเถอะ พวกเราทำได้แน่!" วินพูดและออกนำทุกคนลุยเข้าหามาคิน่าออคโต้
"เรย์! พวกเราตกลงจะสู้แล้ว เธอเน้นยิงตอดมันไปเรื่อยๆเลยนะ ถ้าจะถอยหรือหลบการโจมตี ให้เคลื่อนที่เป็นวงกลมวนขวานะ!" วินตะโกนบอก
"ตกลง! ย่าห์! [ดับเบิ้ลสตราฟท์!]" เรย์ตอบและอัดสกิลธนูเบิ้ลใส่ออคโต้
"โฮก!"
"น้ำฉันเจอของดีแน่ะ รับไป!" แจ็กโยนโล่ของอัศวินพิชัยที่ดรอปตอนเขาเกมโอเวอร์ให้กับน้ำ
ติ๊ง!
คุณได้รับโล่สี่ดาว [เอ็นฟอร์ซเซอร์] (Enforcer)
Vit+ 50
โบนัสพิเศษ: สกิล [รีเฟล็กชิลด์]
"ว้าว! แจ๋วกว่าโล่เดิมตั้งเยอะ แถมมีสกิลใหม่อีก" น้ำร้องบอกอย่างดีใจ
"ดูเหมือนอัศวินพิชัยจะโชคร้ายที่สุด โล่ดรอปซะงั้น ส่วนของคนที่เหลือเป็นพวกไอเท็มสวมใส่ปกติ" วินกล่าว
"ฉันยังไม่มีอะไรใส่เลย งั้นฉันขอถุงมือกับรองเท้าละกันนะ" แจ็ก
กล่าว
"พวกนาย บอสไปทางนั้นแล้ว!"
ออคโต้วิ่งตึงตังเข้ามาโจมตี โดยใช้ปากกัด วินกับแจ็กแยกหลบออกไปคนละทาง วิ่งสวนตัวออคโต้ไปและเข้าโจมตีที่ขาของมันคนละที ผัวะ! ผัวะ! จากนั้นวิ่งหนีต่อทันที
แนนซี่เห็นออคโต้ ทรุดขาชะงักเล็กน้อย เธอร่ายเวทน้ำแข็งขั้นสองโจมตีออกไป
"[บลิซซาร่า!]" เกิดระเบิดไอเย็นเข้าทิ่มแทงใส่ทันที
"โฮกกก!"
มะนาวก็วิ่งวนร่ายเวทบัพให้กับทุกคนจนครบ พวกเขาวนเวียนกันโจมตีแบบนี้ไปเรื่อยๆ โดยที่วินคอยตะโกนสั่งเบรคเพื่อนอยู่เป็นครั้งคราว เพื่อไม่ให้โจมตีมากเกินไปจนเป็นเป้านิ่ง หากถึงเวลาต้องถอยก็ต้องถอย
เกมไล่จับแบบนี้เป็นไปอีกประมาณ 20 นาที จนในที่สุดออคโต้ก็เริ่มโมโหที่ฆ่าใครไม่ได้แม้แต่คนเดียว ซ้ำยังโดนดาเมจเล็กๆ ตลอดเวลา จนมันหยุดวิ่งไล่ เริ่มเดินเครื่องยนต์ที่จมูก เกิดประกายไฟแล่บแปล๊บปล๊าบออกมาจากหิน และจ้องเขม็งไปยังเรย์ที่อยู่เนินดินหน้าถ้ำ
"...."
จากนั้นมันก็ออกตัววิ่งทันทีอย่างรวดเร็ว ตึงตัง! ตึงตัง! ตึงตัง!
เรย์กระโดดสไลด์ตัวหนีลงจากเนินดิน แต่ทว่า…
ออคโต้วิ่งขึ้นเนินไปแล้ววกกลับมา มันกระโดดขึ้นสู่ท้องฟ้าเต็มแรง ปีกที่ดูคล้ายปีกค้างคาวของมันช่วยให้มันร่อนและทรงตัวกลางอากาศได้นานขึ้น บัดนี้มันลอยอยู่กลางวงเหนือหัวพวกเราแล้ว และเริ่มพ่นเปลวไฟโหมกระหน่ำใส่ลงมาข้างล่างอย่างรุนแรง
ฟูมมมมมมมมม!!
"โอ๊ย!!" "กรี๊ดดดด!!" "อ๊าาาา!!"
