[บอสลับมาคิน่าออคโต้]

หินรูปร่างประหลาดดูคล้ายเครื่องยนต์ V8 บนจมูกของบอสลับตัวนี้เปล่งประกายไฟแปล๊บๆ แล่บออกมา มีควันลอยออกจากจมูกเล็กน้อย มันโก้งตัวไปข้างหลังทำท่าสูดลมหายใจเต็มปอดยาวหนึ่งเฮือก แล้วจากนั้นก็

"โฮกกกกกกกกก!!"

เสียงคำรามของ [มาคิน่าออคโต้] ดังก้องไปทั่วป่ามัลแดร์อีกครั้ง

ติ๊ง!

คุณถูกโจมตีด้วยสกิล: [สัตว์อสูรคำราม]

ค่าจิตใจของคุณไม่เพียงพอ

ทำให้คุณติดสถานะ 'หวาดกลัว' เป็นเวลา 60 วินาที

และติดสถานะ 'สตันท์' เป็นเวลา 10 วินาทีค่ะ!

(*หวาดกลัว: ลดค่าพลัง Str, Vit, Agi 50%

*สตันท์: ร่างกายจะแข็งทื่อขยับไม่ได้ชั่วระยะเวลาหนึ่ง)

"อะ อะไรกัน! ขยับไม่ได้ บ้าเอ๊ย! จิตใจของฉันกลัวมันขนาดนี้เลยเรอะ?!" แจ็กยืนตัวแข็งทื่อ ระบายอารมณ์ออกมา

"จะ แจ็ก… มันเดินไปหานายแล้ว" น้ำส่งเสียงบอก

ออคโต้เดินขู่ กรร กรร ตรงเข้ามาหาแจ็กอย่างช้าๆ ถึงมันจะอยู่ใต้น้ำตก แต่เหมือนมันจะรู้ว่าใครที่เป็นคนขว้างหินใส่

"หน็อย! ขยับเซ่ ร่างกายของฉัน!" แจ็กพยายามฝืนร่างกายจนตัวสั่น แต่ร่างกายกลับไม่ยอมทำตาม

"กรรรร กรร" ออคโต้เดินเข้ามาอยู่ตรงหน้าแจ็กแล้ว มันอ้าปากกว้างน้ำลายไหลย้อยออกมาเล็กน้อย เผยให้เห็นเขี้ยวแหลมที่เรียงซ้อนกันเป็นชั้นๆ แบบไม่เป็นระเบียบดูคล้ายแผงเขี้ยวของฉลาม และตอนนี้มันกำลังจะงับมนุษย์คนหนึ่งช้าๆ อย่างไม่เร่งรีบ ราวกับบรรจงกินเค้กที่ไม่มีทางสู้ยังไงยังงั้น

"ไอ้บ้าเอ๊ย!" หัวของแจ็กอยู่ห่างจากเขี้ยวของมันไม่เกิน 50 ซม. เขารับรู้ถึงกลิ่นสาบเลือดจากในปากของมันได้เลย

ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก… เสียงหัวใจของเขาเต้นแรงขึ้น แจ็กพยายามตั้งสติ เขาสูดลมหายใจเข้าออกยาวๆ เพื่อเรียกสมาธิ …ฟู่~ …ฟู่~

"ใจเย็นๆ ฉันจะไม่ยอมแพ้ ฉันสัญญากับวินไว้แล้วว่าจะไม่เกมโอเวอร์ ฉันจะรอโอกาสในเสี้ยววินาทีสุดท้าย..."

ถึงเขาจะกำลังตั้งสมาธิ แต่เสียงหัวใจที่เต้นโครมครามมันช่างรบกวนจิตใจเขาเหลือเกิน

ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก…

ออคโต้อ้าปากกว้างขึ้นอีกหน่อย เพื่อเร่งสปีดในการงับตะปบฉีกกระชากร่างมนุษย์คนหนึ่งเข้าปาก แต่ขณะที่แจ็กกำลังจะโดนงับอยู่มะรอมมะร่อ เขี้ยวของออคโต้ทั้งบนและล่างกำลังจะผสานกันโดยมีลำตัวครึ่งบนของแจ็กอยู่กึ่งกลาง

ทันใดนั้นสถานะสตันท์ครบ 10 วินาทีพอดี แจ็กเบี่ยงหัวหลบไปทางขวาอย่างรวดเร็ว

"ฮึ่ย!" ฉัวะ!

ออคโต้งับไปโดนที่ไหล่ซ้ายของแจ็กแทน เลือดสาดกระเซ็นจากการโดนเขี้ยวสะบัดทิ่มแทง

"อ๊ากเจ็บ!... ตาฉันบ้างล่ะเว้ย!" แจ็กเรียกเคียวทั้งสองออกมากำไว้ในมือขวา ฟันเข้าที่ดวงตาของออคโต้ทันที

ฉัวะ! "แกรแย๊กกก!" ออคโต้ร้องโหยหวน สะบัดหน้าอย่างเจ็บปวดและถอยหลังกลับไปหลายก้าว

ดวงตาที่ถูกเคียวเฉือนปิดตัวลง ร่องรอยจากเคียวสองเล่มอยู่บนเปลือกตาของมันมีเลือดสีม่วงไหลรินออกมา

"กรร~! กรร~! กรรรร" ออคโต้ขู่ด้วยสายตาที่ดุร้ายกว่าเดิม เห็นได้ชัดว่ามันโกรธจัดและเสียหน้าที่ประมาทให้กับพวกมนุษย์

น้ำเปิดสวมใส่เกราะและโล่ของเธอ วู้ม! ตั้งท่าป้องกันเต็มที่ และจากนั้นเธอก็ได้กดสัญญาณ SOS ในวินโดว์เพื่อเรียกเพื่อนทุกคนในปาร์ตี้

...

ตี๊ด~! ตี๊ด~! ตี๊ด~! ตี๊ด~!

