บทที่ 412 หวั่นอ้วนละเลงเละ
“ท่านแม่ มานานเช่นนี้แล้ว ท่านไม่เหนื่อย ผู้อาวุโสทั้งหลายก็คงเหนื่อยแล้ว อีกอย่าง...คุณชายรองก็อยู่ที่นี่ด้วย พวกเราไปเสวนากันด้านในจวนดีหรือไม่?” อวี๋หวั่นพูดกับหลานเจียวด้วยน้ำเสียงอบอุ่น
หากไม่รู้ ก็ยังคิดว่าบุตรสาวผู้นี้กตัญญูมากสินะ
สตรีศักดิ์สิทธิ์เป็นคนสันโดษเย็นชา ผู้อาวุโสไม่มีโอกาสได้สนทนาทักทายกับนางมากนัก ในบางครั้งที่พบหน้ากัน สตรีศักดิ์สิทธิ์ก็จะนั่งอยู่ตรงนั้นอย่างสูงส่ง แต่สตรีศักดิ์สิทธิ์ในยามนี้คล้ายกับว่าลงมาคลุกคลีกับมนุษย์มากขึ้นเล็กน้อย
ผู้อาวุโสของตระกูลต่างยินดีไม่น้อย ในที่สุดก็เติบโต แต่งงานแล้ว มีเหตุมีผลรู้ความมากขึ้น
หลานเจียวไม่คิดเช่นนั้น เด็กหญิงนี่เห็นได้ชัดว่าตีหน้าแสร้งทำตัวใสซื่อ นางจะกตัญญูต่อนางหรือ? ไม่ทำร้ายนางให้ตายก็ดีมากแล้ว!
“ท่านแม่ ท่านเป็นอะไร? ไม่สบายตรงไหนหรือไม่? อยากให้ลูกเชิญท่านหมอมาหรือไม่?” อวี๋หวั่นถามด้วยสีหน้าห่วงใย
"ไม่จำเป็นแล้ว!" ผีเท่านั้นที่รู้ว่าหมอของนางเด็กผู้นี้จะมาเอาชีวิตนางหรือไม่?
Hỗ trợ các tác giả và dịch giả yêu thích của bạn trong webnovel.com