เมื่อมันใช้วิธีเปลี่ยนรูปแบบการโจมตี ทำให้สาวๆ ทั้งสามหลบไม่ทัน เรย์ แนนซี่ มะนาว โดนเปลวไฟคลอกตายทันทีในการโจมตีครั้งเดียว
"หน็อย ไอ้บ้าเอ๊ย! เก่งนักนะแก [แทงข้างหลัง!]*2" เมื่อออคโต้ลงถึงพื้น แจ็กกระโดดขึ้นใช้สกิลฟันหางของมันเต็มแรงสองทีซ้อน
ฉัวะ! ฉัวะ! "แกรแย๊ก!"
"ฉันจะไปชุบชีวิตให้พวกนั้นก่อน!" วินบอกและวิ่งไปหาร่างของสาวๆ
"[อิกดราซิล ลีฟ!]*3" ปิ๊งๆๆ! เรย์ แนนซี่ และมะนาว ฟื้นคืนชีวิตขึ้นมา และวินตะโกนถามทุกคนว่า "ในนี้มีใครที่มีไอเท็มชุบชีวิตอีกบ้าง"
"ในกลุ่มพวกฉันไม่มีใครมีแล้ว" น้ำตะโกนตอบขึ้นมา ในขณะที่กำลังจดๆ จ้องๆ กับออคโต้อยู่ จนออคโต้วิ่งพุ่งเอาหัวชนเธอ แต่ก่อนที่จะถึงตัว เธอยกโล่ขึ้นมาและตะโกนว่า
"[รีเฟล็ก ชิลด์!]"
กึง! "กรร!" ออคโต้โดนโล่สะท้อนดาเมจตัวเองเข้าไป มันผงะเล็กน้อย ส่วนน้ำปลิวกระเด็นถอยหลังไปตามแรงชน แต่เธอตั้งหลักได้และไม่เป็นไร
แจ็กได้โอกาสวิ่งวนลอบเข้าข้างหลัง เขาเล็งไปที่หางอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เหมือนออคโต้ระวังอยู่แล้ว มันสะบัดหางเต็มแรงฟาดเข้าซี่โครงแจ็กเต็มๆ
ผัวะ! "อึ่ก!" แจ็กลอยกระเด็นไปชนต้นไม้เสียงดังโครม
"โอย~โดนทีเดียว HP เกือบหมดหลอดเลยฟ่ะ" มะนาวเห็นดังนั้นจึงรีบวิ่งไปหาทันที
"[ฮีล!]"
"แฮ่กๆ ขอบใจนะ" แจ็กกล่าว
"วิน ในคลังฉันมีกับดักสายฟ้าอยู่หนึ่งอัน!" เรย์หันไปบอกวิน
"นั่นมัน… แจ๋วไปเลย! เอาล่ะทุกคน! ตอนนี้พวกเราไม่เหลือไอเท็มชุบชีวิตแล้วนะ เน้นหนีเป็นหลักเอาไว้ อย่าตายเด็ดขาด ไม่งั้นเกมโอเวอร์แน่นอน เรย์ไปวางกับดักเลย พวกเราจะรุมโจมตีมันพร้อมกัน"
เรย์วิ่งไปวางกับดักทันที อยู่ตรงกลางสมรภูมิ กับดักสายฟ้ากางออกอยู่ที่พื้นขนาด 3*3 เมตร จะคงอยู่ประมาณ 10 นาที ถ้ามีสิ่งใดมาเหยียบละก็ มันจะช๊อตปล่อยกระแสไฟฟ้าแล่นไปทั่วร่าง ส่งผลให้ติดสตั้นท์นานถึง 5 วินาที
"ทางนี้ๆ"
"ตามมาเลย!"
จากนั้นทุกคนใช้วิธีตีแล้วหนีเหมือนเดิม แต่พยายามวิ่งล่อให้ออคโต้ติดกับดัก แต่ไม่ว่ายังไงมันก็เหยียบไม่โดนสักที จนเวลาของกับดักใกล้จะหมดลง เหลืออีกเพียง 3 นาทีเท่านั้น
"...."
ทุกคนต่างเริ่มร้อนใจ แค่หลบการจู่โจมทีเดียวถึงฆาตของมันก็เหนื่อยอยู่แล้ว ยังต้องล่อไปทางกับดักอีก ภายในใจทุกคนกำลังเกิดความคิดว่า 'แผนนี้กำลังจะล้มเหลว' 'ไม่มีทางชนะมันได้แน่' 'เดี๋ยวต้องมีคนพลาดและตายอย่างแน่นอน' ในช่วงสถานการณ์ตึงเครียดขั้นสุดแบบนี้ จู่ๆ มีคำถามหนึ่งโผล่งออกมาเสียงดัง เป็นคำถามที่ไม่มีใครคาดว่าจะได้ยินมาก่อน
"เฮ้-! ใครมีกล้วยบ้าง?!" แจ็กตะโกนถาม
"...."