"น้ำ เกิดอะไรขึ้น เป็นอะไรรึเปล่า?!" เรย์ร้องถามและรีบวิ่งอย่างร้อนรนออกมาจากเต้นท์ วินก็วิ่งออกมาพร้อมๆกันจากเต้นท์ของเขา

"นั่นไง! ที่น้ำตก" วินชี้ให้เรย์ดู "ตามทุกคนออกมาเร็วเข้า!" จากนั้นก็รีบวิ่งไปหาแจ็กกับน้ำทันที

"แนนซี่! มะนาว! ตื่นๆๆ! มอนสเตอร์บุก!"

"หะ หา? อะไรนะ ยังไง มีใครเป็นอะไรไหม?" ทั้งคู่รีบลงจากเตียง กดสวมใส่อุปกรณ์ทันที

น้ำได้ยินเสียงเพื่อน เลยละสายตาจากออคโต้และหันไปมองที่เต้นท์ "แจ็กดูนั่น! วินกับทุกคนออกมาช่วยแล้ว"

"น้ำ! ระวัง!"

อย่างฉับพลันและรวดเร็ว ออคโต้กระโจนพุ่งเข้าใส่น้ำทันที ในระยะที่ห่างกันแค่ 30 เมตร มันใช้เวลาเพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้น

"โฮก!"

แจ็กที่จ้องดูท่าทีของออคโต้อยู่ตลอด วิ่งเต็มสปีดและกระโดดเข้าไปเพื่อช่วยน้ำให้ได้…

ฟวั่บ! "อั่ก!"

"แจ็กคคคคคค!!" น้ำที่ถูกแจ็กผลักหลบออกไปข้างๆ ตะโกนร้องดังออกมา

แจ็กถูกออคโต้กัดเต็มคำกลางลำตัว เขี้ยวแหลมคมของมันกำลังบดขยี้ร่างของเด็กหนุ่มคนนี้อย่างเมามัน และนั้นส่งผลให้เขาเสียชีวิตในทันที

กร๊วม กร๊วม

"แก! ปล่อยเพื่อนฉันนะว้อย! [เสริมพลังปราณ!]" วินกระโดดเข้ามาเตะใต้คางของออคโต้

ผัวะ! ออคโต้ผงะเล็กน้อย แต่ความทนทายาดของมันเหนือกว่านั้น มันไม่ยอมปล่อยเหยื่อที่กำลังเขี้ยวอยู่ มันหันไปอีกทางและวิ่งมุ่งหน้าเข้าป่าทันที ตึงตัง! ตึงตัง! ตึงตัง! ราวกับมันอยากจะใช้เวลาส่วนตัวกับเหยื่ออย่างสบายอารมณ์ โดยที่ไม่มีใครมารบกวน

"น้ำ เป็นอะไรรึเปล่า?!" เรย์กับคนอื่นวิ่งเข้าไปดูอาการน้ำ

"ฉะ ฉันไม่เป็นไร แต่...แจ็กน่ะสิ… ฮือ~!" น้ำร้องไห้ออกมา "เขากระโดดเข้ามาช่วยฉัน แล้วก็… อือ~ ฮือ~!"

"ฉันจะตามไปช่วยแจ็ก" วินกล่าวออกมา และทำท่าจะวิ่งออกไป แต่แนนซี่คว้าแขนเขาเอาไว้ได้ทัน แล้วพูดว่า

"นายจะบ้ารึไง! ตามไปก็มีแต่ตายเปล่า ไม่เห็นที่ระบบแจ้งเตือนเหรอ? นั่นมันบอสลับ เลเวล 58 เชียวนะ"

"ใช่ๆ ไม่ไหวหรอกวิน อย่าตามไปเลย" มะนาวกล่าว

"...." เรย์ไม่ได้พูดอะไร แต่ส่งสายตาห้ามเช่นกัน

"ไม่ ยังไงฉันก็จะไป! เรายังมีเวลาเหลือ ถ้าภายใน 15 นาที ถ้าฉันชุบชีวิตเขาได้ทัน เขาก็จะไม่ต้องเกมโอเวอร์ ปล่อยฉันได้แล้ว!" วินผลักมือแนนซี่ออกจากแขนของเขา ขณะที่วินวิ่งไปได้ไม่กี่ก้าว น้ำตะโกนขึ้นมาว่า

"วิน ขอร้องล่ะ! อย่าตามไปเลย ถ้าแจ็กเกมโอเวอร์แล้วฟื้นกลับมาเมื่อไร ฉันจะขอโทษเค้าเองนะ ฉันขอร้อง ถ้านายต้องตายไปด้วยอีกคน ฉันคงจะรู้สึกผิดมากขึ้นไปอีก!"

"..."

วินหยุดกึกทันที เขาพยายามควบคุมอารมณ์แล้วหันมาพูดกับน้ำ และทุกคนว่า

"น้ำ… ไม่เป็นไรหรอก เรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดเธอ ไม่ต้องคิดมากนะ ทุกคนก็ด้วย"

"สิ่งที่ฉันตัดสินใจ คือสิ่งที่ฉันต้องรับผิดชอบเอง… ถ้าแจ็กอยู่ตรงนี้ เขาก็คงพูดเหมือนกัน แต่วินคิดในใจทีหลังว่า 'หือ? แจ็กไม่น่าพูดแบบนี้มั้ง เออ ช่างเถอะ' แล้ววินพูดต่ออีกว่า

"ฉันกับแจ็กสัญญากันแล้วว่า พวกเราจะไม่ยอมเกมโอเวอร์เด็ดขาด ดังนั้นไม่ต้องตามมาล่ะ นี่คือหนทางที่ฉันเลือกเอง ไปละ ไว้เจอกันใหม่นะ" เมื่อวินพูดจบก็ยิ้มให้สาวๆเล็กน้อย และออกตัววิ่งตามรอยเท้าออคโต้เข้าป่าไป

...

.....

ตึกๆๆๆ วินที่วิ่งตามรอยเท้าออคโต้อยู่ภายในป่า บ่นออกมาว่า

"ทำไมมันวิ่งเร็วนักฟะ บ้าจริง นี่เหลือเวลาอีกไม่ถึง 10 นาทีแล้ว"

วินวิ่งต่อไปจนเบรคเอี๊ยดเข้าตรงหน้าผา "มันต้องกระโดดลงตรงนี้แน่ แต่ไปทางไหนต่อล่ะ?" ขณะที่เขาสงสัยอยู่ก็ได้ยินเสียงคนกรีดร้อง

"กร๊ดดด!" "อ๊ากกก!" "ตัวอะไรวะเนี่ย! แอ๊ก!"

