ตอนที่ 36

วสวัตเดินไปส่งทั้งสองคนกับกานต์ พอรถแล่นออกไป กานต์ก็บ่นทันที

"วันนี้ อาวีแปลกจัง ซักวัตยังกะจะให้เล่าประวัติให้ได้"

"เขาคงนึกถึงอาธิล่ะมั้ง"

"แต่ผมว่า อาวีเขามองวัตแปลก ๆ ยังไงก็ไม่รู้"

"เขาคงคิดว่าผมหน้าเหมือนอาธิแหละ เหมือนตอนนั้นที่อาโก้มองแหละ"

"ไม่รู้สิ ผมว่าเขามองวัตแปลกกว่าอาโก้ มองเหมือนไม่ค่อยชอบยังไงไม่รู้"

วสวัตใจหายวูบ แม้จะอายุน้อยแต่กานต์กลับรับความรู้สึกคนอื่นได้ค่อนข้างไว แม้ตอนเจอเขาแรก ๆ ก็มองตาแล้วจับความรู้สึกเขาได้เหมือนกัน ช่วงหลังเวลาอยู่กานต์เขาจึงระวังตัวมากขึ้น เพราะกลัวกานต์จะสังเกตถึงความลับที่เขาเร้นซ่อนไว้

"ถ้าคราวหน้าอาวีมา บอกผมด้วยล่ะกัน ผมจะอยู่เป็นเพื่อน"

"ไม่ต้องถึงขนาดนั้นหรอก ว่าแต่เย็นนี้จะกินอะไร ของสดจะหมดแล้ว ไปตลาดกัน"

"ข้าวเย็นกินอะไรก็ได้ แต่ตอนนี้ผมอยากกินวัตมากกว่า"

ไม่พูดเปล่าคนอยากกินเอามือไล้คอจนคนตัวบางตีมือเบา ๆ หน้าร้อนจนหูแดง ตาคู่สวยขัดเขิน

"เดี๋ยวเหอะ อย่าทำบ้า ๆ ตรงนี้นะ"

"ตรงนี้ไม่ได้ แปลว่า ทำข้างในได้"