"แจ็ก จะบ้าเรอะ! นายมาหิวอะไรหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ หา?!" น้ำเอ็ดเสียงดัง
"ไม่ได้จะเอามากิน เร็วๆ เข้า ใครมีบ้าง เวลากับดักจะหมดแล้ว!"
"ฉะ ฉันมี!" เรย์ตอบและโยนกล้วยจากในวินโดวส์ให้แจ็กหนึ่งหวีอย่างงงๆ
หมับ! แจ็กคว้าเอาไว้ได้อย่างสวยงาม เขาเด็ดกล้วยหนึ่งลูกและชูมันขึ้นฟ้าด้วยมือขวา พยายามทำหน้าเก็กหล่อเต็มที่ เขาหัวเราะหึหึเบาๆ และเดินออกไปยืนอยู่หน้ากับดักสายฟ้า จากนั้นเขาเล็งเป้าหมาย และเขวี้ยงกล้วยออกไปสุดแรง
"ย๊าก! เอานี่ไปกินซะ! [แจกกล้วย!]"
ฟิ้ว~~~~~~! กล้วยลอยคว้างหมุนปิ้วๆๆ ไปโดนหัวออคโต้ที่กำลังไล่งับวินอยู่พอดี
แปะ! เป็นเพราะผลของสกิล ยามเมื่อกล้วยกระทบเป้าหมาย เนื้อในจะหายไป เหลือเพียงเปลือกที่แบะออกเท่านั้น
แต่ออคโต้ไม่รู้สึกตัว มันเป็นมอนสเตอร์ที่ผิวหนังหนาปึ้ก มันจึงไล่งับวินต่อไป
"เอ๊ะ ไอ้นี่หน้าด้านจริงเว้ย! เอ้า เอาไปอีก! [แจกกล้วย!] [แจกกล้วย!] [แจกกล้วย!]" แจ็กเขวี้ยงออกไปอีกสามลูก
แปะ! แปะ! แปะ! กล้วยลอยโด่งไปลงหัวสองลูกและเข้าปากออคโต้พอดีอีกหนึ่งลูก ตอนนี้เปลือกกล้วยทุกลูกยกเว้นในปากของออคโต้ ค่อยๆ เลื่อนผ่านหน้าของมันลงไปเรื่อยๆ ความเหนียวเหนอะของเปลือกกล้วยด้านใน ทำให้ออคโต้รู้สึกตัวถึงสัมผัสอะไรสักอย่างแปลกๆ เนื่องจากมันเป็นมอนสเตอร์ประเภทกินเนื้อ จึงไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้มาก่อน เปลือกกล้วยเลื่อนจนตกไปกองอยู่ทั่วบริเวณเท้าของมัน
"กรร~ กรร~"
แปะ! แปะ! มันโดนกล้วยเขวี้ยงใส่อีกสองลูก มันจึงหันไปมองมนุษย์คนแรกที่ทำร้ายมันด้วยเปลือกกล้วย
"เฮ้ย! ทางนี้ว้อย! แน่จริงเข้ามาเลยเซ่! ไอ้หน้าตุ๊กแก! ไอ้ฟันเก! ไอ้ขาหน้าสั้น…!"
"กรร! กรร!" ออคโต้เริมขู่ในลำคอดังขึ้น มันรู้สึกได้ว่ากำลังโดนมนุษย์คนนี้ดูถูกเหยียดหยามอยู่
พวกสาวๆ ถึงกับอึ้ง "เอ้า? ได้ผลซะงั้น แจ็กด่ามันอีกสิ เร็วๆ!" น้ำส่งเสียงเชียร์
"ได้ๆ อะ เอ่อ… ไอ้… ไอ้ปากเหม็น! ไอ้จมูกบาน! ไอ้เล็บขบ! ไอ้แฟนทิ้ง!"
"...."