"มันอยู่ทางนั้นชัวร์" วินกระโดดไปตามทางที่ได้ยินเสียงร้องดังออกมา ฝ่าต้นไม้ลงถึงพื้นแล้ววิ่งต่อไป

ตึกๆๆๆ "โอ้โห! มันเจอมนุษย์คนไหน มันฆ่าเรียบเลยแฮะ" วินวิ่งผ่านร่างของผู้คนที่โดนออคโต้เล่นงาน มีทั้งโดนขวิดกระแทกต้นไม้ตาย โดนกระทืบตาย บางคนที่เกือบตายก็ถือว่าโชคดีไป แต่ส่วนใหญ่แล้วจะตายเรียบ ซึ่งไม่แปลกอะไรเพราะเพลเยอร์ที่มาเก็บเลเวลที่ป่ามัลแดร์ เป็นพวกเลเวลไม่เกิน 30 อย่างแน่นอน แต่สิ่งที่วินสงสัยคือ

"เงื่อนไขการปรากฏตัวของบอสลับอย่างออคโต้ คืออะไรกัน? ทำไมถึงไม่มีใครเคยเจอมันมาก่อน"

"โอ๊ย! เฮ้ย! มาได้ไงฟะ?! อั่ก! กร๊ดดด! อ๊าก! แอ๊ก!" เสียงของเพลเยอร์ตามทางยังคงดังมาเรื่อยๆ จนในที่สุดวินก็วิ่งตามมาทันจนได้ เขาเห็นมันข้างหน้าแล้ว จึงรีบซ่อนตัวในพุ่มไม้เพื่อสังเกตการณ์

"นั่นคือถ้ำที่ข้อมูลจากกิลด์เคยบอกไว้ว่าเป็น 'ดันเจี้ยน' ของป่า

มัลแดร์สินะ แล้วออคโต้มันมาที่นี่ทำไม?"

ออคโต้เดินตึงตังไปที่ปากทางเข้าถ้ำ แล้วคายร่างของแจ็กวางไว้ที่พื้น จากนั้นมันคำรามเป็นจังหวะ

"โฮก! โฮกกก! โฮก! โฮกกก!"

...จากนั้นสักพัก วินได้ยินเสียงฝีเท้าของสัตว์ขนาดใหญ่จากข้างในถ้ำ ปรากฏว่านั่นคือเสียงของกิ้งก่ายักษ์สีส้มอ่อนผมยาวรุงรัง ท้องของมันอ้วนป่องมากกว่าปกติ ด้านบนมีหนามแหลมเรียงเป็นแถวเดียวตลอดลำตัวจรดปลายหาง ขนาดตัวของมันรวมๆ แล้วใหญ่โตประมาณรถกระบะยกสูงหนึ่งคัน

ออคโต้ยืนรอกิ้งก่ายักษ์เดินเข้ามาหา หน้าตาของมันดีใจราวกับสุนัขที่กำลังรอเจ้าของมาลูบหัวไม่มีผิด ตาเล็กดุดันสีชมพูเข้มกระพริบปิ๊งๆ ปากแยกเขี้ยวออกมาหอบแฮ่กๆ เล็กน้อย ปลายหางแกว่งไกว

ดุ๊กดิ๊ก จากนั้นกิ้งก่ายักษ์เดินเข้าไปคลอเคลียที่หน้าอกของออคโต้ มันทำหน้าตาฟินได้น่ากลัวเหลือจะกล่าว

ติ๊ง!

คุณได้ค้นพบความลับของ [มาคิน่าออคโต้] & [อินกูร์จีโต้]!

คำอธิบาย: ออคโต้ตกหลุมรักอินกูร์จีโต้ตั้งแต่แรกเห็น ยามใดที่ออคโต้ลืมตาตื่นจากจำศีล มันจะรีบหาของขวัญไปฝากอินกูร์จีโต้ทันที ถึงแม้ทั้งคู่จะต่างสายพันธุ์กัน(ผสมพันธุ์ไม่ได้) แต่กระนั้นออคโต้ก็มีอินกูร์จีโต้เพียงผู้เดียวเสมอมา

ติ๊ง!

คุณปลดล็อคข้อมูลบอสลับ [มาคิน่า ออคโต้]!

เงื่อนไขการค้นพบ 1 : ออคโต้จะปรากฏตัวออกจากน้ำตกเพียงเดือนละหนึ่งครั้งในคืนพระจันทร์เต็มดวง ในช่วงเวลา 22.00 - 24.00 น. เท่านั้น และมันจะฆ่าทุกสิ่งที่พบเจอระหว่างทางที่ไปถ้ำดันเจี้ยน และเลือกเพียงสิ่งเดียวมามอบให้คนรัก

เงื่อนไขการค้นพบ 2 : หากมันได้กลิ่นฟีโรโมนของความรักจากมนุษย์ชายหญิงที่ไปพลอดรักกันที่น้ำตก จะทำให้มันหวนคิดถึงคนรักและตื่นขึ้นมาทันที

"ห๊ะ หาาา?" วินอึ้งไปกับสิ่งที่ระบบบอก

"ยังไงนะ… พลอดรัก?... งั้นแสดงว่าไอ้แจ็ก… กับน้ำ…"

"...."

