คลื่นหายนะ (7)
ตอนที่ถูกเจ้ามัมมี่เตะใส่ด้วยความเร็วเหนือเสียง ดาบที่ทำจากวัสดุพิเศษก็ทนไม่ไหว มันหมดสภาพและแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
ผมยอมรับว่ารู้สึกหวั่นใจ ดาบเล่มนี้คืออาวุธที่ทนทานที่สุดที่ผมมีอยู่ ถ้ามันยังทนการโจมตีไม่ไหว แล้วอะไรล่ะที่จะทำได้
ผมเปลี่ยนกลยุทธ์มาเป็นการต่อสู้แบบรักษาระยะแทน กระสุนจากปืนกลแทบไม่ระคายผิวเจ้ามัมมี่ แต่อย่างน้อยก็น่าจะช่วยดันอีกฝ่ายให้ถอยห่างออกไปได้บ้าง
เจ้ามัมมี่แสดงให้เห็นว่าผมคิดตื้นเกินไป กระสุนปืนกลที่ผมใช้มีความเร็วราว ๆ 850 เมตรต่อวินาที แม้ศัตรูจะมีท่าพุ่งที่เร็วทะลุความเร็วเสียง แต่ก็ยังน่าจะไม่ถึงครึ่งของความเร็วกระสุน
เจ้ามัมมี่หลบกระสุนส่วนใหญ่ได้! ถ้าให้เดามันคงมีสกิลบางอย่างที่ทำให้อ่านวิถีกระสุนได้ล่วงหน้าหรือไม่ก็คาดเดามุมที่กระสุนจะพุ่งไปจากทิศที่ปืนผมชี้
รู้ตัวอีกครั้งกำปั้นความเร็วเสียงก็พุ่งเฉียดหน้าผมไป
…ใจเย็น ๆ อย่าไปตามเกมศัตรู ปะทะตรง ๆ ไม่มีทางชนะ…
…คอลเลคเตอร์ก็มีวิธีการต่อสู้แบบคอลเลคเตอร์…
หนทางรอดที่นึกออกในตอนนี้มีแค่สามวิธี วิธีแรกคือหาทางแหวกวงล้อมเพื่อกลับไปรวมกลุ่มกับพวกแอนและคาแรคเตอร์ที่อยู่ชั้นบน วิธีนี้ถ้าทำได้ก็อยากทำมากที่สุด ติดตรงที่ทางขึ้นสู่ทางเชื่อมสถานีรถไฟฟ้าทั้งหมดถูกขวางไว้ด้วยซอมบีจำนวนมหาศาลแถมยังมีบางส่วนที่จงใจดักไม่ให้หนีไปด้วย
หนทางที่สองเป็นอีกหนทางที่น่าสนใจ ถ้าผมยกเลิกการใช้คาแรคเตอร์และเรียกใหม่อีกครั้ง คาแรคเตอร์ที่เรียกอีกหนจะปรากฏตัวในระยะใกล้ ๆ เทคนิคนี้จะว่าไปก็เหมือนกับการใช้เวทมนตร์เคลื่อนย้ายที่คาแรคเตอร์โดยมีข้อจำกัดเดียวคือต้องเคลื่อนย้ายมาจุดที่ผมอยู่เท่านั้น
ปัญหาของวิธีนี้คือผมห่วงความปลอดภัยของแอน แคท และพวกคุณเจนนา ผมไม่สามารถพาพวกเขาลงมาพร้อมกันได้ ถ้าผมพาคาแรคเตอร์ที่มีทักษะการต่อสู้สูงอย่างอลิซาเบธลงมา กำลังรบของกลุ่มที่อยู่ด้านบนจะลดลงแบบฮวบฮาบ หรือถ้าเปลี่ยนเป็นเอาพวกที่พลังต่อสู้ต่ำอย่างเจสซิกาหรือเอสเมอรัลดาลงมา พวกนั้นก็คงถูกเจ้ามัมมี่จัดการในพริบตา
วิธีสุดท้ายเป็นอะไรที่ห่างไกลจากวิธีเอาตัวรอดที่สุดแต่เป็นวิธีการที่ผมใช้แทบจะทุกครั้ง มันคือการหวังพึ่งอนาคตที่ไม่แน่นอนจากการสุ่มของระบบโดยหวังว่าจะได้การ์ดที่เอามาใช้พลิกสถานการณ์ได้
จะบอกว่าวิธีนี้สิ้นคิดก็พูดไม่ได้เต็มปาก มันมีเหตุผลที่ทำให้เชื่อว่าอาจจะใช้การได้อยู่สองสามประการ อย่างแรกผมมีคะแนนและซิลเวอร์พอยต์สะสมอยู่มากพอสมควร ด้วยทรัพยากรขนาดนี้ผมมั่นใจว่าผมสามารถเปิดเซอร์ไววัลแพ็คทรีจนถึงจุดที่ปลดล็อกแพ็คโฟร์ได้ด้วยซ้ำ
เพราะไม่เคยเปิดแพ็คทรีเลยสักครั้ง โอกาสได้คาแรคเตอร์ใหม่ ๆ จึงมีสูงมาก
คาแรคเตอร์จากแพ็คทรีน่าจะแข็งแกร่งกว่าแพ็ควันและแพ็คทูพอสมควร แต่ผมคาดหวังไม่ได้มากเพราะพวกเขามีเลเวลต่ำจนเกินไป สิ่งที่ผมหวังอย่างแท้จริงจึงไปอยู่ที่คาแรคเตอร์หรือไอเท็มที่ได้จากแพ็คโฟร์
