ตอนที่ 1229 - 1230

บทที่ 1229 เยือนเวิ้งสวนท้ออีกครั้ง

ทั้งสองคนกินของกินเล่น เดินเล่นรอบเมืองหลวงหนึ่งรอบ ครั้นเห็นว่าท้องฟ้าเริ่มมืดแล้วจึงย้อนกลับไปที่วังหลวง

ตอนกลับมาถึงวังหลวง งานเลี้ยงถูกเตรียมไว้พร้อมแล้ว ไม่มีใครอื่น มีเพียงพวกเขาไม่กี่คน แต่ครั้งนี้เฟิ่งจิ่วยังเห็นเด็กที่เธอเคยพากลับมาจากข้างถนนคนนั้นด้วย หยางหยางนั่นเอง

เด็กอายุสี่ปีในวันนั้น ผ่านไปหลายปีก็เจ็ดขวบแล้ว ท่าทางเขาเหนียมอายเล็กน้อย ยืนอยู่ข้างหลังแอบมองเธอเป็นระยะ แต่ไม่กล้าเข้ามาหา เห็นอย่างนั้นเธอก็ยิ้มๆ และกวักมือเรียก “หยางหยาง มานี่”

เมื่อได้ยินเสียงเรียก เขาหันไปมองเฟิ่งซานหยวนแวบหนึ่ง

“เข้าไปเถิด!” เฟิ่งซานหยวนยิ้มบอก แล้วก็เห็นเด็กน้อยก้าวไปด้วยความดีใจ มายืนข้างกายเฟิ่งจิ่วก่อนค้อมกายคำนับอย่างเรียบร้อยรู้ความ

“องค์หญิง” เขาจำนางได้ นางก็คือพี่สาวใจดีคนนั้นที่พาเขามาที่นี่

“ยังจำข้าได้รึไม่?” เฟิ่งจิ่วลูบหัวเขาเบาๆ ขณะยิ้มถาม

“จำได้พ่ะย่ะค่ะ” เขาทั้งดีใจทั้งเขินอาย เงยหน้ามองเฟิ่งจิ่วเพียงเดี๋ยวเดียวก็รีบหลุบตาต่ำ

“สูงขึ้นไม่น้อยเลย เจ้าได้ตั้งใจฝึกฝนอย่างดีหรือไม่?” เธอถามอีก