"หึหึหึ ไอ้แจ็ก ทำเป็นปากแข็งดีนัก เดี๋ยวนายฟื้นเมื่อไร ฉันจะแซวให้ยับเลย" วินยิ้มอย่างมีเลศนัย

เหมือนโชคจะเข้าข้าง เพราะเมื่อเจ้าออคโต้อี๋อ๋อกับแฟนเสร็จ มันเดินผละออกมาด้วยใบหน้าสดใส วินรีบหลบไปหลังพุ่มไม้อีกทางหนึ่งอย่างว่องไว พลางคิดว่า 'เฉียบมาก เหลือเวลาอีกไม่ถึง 5 นาที น่าจะพอทันอยู่'

ออคโต้เดินหายไปแล้ว เหลือเพียงเจ้ากิ้งก่ายักษ์ที่เหมือนจะส่งเสียงอะไรสักอย่างอยู่ และไม่นานคำตอบนั้นก็เดินออกมาจากในถ้ำ ทั้งหมดมี 5 ตัว ลูกๆ ของมันนั่นเอง ตัวประมาณเท่ารถมอเตอร์ไซค์ หน้าตาเหมือนแม่เปี๊ยบ เพียงแต่ไม่มีแผงคอที่คล้ายผมยาวรุงรังบนหัว

ขณะที่ลูกๆ ของมันตั้งท่าจะรุมกินโต๊ะแจ็ก วินรีบปีนขึ้นต้นไม้และกระโดดลงกลางวง เป้าหมายคือร่างของแจ็ก ก่อนที่จะถึงพื้น วินปาระเบิดควันหนึ่งลูกออกไป

ฟิ้ว~ บรึ้ม! ฟู่ววววววว! ควันกระจายรอบบริเวณหน้าถ้ำ

จริงๆ แล้วระเบิดควันใช้ไม่ได้ผลกับมอนสเตอร์ประเภทสัตว์ป่าสักเท่าไร เพราะพวกมันใช้จมูกในการนำทาง แล้วระเบิดควันแบบธรรมดานี่ก็ไร้กลิ่นซะด้วย แต่ที่วินต้องการของสร้างความสับสนในเสี้ยววินาที เพื่อที่เขาจะชุบชีวิตแจ็กและมีเวลาฟื้นฟู HP ให้เพียงพอ

และเมื่อวินลงถึงพื้น เขาใช้ไอเท็ม [ใบชุบชีวิต] ทันที ปิ๊งๆๆ "แจ็ก! ตื่นเว้ย!"

แจ็กงัวเงียตื่นขึ้นมา "โอย~ รู้สึกเจ็บจี๊ดไปทั่วร่างเลย" ตอนนี้ HP ของเขาเพิ่มจากศูนย์ขึ้นมาเป็น 15%

"แจ็ก ดื่มนี่ซะ เร็วๆ!" วินเอาโพชั่นฟื้นฟู HP ยัดปากแจ็ก

"อ๊ะ โอเคๆ" อึ๊ก อึ๊ก อึ๊ก "อ้าาา! รสชาติเหมือนเครื่องดื่มเอ็มสองร้อย ชื่นใจแท้"

เวลามีไม่มากอย่างที่คาดไว้ บรรดาลูกกิ้งก่ากระโดดเข้าโจมตีทันที

ติ๊ง!

[อินกูร์จีโต้ Jr.] เลเวล 20 โจมตีค่ะ!

วินกับแจ็กต่อสู้รับมือลูกกิ้งก่าอย่างดุเดือด วินเตะต่ำเข้าใส่พวกมัน และตัวไหนที่กระโดดเข้ามากัด เขาจะแทงเข่าใส่หรือไม่ก็ฟันศอกเฉียงสวนกลับไป ส่วนแจ็กตั้งท่าย่อตัวต่ำกว่าปกติเล็กน้อย ถือเคียวโดยหันปลายลงพื้น ตัวไหนเข้าระยะโจมตีเมื่อไร เขาจะใช้คมเคียวฟันเสยขึ้นทันที

ผ่านไปสัก 5 นาที มีลูกกิ้งก่านอนกลายเป็นศพจนได้ และดูเหมือนสิ่งนี้จะทำให้แม่ของมันที่เฝ้าดูอยู่ที่ปากถ้ำโมโห อินกูร์จีโต้ส่งเสียงแหลมคำรามดัง

"กรี๊ซซซซ-!" แล้วมันก็อ้าปากออกตัววิ่ง ตุบตับ! ตุบตับ! ตุบตับ! พุ่งตรงเข้ามาพวกเราอย่างรวดเร็ว

ติ๊ง!

บอสดันเจี้ยนป่ามัลแดร์ [อินกูร์จีโต้]

เลเวล 40 โจมตีค่ะ!

เมื่อมันวิ่งมาใกล้ถึงเป้าหมาย มันเร่งสปีดอ้าปากงับ ฟวั่บ! วินกับแจ็กกระโดดหลบปากของมันพ้น แต่ก็ถูกตัวของมันชนอยู่ดี

ตึง! "อั่ก!" "โอ๊ย!" พวกเขากระเด็นล้มไปกับพื้น และลูกกิ้งก่าตามเข้ามากัดซ้ำอีก "ฮึ่ม!" "โอ๊ย!"

"ไอ้กิ้งก่าบ้า! ย้ากก!" แจ็กที่ล้มอยู่ หมุนตัววาดขาเตะคล้ายท่าเต้นเบรคแดนซ์ จากนั้นใช้มือยันพื้นดันตัวเองกระโดดขึ้นไปขี่หลังลูกกิ้งก่า

"ฮึ่ย! [แทงข้างหลัง!]" ฉัวะ! แจ็กใช้เคียวเชือดลูกกิ้งก่าตายไปอีกหนึ่งตัว

วินตั้งหลักลุกขึ้นได้ เขาย่อตัวต่ำพุ่งเข้าหาลูกกิ้งก่าที่ใกล้ที่สุด "[เสริมพลังปราณ!]" วินใช้หมัดขวาชกเสยคางลูกกิ้งก่าเต็มๆ "กี้!" มันลอยคว้างขึ้นกลางอากาศ วินไม่รอช้าหมุนตัวตามเข็มนาฬิกา "[เสริมพลังปราณ!] ย่าห์!" เขาวาดขาข้างขวาเป็นแนวเฉียงจากข้างล่างขึ้นข้างบน เตะก้านคอลูกกิ้งก่าซ้ำเข้าไปอีกที

ตึง! "กี้!" ลูกกิ้งก่ากระเด็นกลิ้งไปกับพื้นตายไปอีกหนึ่งตัว

อินกูร์จีโต้เห็นลูกของมันถูกฆ่าไปอีกสองตัว มันส่งเสียงคำรามร้องดัง "กรี๊ซซซซซ" และจากนั้นก็มีลูกกิ้งก่าวิ่งกรูกันออกมาจากถ้ำอีก 5 ตัว

วินกับแจ็กเห็นดังนั้น จึงหันไปมองหน้ากัน พยักหน้าให้กันเล็กน้อยอย่างรู้ใจเป็นคำว่า 'โกยเถอะโยม'

วินปาระเบิดควันลูกสุดท้ายที่เขามีเพื่อบดบังสายตาจากมอนสเตอร์

บรึ้ม! ฟู่วววววววว ควันกระจายออกอีกครั้ง และทั้งคู่รีบวิ่งออกจากพื้นที่ตรงนั้นพร้อมกัน แต่ขณะที่ยังไปได้ไม่กี่ก้าว สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น

วู้มมม เปรี้ยง! เปรี้ยง!

