ส่วนที่ 1 ตอนที่ 247

ตอนที่ 247 สายฝนร่วงหล่นจึงกางร่ม

สายรุ้งที่เปิดสวนโจวเส้นนั้น มาจากเขาหลีซานไกลพันลี้

พรรคฉางเซิงมีเทือกเขาสิบกว่าลูกรวมกันขึ้น พรรคกระบี่เขาหลีซานแข็งแกร่งที่สุด เก่งกาจที่สุด ใช้สำหรับในการสังหารโดยเฉพาะ ไม่ได้อยู่ในกลุ่มของเทือกเขา แต่อยู่ทางทิศเหนือสุด ราวกับว่าปลายแหลมคมด้านหน้าสุดของกระบี่ แทงออกไปทางทิศเหนือโดยตรง

เขาหลีซานยามรุ่งอรุณเทือกเขาถูกเมฆหมอกปกคลุมล้อมรอบ จากแนวสันเขามองไปบริเวณรอบๆ ทั้งหมดต่างเป็นชั้นก้อนเมฆราบเรียบ คล้ายกับว่าในทะเลเมฆมีเกาะโดดเดี่ยวอยู่เกาะหนึ่ง

สายรุ้งเส้นนั้น มาจากยอดเขาของถ้ำพำนักแห่งหนึ่ง

ระหว่างบันไดหินทั้งสองข้าง มีต้นสนเก่าแก่ตั้งเป็นแถวยาวเงียบเชียบอยู่ เสี่ยวซงกงนั่งขัดสมาธิอยู่บนบันไดหินขั้นบนสุด และยังมีผู้อาวุโสฝ่ายปกครองสามท่านถือกระบี่ คุ้มกันอยู่ด้านนอกถ้ำพำนัก

มองเห็นสถานการณ์เช่นนี้ บรรดาลูกศิษย์เขาหลีซานที่อยู่ด้านล่างบันไดจึงพูดคุยขึ้นมา

“แสงสว่างไสวก็คือกุญแจของสวนโจวรึ?”

“กุญแจนั้นที่จริงแล้วคืออะไร? คาดไม่ถึงว่าจะเกิดเป็นสายรุ้ง คิดไม่ถึงว่าจะสามารถเปิดสวนโจวไกลเป็นพันลี้ได้ แล้วศิษย์พี่ใหญ่จะเกิดสิ่งใดหรือไม่?”