ตัดสินใจได้แบบนั้นผมก็ลงมือทันที
"ใช้ 2000 คะแนน เปิดเซอร์ไววัลแพ็คทรี 40 แพ็ค"
[2000 คะแนนถูกใช้แลกเซอร์ไววัลแพ็คทรี x 40]
หลังจากหน้าต่างข้อมูลอันแรกกระเด้งขึ้นมากลางอากาศ ก็ตามมาด้วยหน้าต่างแสดงผลลัพธ์ของการสุ่มอีกสี่สิบครั้งติด ๆ กัน
เพราะอยู่ในช่วงเวลาที่หัวอาจขาดได้ทุกเมื่อ ผมจึงไม่ได้ใส่ใจการ์ดที่ได้มาจากในแพ็คนี้นัก ที่มองผ่าน ๆ ก็พบว่าได้คาแรคเตอร์ใหม่มาอีกสิบเจ็ดใบ โดยในนั้นมีใบซ้ำกันอยู่เยอะพอสมควร
"คนใหม่หกคน… ไม่เลวเลยแฮะ"
น่าเสียดายที่ไม่มีเวลาสำรวจว่าสมาชิกใหม่เก่งกาจแค่ไหนและมีลูกเล่นอะไรบ้าง ผมเรียกทั้งหกคนนั้นออกมาโดยหวังว่าพวกเขาจะซื้อเวลาให้ระหว่างที่ผมย้ายไปเปิดเซอร์ไววัลแพ็คโฟร์ที่เพิ่งได้รับการปลดล็อก
ตำรวจมือใหม่ นักขว้างมีดละครสัตว์ นักเลงชื่อดัง หน่วยกู้ภัยเจ้าอารมณ์ นักฆ่าหน้าเด็ก และ เกมแคสเตอร์ ผมเรียกทั้งหกออกมาโดยไม่ได้หยุดคิด
ตำรวจมือใหม่มีปืนอยู่แล้วก่อนที่ผมจะส่งอาวุธให้ ดูจากที่ทันทีที่ผมเรียกออกมา เขาก็สามารถจัดการกับซอมบีปลายแถวไปสองสามตัว ผมแน่ใจว่าเขามีแววที่จะไปได้ไกล
นักขว้างมีดละครสัตว์เหมือนกับคาแรคเตอร์รายแรกตรงที่มีอาวุธติดมือมา ชุดของเขามีที่เก็บซ่อนใบมีดจำนวนมาก การขว้างมีดของเขาก็ทั้งแม่นยำและว่องไว ทุกครั้งที่ขว้างออกไปมันจะปักลงที่ศีรษะของซอมบีพอดิบพอดี
ผมไม่มีเวลาอ่านประวัตินักเลงชื่อดัง แต่รู้สึกสังหรณ์ใจว่าหมอนี่มีความเกี่ยวข้องกับเชนและบรูโน บางทีเขาอาจจะมาจากแก๊งเดียวกันก็ได้ เจ้านักเลงคนนี้แค่เลเวล 1 แต่แข็งแกร่งน่าจะพอ ๆ กับเชนตอนที่เลเวลราว ๆ 30 รู้สึกอุ่นใจขึ้นเล็กน้อยที่มีคนเก่งแบบเขาอยู่ตรงนี้
หน่วยกู้ภัยเจ้าอารมณ์ เธอเป็นหญิงสาวหน้าตาธรรมดาค่อนไปทางสวย นอกจากแข็งแรง คล่องแคล่ว และดูรู้งานดี เธอยังน่าจะมีทักษะในการปฐมพยาบาลอีกด้วย
นักฆ่าหน้าเด็ก ไม่รู้ว่าทำไมถึงมีอาชีพแบบนี้อยู่ในเซอร์ไววัลแพ็คทรีด้วย จากรูปร่างหน้าตา เขาน่าจะเป็นเด็กหนุ่มอายุไม่เกิน 15 ปี แต่เพราะดันมีชื่อว่าหน้าเด็กกำกับอยู่ผมเลยคิดว่าไม่สามารถคำนวณอายุจริงจากภาพลักษณ์ภายนอก
รายสุดท้ายที่ได้มาคือเกมแคสเตอร์ จากชื่อก็พอเดาได้ว่าเขาไม่ใช่สายต่อสู้ คาแรคเตอร์รายนี้มีหุ่นหนาจนอีกนิดก็เกือบจะท้วม ผมเฝ้ากระเซอะกระเซิงแต่ยังไม่ถึงขั้นไม่เคยดูแลตัวเอง ผมคิดว่าเขามีลักษณะคล้ายกับตัวผมในแง่เป็นนักวางกลยุทธ์มากกว่านักภาคสนาม
เดิมทีอยากให้ทั้งหกออกมาช่วยถ่วงเวลาระหว่างที่ผมหันไปเปิดเซอร์ไววัลแพ็คโฟร์ แต่ผมเปลี่ยนแผนกะทันหันเพราะเจ้ามัมมี่หยุดรอดูท่าที นี่จึงกลายเป็นโอกาสให้ทั้งหกได้จัดการกับพวกซอมบีตัวอื่น ๆ เพื่อเก็บค่าประสบการณ์
ก่อนที่ศัตรูจะลงมืออีกครั้ง ผมรีบดำเนินตามแผนต่อ คะแนนและเหรียญซิลเวอร์ที่เหลือถูกเทไปที่แพ็คใหม่ที่รอคอยมาก่อน
"เยี่ยม" ผมเผลอพึมพำออกมา
ไม่ให้ทำแบบนั้นได้ยังไงล่ะ ก็แค่การเปิดไปไม่กี่ครั้ง ของที่อยากได้ก็ออกมาให้ยลโฉม