จู่ๆ ก็มีกำแพงสายฟ้าเกิดขึ้นมาล้อมกรอบพื้นที่บริเวณปากถ้ำเอาไว้ กำแพงสูงประมาณ 50 เมตร ถึงแม้ปีนต้นไม้ก็ไม่มีทางกระโดดข้ามไปได้แน่ วินกับแจ็กงุนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น

"วิน อะไร?! โอ๊ย! เจ็บ!" แจ็กโดนช๊อตขณะที่เขาเอามือยื่นไปลองแตะดู

วินหันมองโดยรอบ เมื่อเขาเห็นมันล้อมกรอบในลักษณะนี้เขารู้ทันทีเลยว่า "นี่มัน… ไม่ใช่สกิลเจ้ากิ่งก่าแน่ๆ นี่มันคือ 'ไอเท็มกับดักสายฟ้า' ฝีมือของเพลเยอร์"

"ถูกต้องนะคร้าบ!" วินกับแจ็กได้ยินเสียงผู้ชายมีอายุสักหน่อยพูดมาจากบนเนินเหนือปากถ้ำ และเมื่อหันไปมอง เขาก็ได้พบกับใบหน้าที่คุ้นเคย

"ลุงปื้ด?!"

".... ตูชื่อเปรโดว้อย! ไอ้พวกเด็กเหลือขอนี่"

"ใช่แล้ว พวกข้าก็มาด้วยนะ คราวนี้พวกแกหนีไม่รอดแน่" ไอ้จ้อยเดินโผล่ออกมาพร้อมกับเพลเยอร์อีก 5 คน

"บอกเลยว่าไอเท็มกับดักสายฟ้านี่โคตรแพงเลย แต่… เทียบกับค่าหัวล้านหนึ่ง มันก็คุ้มค่าล่ะวะ" ลุงปื้ดพูดต่ออีกว่า

"ข้าจำไอ้เด็กผมน้ำตาลทองที่บาร์ได้ ส่วนแก... ถึงแกจะเอาผ้าพันแขนขวาปิดบังรอยสัก แต่ข้าจำหน้าแกได้แม่นเลยว้อย แกคือไอ้วินในใบประกาศจับแน่นอน และไม่อยากเชื่อว่าแกจะนำโชคมาให้อีก แกใช้วิธีไหนล่ะเนี่ย ถึงล่อบอสดันเจี้ยนออกมาจากถ้ำได้ หึหึหึ ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวเลยว้อย"

"กรี๊ซซซซซ" อินกูร์จีโต้เห็นว่ามีศัตรูเพิ่มมากขึ้น มันจึงร้องเรียกลูกของตนเองออกมาเพิ่มอีก 5 ตัว

"ไอ้เด็กสองคนนั้น ยังไงมันก็หนีไม่รอด พวกเราจัดบอสก่อนเลย ไม่งั้นมันจะเรียกลูกออกมาอีก จอมเวท ยิงได้!"

ในปาร์ตี้เจ็ดคนนั้น มีจอมเวทอยู่สองคน พวกเขาเร่งมานา เพื่อร่ายเวท AOE ใส่เหล่ากิ้งก่าทั้งหมด วินเห็นดังนั้นรีบร้องบอกแจ็ก

"แจ็ก กระโดดเกาะขึ้นต้นไม้ก่อนเร็ว!"

"[ไฟร์ร่า]!" "[ธันดาร่า]!" เวทไฟและสายฟ้าขั้นสอง กระหน่ำลงพื้นที่ต่อสู้ทันที

ฟูม! ฟูม! ฟูม! เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง!

"กี๊! กี๊! กี๊! กี๊ซซซซซ" ลูกกิ้งก่าครึ่งหนึ่งตายไปในการโจมตีครั้งนี้

"จอมเวทอยู่บนเนินนี้ต่อไป ส่วนคนที่เหลือตามข้ามา!" ลุงปื้ด ไอ้จ้อยและเพลเยอร์อีกสามคนที่เป็นสายต่อสู้ระยะประชิด กระโดดลงจากเนินดินลงมาปิดฉากเหล่ากิ้งก่าทันที

"โอ้ว! [แฮมเมอร์ สแมช!]" ลุงปื้ดใช้สกิลหากินของตนเอง เหวี่ยงค้อนจากด้านบนทุบหัวอินกูร์จีโต้

ตูม!

เจ้ากิ้งก่ายักษ์ร้องลั่นโงนเงน แต่ไม่ล้มลง มันไม่ยอมสิ้นฤทธิ์ง่ายๆ สมกับที่มันเป็นบอสดันเจี้ยน

"กรี๊ซซซซซซซซซ!" มันคำรามขู่ใส่ศัตรูอีกครั้ง ครั้งนี้เสียงยาวกว่าปกติ และลูกๆ ของมันก็กรูกันออกมาจากถ้ำอีก 10 ตัว แจ็กเห็นดังนั้น พลันคิดในใจว่า 'ตูจะไม่เข้าไปในถ้ำนี้แน่ๆ'

อินกูร์จีโต้ออกตัววิ่งพุ่งเข้าใส่ทันที ตุบตับ! ตุบตับ! ตุบตับ! แต่มันไม่ได้ไปทางลุงปื้ดที่อยู่ตรงหน้า มันกลับวกไต่ขึ้นเนินดินไปหาจอมเวทสองคนที่ฆ่าลูกของมันไปหลายตัว

ตุบตับ! ตุบตับ! ตุบตับ! "อ้าวเฮ้ย! ทำไมมันมาทางนี้ฟะ?! อย่า...!" อินกูร์จีโต้อ้าปากกว้าง กว้างราวกับงูในช่วงเวลาจะกลืนเหยื่อขนาดใหญ่กว่าตนเอง มันเขมือบจอมเวททั้งสองคนเข้าปากในคำเดียว

อ้ำ! ซวบ! ซวบ! เอื๊อก!