แน่นอนว่าที่แจ็กด่าออคโต้ไปนั้น เขาด่าส่งเดชไปเรื่อย และเขาไม่รู้ถึงความลับของบอสตัวนี้ แต่ดูเหมือนคำนี้จะเป็นคำต้องห้ามสำหรับมันที่สุดแล้ว
"กรร! กรรรร! กรร! โฮกกก!!" ออคโต้ออกตัววิ่งสองถึงสามก้าวแล้วกระโดดพุ่งไปอย่างรวดเร็ว กรงเล็บเท้าที่ใหญ่โตและแหลมคมของมันตรงไปที่แจ็กทันที
แจ็กรอจังหวะอยู่แล้ว เขากระโดดถอยหลังอย่างไวที่สุด เท่าที่ในชีวิตนี้ที่จะทำได้ ฮึบ!
ตึง! เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยะ! เปรี้ยง! ออคโต้เหยียบกับดักสายฟ้าเข้าเต็มเปา มันสั่นและชักกระตุกอยู่ตรงนั้น
"จังหวะนี้แหละ! ทุกคนลุยเลย!"
ทั้งหมดไม่รอช้า รุมโจมตีออคโต้พร้อมๆ กันแบบใส่ไม่ยั้ง
"[ดับเบิ้ลสตราฟท์!]" ฉึกๆ!
"[โล่กระแทก!] ตึง!
"[แอโรว์ชาวเวอร์!] ฉึกๆๆๆๆ!
"[แอโรว์ชาร์จ!]" วู้ม
"[บลิซซาร่า!] ฉัวะๆ! ฉึกๆ! ฉัวะๆ! ฉึกๆ!
"[แอโรว์ชาร์จ ปลดปล่อย!]" ฟิ้ว-! บรึ้ม!!
"[แทงข้างหลัง!]" "[แทงข้างหลัง!]" ฉัวะ! ฉัวะ! แจ็กใช้เคียวฟันหางของออคโต้ขาดกระเด็น
"ก๊าซซซซซ!" ออคโต้กรีดร้องอย่างเจ็บปวด
พอดีกับที่วินวิ่งมาถึง เขากระโดดสูงขึ้นไปเหนือปากของมันเล็กน้อย
"[สะสมพลัง ปลดปล่อย!] [เสริมพลังปราณ!]" จากนั้นใช้สองมือจับหินเครื่องยนต์บนจมูก โน้มดึงลงมาข้างล่างอย่างรุนแรง พร้อมกับแทงเข่าขวาสวนขึ้นไป
"หักคอเอราวัณ!!"
ตูม!
"แกรแย๊ก!!" หินบนจมูกของมันมีรอยร้าวเกิดขึ้น
ติ๊ง!
คุณได้โจมตีเข้าจุดตายค่ะ! (Critical hit)
'ติดคริติคอล? แสดงว่านั่นคือจุดอ่อนของมันจริงๆ ด้วย ถ้ายังงั้นต้องซ้ำอีกที!' วินคิดในใจและเมื่อถึงพื้น เขารีบกระโดดขึ้นไปหาออคโต้อีกครั้ง แต่กับดักหมดฤทธิ์แล้วตอนนี้ มันจึงดิ้นทุรนทุรายสะบัดหัวอย่างแรง วินจึงขึ้นไปเกาะอยูู่บนหลังของมันแทน
"ไอ้บอสบ้านี่มันอึดขนาดไหนเนี่ย?! โดนขนาดนี้ยังไม่ตายอีก!" แจ็กพูด
"กรรร~โฮกกกกก~!!"
ติ๊ง!
บอสลับ [มาคิน่าออคโต้] ใช้สกิล: [โทสะ]
พลังโจมตีและความเร็วในการเคลื่อนที่จะเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า!
แววตาของมันราวกับมีไฟลุกพรึ่บขึ้นมา น้ำลายที่ย้อยจากปากและการเคลื่อนไหวที่ดีดดิ้นอย่างบ้าคลั่ง หมุนวนไล่กัดศัตรูรอบๆ อย่างดุร้าย ตอนนี้มันแสดงอาการโกรธเกรี้ยวออกมาอย่างเห็นได้ชัด
"โฮก! โฮก! แฮ่!"
"ว้าย!" "กรี๊ด!" "โอ๊ย!"
"ทุกคนวิ่งไปรอบๆ อย่าหยุดนะ ไม่ต้องโจมตี! หนีเอาชีวิตรอดให้ได้!" วินตะโกนจากบนหลังของออคโต้ที่เขาพยายามยึดเกาะเอาไว้อย่างสุดแรง อยู่ข้างบนนี้เขาต้องทนเห็นภาพของเพื่อนทุกคนที่หนีตายกันอย่างอลหม่าน คลุกฝุ่น เลือดไหล บาดเจ็บ แต่ทุกคนไม่มีใครยอมแพ้ ตั้งสมาธิอยู่กับศัตรูตรงหน้าอย่างเต็มที่ เพื่อหลบและเอาชีวิตรอดให้ได้ตามที่บอก เพราะทุกคนเชื่อมั่นในตัวเขา ว่าศึกนี้จะชนะ แต่ตอนนี้...พวกเขากำลังจะแพ้….
