ตอนที่ 144 ต้องยังมีชีวิต

ตอนที่ 144 ต้องยังมีชีวิต!

ฟังคำพูดนี้ ชายวัยกลางคนก็แหงนหน้าหัวเราะร่า “ฮ่าๆๆๆ! ช่างน่าขันเสียจริง! เพราะเจ้าอยากเก็บข้าไว้รึ? จะใสซื่อเกินไปหน่อยกระมัง!”

แววตาดั่งนกล่าเหยื่อถลึงมองนาง ใบหน้าเผยท่าทางชั่วร้าย มือหนึ่งดึงกระบี่ออกมาจากข้างเอว กล่าวอย่างมืดมนว่า “หนีรึ? ลำพังเจ้าคนเดียวยังทำข้าตกใจหนีเตลิดไม่ได้เลย! ตรงข้ามกัน ครั้งนี้เจ้าจะไม่โชคดีขนาดนั้นหรอก!”

“น้องข้า! ข้ามาช่วยเจ้าแล้ว!”

กวนสีหลิ่นที่ไล่ตามสัญลักษณ์ที่เฟิ่งจิ่วทิ้งไว้กระโดดขึ้นกำแพงบ้านมา ยืนมองผู้คนในลานบ้านอยู่ด้านบน หลังจากพินิจมองรอบหนึ่ง ก็พูดว่า “เจ้าจัดการตาเฒ่านั่น คนอื่นข้าจัดการเอง”

สิ้นสุดน้ำเสียง ก็โผตัวกระโจนไป กระบี่คมในมือกวัดแกว่ง พลังกระบี่เย็นเยียบพลันโจมตีเข้าหาชายชุดดำในลานบ้าน

เห็นเขาตามมาได้ มุมปากใต้ผ้าคลุมหน้าก็ยกขึ้นน้อยๆ ไม่ลืมกำชับว่า “พี่ชาย รอบนี้ไว้ชีวิตเหลือให้ข้าสักสองสามคน อย่าฆ่าทิ้งเสียหมดล่ะ”

“ไม่มีปัญหา!”