มันไม่หยุดแค่นั้น มันวิ่งวนลงไปข้างล่าง ตุบตับ! ตุบตับ! ตุบตับ! วิ่งไล่เขมือบร่างลูกของตนเองที่ตายในบริเวณนั้น เพลเยอร์ที่เจอมอนสเตอร์ร่างใหญ่เท่ารถกระบะวิ่งผ่าน ก็รีบกระโดดหลบกันจ้าละหวั่น

และตอนนี้มันเขมือบจนท้องของมันป่องออกใหญ่มาก ใหญ่เกินขนาดตัวปกติสักสามเท่าเห็นจะได้ มันยิ้มแสยะอย่างน่ากลัว ดวงตามองจ้องหลุกหลิกเพื่อเล็งศัตรูทั้งหมด และจากนั้นมันก็เริ่มลงมือ

อินกูร์จีโต้ขย้อนตัวเองอย่างรวดเร็ว พ่นซากศพสามร่างออกจากปาก พรวด! พรวด! พรวด! ร่างนั้นเยิ้มไปด้วยน้ำย่อย ลอยพุ่งเข้าใส่ศัตรูราวกับลูกปืนใหญ่

"อะไรเนี่ย?! ตูม! ตูม! ตูม! เพลเยอร์คนหนึ่งสายอัศวินยกโล่ขึ้นมากันได้แบบฉิวเฉียด แต่อีกสองคนโดนทั้งดาเมจจากการกระแทกและน้ำย่อยที่แสบร้อนเข้าอย่างจัง พวกเขาลงไปนอนดีดดิ้นกับพื้น ร้องคร่ำครวญอย่างทรมาน

"อั่ก! อ๊ากแสบ! แสบ!"

ลุงปื้ดเห็นท่าไม่ดี รีบตะโกนสั่งทันที "พิชัย กลับมาป้องกันข้าไว้เดี๋ยวนี้!" เพลเยอร์อัศวินคนนั้นรีบวิ่งกลับมาตั้งโล่ป้องกันอยู่ข้างหน้าลุงปื้ด "ไอ้จ้อย เมื่อแทงค์หยุดบอสเอาไว้ได้ เล็งจังหวะนั้นเลย คอมโบคู่กับข้า ต้องเอาแม่งให้ตาย"

อัศวินพิชัยกระแทกโล่กับพื้นพร้อมกับตะโกนว่า

"[เสริมพลังศักดิ์สิทธิ์!]" โล่ของเขาเปล่งแสงสีทองเรืองๆ ออกมา

ไอ้จ้อยเปิดวินโดว์หยิบขวดน้ำยาสีม่วงอมเขียวออกมาเทใส่มีดสั้นของตัวเอง และพึมพำว่า

"[พอยซั่น ไนฟ์]" มีดสั้นในมือของเขาดูดกลืนน้ำยาเข้าไป จากคมมีดเหล็กสีเงินกลายเป็นสีม่วงทันตา

ลุงปื้ดควักขวดเหล้าเล็กๆ ออกมากรอกใส่ปาก อึ๊กๆๆ "ฮ่าห์~! [แอลกอฮอล์ บูสท์อัพ!]" วู้ม! จากนั้นก็ซัดขวดทิ้งลงพื้น เพล้ง! ตั้งท่าต่อสู้แล้วพูดว่า "[สะสมพลังขั้นที่สาม!]" วู้มมมม!

"โอ้ ลุงปื้ดมีสกิลสะสมพลังเหมือนนายเลยอ่ะวิน นั่นนายทำอะไรน่ะ?" แจ็กที่นั่งอยู่บนกิ่งไม้ใหญ่ถามขึ้นมา

"อ๋อ นี่คือสเคาท์เตอร์ เอาไว้ตรวจสอบข้อมูลเพลเยอร์น่ะ" วินที่นั่งเกาะอยู่บนกิ่งไม้เช่นกัน กำลังใช้สเคาท์เตอร์ส่องปาร์ตี้ลุงปื้ดอยู่

"อัศวินคนนั้นชื่อ 'พิชัย' เขาเลเวล 32 ไอ้จ้อยอาชีพโจรเลเวล 23 ส่วนลุงปื้ดเลเวล 41 ผ่าน 'สเปเชี่ยลวัน' มาแล้ว อาชีพของลุงแกคือ [นักรบสุรา] "

"ดูก็รู้เลยว่าเป็นอาชีพนักรบที่ใช้เหล้าเสริมพลังงั้นสินะ สมกับที่เปิดบาร์เหล้าในกิลด์ เออแล้วทำไมไอ้จ้อยเลเวลน้อยจังหว่า… อ๋อ ไอ้จ้อยเพิ่งเกมโอเวอร์มานี่นา ฮ่ะฮ่ะ นึกถึงแล้วยังขำอยู่เลย ชายผู้ถูกลืม" แจ็กกล่าว

"แจ็ก เดี๋ยวเตรียมโพชั่นอมตะเอาไว้เลย ไม่ว่าฝ่ายไหนจะชนะก็ตาม พวกเราจะเข้าโจมตีเซอร์ไพรส์ทันที เปิดก่อนได้เปรียบ เพราะการที่เลเวลน้อยกว่าจะชนะเลเวลสูงได้นั้น ขึ้นอยู่กับฝีมือและชั้นเชิงล้วนๆ พวกเราจะโจมตีเร่งดาเมจไม่หยุด จนกว่าเป้าหมายจะตาย"

"โอเค จัดไปเพื่อน" แจ็กตอบพร้อมยกนิ้วโป้งให้วิน และทั้งสองหยิบขวดโพชั่นอมตะมาถือไว้ ตั้งสมาธิจับตาดูผลลัพธ์ของการต่อสู้ครั้งนี้

"กรี๊ซซซซซ!" อินกูร์จีโต้ร้องคำรามวิ่งเข้าหาเป้าหมายแบบพลัสอัลตร้า(บวกน้ำหนักตัวเต็มที่)

ตุบตับ! ตุบตับ! ตุบตับ! "กรี๊ซ~~!"

