ตอนที่ 145 ร้องขอเพื่อบอกข้า

ตอนที่ 145 ร้องขอเพื่อบอกข้า!

พอเห็นประกายแสงที่ฉายเด่นในดวงตาเขา เฟิ่งจิ่วก็ยิ้มเย็น “เดี๋ยวเจ้าก็รู้ว่าข้าใช่หรือไม่”

สิ้นสุดน้ำเสียง ท่าร่างเธอว่องไว พุ่งออกไปราวกับลำแสง ความเร็วนั้นยังเร็วกว่าก่อนหน้านี้หลายเท่า ทำให้ชายวัยกลางคนที่เดิมทีตื่นตกใจอยู่ไม่ทันตอบโต้ในคราแรก รอเมื่อได้สติกลับมา เพียงรู้สึกถึงความเจ็บแปลบและเย็นเยียบข้างลำคอ

“ยังไงเล่า? ข้าบอกแล้วว่าเจ้าหนีไม่พ้นหรอก?”

น้ำเสียงเนิบนาบดังขึ้นเบื้องหลังด้วยความเย็นชา ทั้งร่างเขาแข็งทื่อ สองตาเบิกกว้างอย่างตื่นตระหนก ใบหน้าเหลือเชื่อเป็นที่สุด “เป็นไปได้ เป็นไปได้ยังไง...”

เขาเป็นยอดฝีมือระดับปรมาจารย์ขั้นสูงสุด จะถูกนางจับได้ในทันทีได้เช่นไร?

แต่ว่า ความเจ็บที่แล่นมาบริเวณคอ รวมถึงกลิ่นคาวเลือดจางๆ กลับทำให้เขาไม่มีทางจะไม่เชื่อ เขาพ่ายแพ้แล้วจริงๆ พ่ายอยู่ในเงื้อมมือสาวน้อยที่เขาไม่เคยเห็นอยู่ในสายตา หนำซ้ำ สาวน้อยผู้นี้ยังเป็นเฟิ่งชิงเกอ!

“จิ๊ๆ ข้านึกว่าพอถูกจับแล้วเจ้าจะกินยาฆ่าตัวตายเสียอีก นึกไม่ถึงว่าจะหวงแหนชีวิตตัวเองกว่าที่คิดเอาไว้”