465 เดินทางกลับ

บทที่ 465 เดินทางกลับ

หยางชูรับพระราชโองการราวกับคนละเมอ จนกระทั่งจงซู่ และกัวสวี่โค้งคำนับพร้อมกัน “คารวะเยวี่ยอ๋อง”

สติของเขากลับมาแล้วเข้าไปประคอง “ทั้งสองท่านไม่ต้องมากพิธี”

ทั้งสองคนไม่ได้โง่จึงดูออกว่าตอนนี้อารมณ์ของเขากำลังปั่นป่วนเมื่อเห็นว่ายังไม่สามารถคุยกันได้จึงกล่าวแสดงความยินดีแล้วขอตัวลา พวกเขาไม่ได้ไปไหนไกล แค่ยืนอยู่บนเนินเขา

ทิวทัศน์ยังคงเป็นทิวทัศน์เมื่อครู่ แต่อารมณ์ต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

ผ่านไปนานจงซู่เปิดปาก “ไม่คิดว่าฝ่าบาทจะมีราชโองการให้หยาง…เยวี่ยอ๋องกลับราชวงศ์รับรองอย่างดีเช่นนี้…”

แม้เขาจะสายตาเฉียบคม แต่ก็คาดเดาไม่ได้เลยว่ามีฟู่จินคอยวางแผนให้หยางชูในเมืองหลวง เขาไม่รู้เลยว่าเพื่อเป้าหมายแล้วจะแอบทำอะไรมากแค่ไหน

ผู้ที่องค์หญิงใหญ่ทิ้งเอาไว้ให้กระจายเป็นหูเป็นตาอยู่ทั่วแคว้นฉีรวมถึงการกระทำต่างๆ ของเขาในตงกง…แม้แต่พระราชโองการลับก็เตรียมมาแต่เนิ่นๆ

ถึงจะเป็นของปลอม แต่เส้นไหมสีเหลือง สีหมึก และลายมือจะไม่ลงแรงหามาได้อย่างไร ไม่ต้องพูดถึงการพยายามตอบสนองต่อทุกฝ่ายเพียงเพื่อให้ได้มาซึ่งขอบเขตที่เหมาะสม