"มันมาแล้ว พร้อมนะ!" อัศวินพิชัยตะโกน และก่อนที่จะถึงจุดปะทะ เขาตะโกนอีกครั้งว่า

"[รีเฟล็กชิลด์!]" สกิลโล่สะท้อนดาเมจทำงาน มันเปล่งออร่าสีแดงคล้ายหนามเล็กๆ เคลือบโล่เอาไว้ อินกูร์จีโต้พุ่งเข้าชนโล่เต็มแรงเสียงดังสนั่น

ตูม!!

เจ้ากิ้งก่ายักษ์กระเด็นถอยหลังกลับไปประมาณ 3-4 เมตร ตรงท้องด้านหน้าของมันที่ปะทะกับโล่ มีรอยแดงฉานช้ำเลือดอย่างเห็นได้ชัด

แค่ก! อ๊วก~! อินกูร์จีโต้กระอักและอ้วกซากศพออกมาอีกสามร่าง แต่ที่เจ็บหนักกว่าคืออัศวินพิชัย

"โอ๊ย!" แขนและหัวเข่าทั้งสองข้างของเขามีเลือดพุ่งออกมา ไม่แคล้วว่ากระดูกหักแน่นอน เขาทรุดร่างและล้มลงกับพื้นอย่างหมดแรง

"ไอ้จ้อยลุยได้! อย่าปล่อยโอกาสนี้เด็ดขาด!"

"อ๊าาาย่าห์!" ไอ้จ้อยวิ่งเข้าใส่บอสหวังจะใช้มีดพิษโจมตี แต่ดูเหมือนจะช้าเกินไป…

อินกูร์จีโต้ใช้น้ำหนักตัวที่มากล้น หมุนตัวกลิ้งอย่างรุนแรง ทับไอ้จ้อยเต็มๆ "เฮ้ย! แอ๊ก!" ไอ้จ้อยตายโดยที่ร่างแบนติดพื้นอีกครั้ง และมันยังหมุนต่อเนื่องไปทางอัศวินพิชัยกับลุงปื้ด

ตึงๆๆๆ! "ฟุ่บ!" "อั่ก!" ลุงปื้ดกระโดดหลบไปข้างๆ ได้หวุดหวิด ส่วนพิชัยนั้นไม่รอด โดนหมุนทับร่างเสียชีวิตทันที

อินกูร์จีโต้หยุดหมุนแล้วตั้งหลักนั่งหอบ แฮ่กๆ พลางสอดส่องสายตาหาศัตรูอีกหนึ่งคน แต่คราวนี้ฝ่ายที่ช้าไปจังหวะหนึ่งกลับเป็นมันเอง กว่าที่จะรู้ตัว ลุงปื้ดก็กระโดดถึงตัวมันแล้ว

"สะสมพลังปลดปล่อย! [แฮมเมอร์ สแมช!]"

ตูม!! "แอ๊~!!"

ร่างของกิ้งก่ายักษ์จมลงไปในพื้นดินที่แตกร้าวจากความรุนแรงของสกิลค้อนทุบ ร่างของมันสั่นระริก กระตุกเหมือนกำลังจะสิ้นใจ แต่ดวงตาของมันส่องประกายแวบขึ้นมา

"กรี๊ซ! กรี๊ซซซซ! กรี๊ซซซซ~~~!"

เสียงร้องคำรามของมันดังกังวาลไปทั่วป่า ใบไม้และต้นไม้สั่นไหวเอนตามคลื่นเสียงนั้น เหล่านกตกใจบินกู่ร้องขึ้นท้องฟ้าอีกครั้ง พึ่บพั่บๆ แกว๊กๆ…

และ… นั่นคือเสียงโหยหวนสุดท้ายของมัน ในที่สุดบอสดันเจี้ยน [อินกูร์จีโต้] ก็สิ้นใจ

"เชอะ! ชนะสักที ต่อไปถึงตาพวกแกแล้วว้อย ไอ้พวกเด็ก--!" ลุงปื้ดพูดไม่ทันจบ เขาใจหายวาบ สัมผัสได้ทันทีว่ากำลังจะถูกโจมตีจากมุมอับสายตาของตนเอง ต้องขอบคุณสกิล [แอลกอฮออล์ บูสท์อัพ!] ที่ส่งผลให้ประสาทฉับไวขึ้น เขาตัดสินใจในชั่วพริบตา ใช้สกิล [ทอร์นาโด แฮมเมอร์!] เหวี่ยงค้อนคู่ใจหมุนตัวเองราวกับพายุอย่างรวดเร็ว

วินกับแจ็กซึ่งกำลังจะถึงตัวลุงปื้ดอยู่แล้ว อีกเพียงแค่ไม่กี่ก้าว…

ตูม! ตูม! เด็กหนุ่มทั้งสองโดนค้อนทอร์นาโดทุบจากด้านข้างเข้าอย่างจังและลอยไปกระแทกชนกับต้นไม้เต็มๆ อีกต่อหนึ่ง โครม!

"...โอ๊ย ...แค่ก!" พวกเขากระอักเลือด ร่างชาไปทั้งตัว นอนแน่นิ่งไม่สามารถขยับไปไหนได้เลย…

ติ๊ง!

