บทที่ 411 เยี่ยนเสี่ยวซื่อนอนเฉยๆ ก็ชนะ
ผู้อาวุโสของสกุลหลาน กระทั่งคุกเข่าก็ไม่อาจทำได้อีกต่อไป ต่างพากันนั่งยองๆ วางหน้าผากลงกับพื้น ราวกับนี่เป็นเพียงสิ่งเดียว ที่สามารถแสดงให้เห็นถึงความเคารพศรัทธาของพวกเขาที่มีต่อสตรีศักดิ์สิทธิ์
อวี๋หวั่นมองศิลาสตรีศักดิ์สิทธิ์สีสันมากมายจนตาลาย ไม่ทันสังเกตว่าฉากนี้อยู่เหนือการควบคุมเสียแล้ว
นางก็พูดอยู่มิใช่รึ เธอเก่งกาจถึงเพียงนี้ จะไม่ใช่สตรีศักดิ์สิทธิ์ได้อย่างไร?
เธอช่างโง่เขลายิ่งนัก ช่างโง่เขลา!
ทำไมถึงไม่คิดว่าเลือดของตนเป็นเลือดสตรีศักดิ์สิทธิ์ที่ประเสริฐที่สุดตั้งแต่แรกนะ?
อวี๋หวั่นยืดอก “จริงๆ ข้าก็ยอดเยี่ยมไม่น้อย ใช่รึไม่เล่า?"
ปากของอิ่งลิ่วกระตุก ไม่อาจทนมองตรงๆ
แน่ใจหรือว่าตนยอดเยี่ยม ไม่ใช่เพราะเหตุผลอื่น?
ข้ายังจำได้ดีว่าครั้งแรกที่ท่านสัมผัสศิลาสตรีศักดิ์สิทธิ์ ศิลาสตรีศักดิ์สิทธิ์ไม่ตอบสนองใดๆ แม้แต่น้อย...
Support your favorite authors and translators in webnovel.com