0059 ใจไม่เหี้ยมพอ

บทที่ 59 ใจไม่เหี้ยมพอ

จริงๆ ไม่จำเป็นต้องให้อวี่เจ๋อมาหาอวิ๋นตั่วหรอก เพราะอวิ๋นตั่วเองก็นึกถึงพ่อของตัวเองขึ้นมาแล้ว

นานๆ ทีที่อวิ๋นอี้ฟานจะกลับบ้าน ครั้งนี้เขากลับมาได้ไม่ถึงสามชั่วโมงก็ต้องออกไปอีกแล้ว ธุรกิจของตระกูลอวิ๋นกำลังพัฒนาเขตใหม่ ต้องรอให้เขาไปทำพิธีเปิด ชูยินจึงจัดเก็บเสื้อผ้าให้ เสื้อเชิ้ตที่เขาเพิ่งถอดเปลี่ยน มีเส้นผมที่ยาวอยู่เส้นหนึ่ง เธอหยิบมันทิ้งลงถังขยะด้วยหัวใจที่ชินชา แล้วนำเสื้อเชิ้ตนั่นใส่เข้าไปในเครื่องซักผ้า

อวิ๋นตั่วจึงถือโอกาสนี้ รั้งพ่อของเธอเอาไว้ “คุณพ่อคะ คุณพ่อพอจะมีเวลาบ้างหรือเปล่าคะ”

อวิ๋นอี้ฟานดูนาฬิกาครู่หนึ่ง “ไม่มีเวลาแล้ว แต่เจ้าหญิงของพ่อเรียกหาพ่อ ไม่ว่ายังไงก็ต้องหาเวลาให้สักหน่อยล่ะ ว่ามาเถอะ ลูกมีเรื่องอะไรหืม?”

อวิ๋นตั่วดึงมือของพ่อให้มานั่งลงตรงโซฟา “คุณพ่อคะ ถ้าหนูมีเว็บไซต์สักเว็บหนึ่ง แล้วบันทึกข้อมูลร้านอาหารทั้งประเทศลงไปในนั้น ถ้าอยากกินอะไร ก็ไม่ต้องออกจากบ้าน อยู่บ้านก็สั่งได้ จากนั้นก็จะมีคนมาส่งให้ถึงที่เลย คุณพ่อว่าดีหรือเปล่าคะ?”