คุณตกอยู่ในสภาวะ [บาดเจ็บสาหัส] เนื่องจากเสีย HP มากกว่า 80% ในครั้งเดียว

- ร่างกายติดสถานะ 'สตั้นท์' เป็นเวลา 5 วินาที

- ร่างกายติดสถานะ 'อัมพาต' ไปจนกว่า HP จะฟื้นฟูเกิน 30%

แต่ทั้งคู่ยังไม่ยอมแพ้ หลังสิ้นสถานะสตั้นท์ วินกับแจ็กใช้มือที่สั่นเทา เอื้อมไปหยิบโพชั่นฟื้นฟู HP ที่เหลืออยู่สองขวดสุดท้าย รีบกินเข้าไปทันที อึกๆๆ

วู้ม! โพชั่นเริ่มทำงาน แต่ผลของการโดนค้อนทุบ จนเจ็บปางตาย ทำให้พวกเขายังลุกไม่ไหว...

"อ้าว? พวกแกโดนท่านั้นแล้วยังไม่ตายอีกเรอะ มันยังไงล่ะเนี่ย อ่าห๊ะ! ข้ารู้แล้ว โพชั่นอมตะสินะ ยังเด็กกันอยู่แท้ๆ เอาของดีมาใช้กันฟุ่มเฟื่อยเชียว จะใช้กันไปทำไมให้เปลืองไอเท็มเล่า ไอ้พวกโง่ เดี๋ยวบัพอมตะหมดเมื่อไร พวกแกก็โดนข้าทุบตายอยู่ดี นี่แหละน้า~เค้าถึงว่ากันว่า เด็กก็ยังเป็นเด็กอยู่วันยังค่ำล่ะวะ" ลุงปื้ดพูดเกทับอีกว่า

"จำใส่กระโหลกเอาไว้นะ กากๆ แบบพวกแก ไม่ต้องมาทำเป็นเก่งเลยว้อย โลกนี้น่ะปลาใหญ่กินปลาเล็กของจริง!"

วินกับแจ็กได้ยินคำพูดแบบนี้เข้าไป ถึงกับ ฟิวส์ขาด ในทันที สำหรับเด็กหนุ่มแบบพวกเขา การที่โดนพวกผู้ใหญ่มองกดลงมาจากข้างบนอย่างเหยียดหยาม ชอบมาตัดสินอนาคตแทนเสร็จสรรพโดยที่ไม่ได้รู้จักตัวตนพวกเขาจริงๆ ผู้ใหญ่ที่ไม่พร้อมที่จะให้โอกาสเด็ก ดูถูกเด็กแบบนี้ พวกเขาเกลียดที่สุด

"...ฮึ่ม! ...ฮึ่ย!" วินกับแจ็กที่นอนหงายอยู่นั้น พยายามฝืนตัวเองอย่างสุดกำลัง ตัวสั่นไปทั้งร่าง และในที่สุดก็ใช้ศอกยันพื้น ผงกหัวขึ้นมาจ้องตาศัตรูได้

"เฮ้ยๆ ไม่ต้องฝืนหรอกเว้ย ยังไงพวกแกก็ไม่รอด"

"...."

วินค่อยๆ ยกมือที่สั่นเทาชี้ไปที่ลุงปื้ด

"ดูเหมือน… แฮ่กๆ ดูเหมือนว่า..."

"อะไรของแก? จะพูดสั่งเสียอะไรก็พูดดีๆ สิวะ!"

"ดูเหมือนว่า… ปลาใหญ่สุดในวันนี้จะไม่ใช่ลุงนะ"

เปรี้ยะๆ! เปรี้ยง! เปรี้ยง! ทันทีที่วินพูดจบ ลุงปื้ดได้ยินเสียงกำแพงสายฟ้าช๊อตอะไรบางอย่าง จึงหันหลังไปดู

ตึงตัง! ตึงตัง! ตึงตัง! "โฮกกกกกกกกกก!!!"

ติ๊ง!

บอส [ลับ] แห่งป่ามัลแดร์:

[มาคิน่า ออคโต้] เลเวล 58 โจมตีค่ะ!

ภาพที่ลุงปื้ดเห็นคือปากของออคโต้ที่พุ่งวาบเข้ามาพร้อมเขี้ยวเล็กแหลมมากมาย

"ฉิบหาย--"

ฟวั่บ!

"อ๊ากกกก!! โอ๊ย! อ๊าก! อย่ากินข้า!"

กร๊วม! กร๊วม~! กร๊วม!

วินกับแจ็กที่ได้เห็นจุดจบของลุงปื้ดแบบนี้ พวกเขารู้สึกสยองและยิ้มขำในเวลาเดียวกัน ตอนนี้บัพอมตะก็หมดเวลาลง พวกเขาลุกขึ้นยืนไหวแล้ว และ HP ก็ฟื้นฟูขึ้นมาเกือบ 50% แต่พวกเขาดีใจที่รอดตายได้ไม่นาน...

เมื่อออคโต้รับประทานลุงปื้ดเสร็จแล้ว มันเดินเข้าไปเลียร่างของอินกูร์จีโต้อย่างเศร้าสร้อย และรับรู้ถึงกลิ่นของมนุษย์อีกสองคนอยู่แถวนี้ มันจ้องเขม็งมายังเด็กหนุ่มสองคนอยู่สักพัก จากนั้นหินบนจมูกของมันที่เหมือนเครื่องยนต์ V8 ก็มีประกายไฟแลบออกมาแปล๊บปลาบ พลางส่งเสียงขู่ในลำคอ กรร~ กรร~ มาที่พวกเขาทั้งคู่

แจ็กส่ายหน้ารัวๆ พยายามจะสื่อบอกให้รู้ว่า 'พวกผมไม่ได้เป็นคนทำนะค้าบ' แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผล ไฟพุ่งออกจากหินบนจมูกของมันถี่ขึ้นๆๆ ดวงตาสีแดงเปล่งประกายความอาฆาตพยาบาทต่อมนุษย์ มันผงกหัวไปด้านหลังเล็กน้อย สูดประกายไฟจากหินเข้าไปในลำคอ…

จากนั้นมันพ่นไฟออกจากปากอย่างรุนแรงราวกับปืนยิงไฟขนาดใหญ่ยักษ์

ฟูมมมมมมมมมมมม!!

วินกับแจ็กอุทานพร้อมกันเลยว่า… "ฉิบหายแล้ว"