ตอนที่ 246 นอกสวนโจวมีมรสุม (ตอนปลาย)
เมื่อเหมยลีชาเอ่ยประโยคนั้น จ้องมองไปยังผู้ฝึกบำเพ็ญเพียรหลายร้อยคนที่เตรียมจะเข้าไปในสวนโจว ผู้ฝึกบำเพ็ญเหล่านี้ส่วนมากเป็นผู้ที่อยู่ในขั้นทะลวงอเวจี ในความหมายทั่วไปแล้วก็นับว่าเป็นผู้แกร่งกล้า ต่างก็มีอายุไม่มาก สามารถเอ่ยได้ว่าผู้ฝึกบำเพ็ญเพียรขั้นทะลวงอเวจีเหล่านี้เป็นอนาคตของเผ่ามนุษย์ในภายภาคหน้า
เฉินฉางเซิงก็อยู่ในหลายร้อยคน เขารู้ว่าประโยคนั้นของใต้เท้ามุขนายกได้เอ่ยกับตน จึงผงกศีรษะเพื่อแสดงว่าเข้าใจ ตามกลุ่มผู้คนเดินเข้าไปในป่า
ป่ายามเช้าตรู่เงียบสงัดยิ่งนัก อาจเป็นเพราะสวนโจวที่เห็นรางๆ ในหมอกที่อยู่ไกลออกไป แม้แต่เสียงนกก็ยังไม่มี เพียงแค่เสียงผู้คนเหยียบย่ำใบไม้เก่าดังกรอบแกรบ
เวลาผ่านไปไม่นาน ผู้ฝึกบำเพ็ญเพียรหลายร้อยคนก็มาถึงยังเมฆหมอกหนาแน่น สวนที่เงียบสงัดที่เห็นเลือนรางในหมอกแห่งนั้นก็กลายเป็นชัดเจนขึ้น ราวกับว่าอยู่ด้านหน้า คลับคล้ายคลับคลาว่าอยู่ไกลสุดขอบฟ้า
Support your favorite authors and translators in webnovel.com