'เด็กก็ยังเป็นเด็กอยู่วันยังค่ำล่ะวะ กากแบบพวกแกไม่ต้องมาทำเป็นเก่งเลยว้อย โลกนี้น่ะปลาใหญ่กินปลาเล็กของจริง!'
คำดูถูกที่ลุงปื้ดพูดเอาไว้ก่อนหน้านี้ ลอยขึ้นมาในหัวของวิน ทำให้เขาคิดสงสัยในใจ 'อาจจะจริงอย่างที่ลุงแกว่า พวกเขายังเด็กเกินไปงั้นรึ? ยังไม่พร้อมสำหรับโลกใบนี้หรือเปล่า? ไม่อยากจะยอมรับในคำพูดของคนที่ดูถูกเรา แต่ภาพที่เห็นตรงหน้ามันช่างเป็นอะไรที่กดดันจิตใจเหลือเกิน... เขาเป็นคนที่พาทุกคนมาลำบาก แต่ตอนนี้กลับทำอะไรไม่ได้เลยสักอย่าง ได้แต่เกาะติดบนหลังของบอสอย่างไร้ค่า เฝ้ารอเวลาให้เพื่อนหมดแรงหรือสะดุดล้ม และสุดท้ายก็จบลงด้วยความตาย'
วินส่ายหัวของตนเองอย่างรุนแรง เพื่อไล่ความคิดอ่อนแอออกไปจากหัว 'ไม่! ฉันจะไม่ยอมแพ้! หัวสมองของฉันเอ๋ย จงคิดหาทางชนะเข้าสิวะ! เริ่มวิเคราะห์ได้แล้ว! ก่อนอื่นเลยถ้ามันไม่ได้ใช้สกิลนี้แต่แรก แสดงว่าเป็นสกิลอัตโนมัติยามใกล้ตาย พวกเราแค่ต้องอดทนรอจังหวะ อีกนิดเดียวเท่านั้น! สู้ๆ นะทุกคน!'
แต่ดูเหมือนออคโต้จะไม่ปล่อยให้จังหวะนั้นเกิดขึ้น ประกายตาของมันฉายแววอำมหิตขึ้นมา และจากนั้นมันวิ่งหน้าตั้งไปทางเนินดินอีกครั้ง
"แย่แล้ว! มันจะใช้ท่าไม้ตายพ่นไฟแบบ AOE!"
ตึงตัง! ตึงตัง! ตึงตัง!
วินที่เกาะหลังออคโต้อยู่ คิดตำหนิตัวเองอยู่ในใจว่า 'ฉันจะทำยังไงดี?! แบบนี้ต้องมีคนตายแน่ และเป็นเพราะฉันเองที่บอกให้ทุกคนสู้ ฉันมันงี่เง่า! เอาแต่ทำตัวอวดดี สุดท้ายไม่เห็นจะปกป้องใครได้! ฉันมันอ่อนแอ! ไร้พลัง...! ไร้...พลัง...'
จู่ๆ ภาพของพ่อเขาในอดีตก็แวบเข้ามาในหัว พ่อเขากำลังสอนเรื่องมวยไทย เรื่องพลังความแข็งแกร่ง…
'หากลูกมีพลังที่แข็งแกร่ง… จงใช้มันเพื่อปกป้องผู้อื่น
และเพื่อไขว้คว้าเกียรติยศของตนเองนะลูก'
ตึงตัง! ตึงตัง! ออคโต้วิ่งขึ้นเนินดินแล้ว และมันกำลังวิ่งวนอ้อมลงเนินเพื่อกระโดดเต็มแรง
ตึงตัง! ตึงตัง! ตึงตัง! ฟึ่บ! พร้อมกับที่ออคโต้กระโดดขึ้นสู่ท้องฟ้า วินสูดลมหายใจลึกเข้าปอดหนึ่งเฮือก และตะโกนออกมาด้วยความมุ่งมั่นอย่างแรงกล้าว่า
"ฉันต้องชนะแกให้ได้!"
"[วินโดวส์ คอมมานด์!]"
"[ไอเท็ม!]"
"เปิดใช้งาน [ม้วนคัมภีร์สุ่มสกิลระดับ S !!]"