ตอนที่ 47 : ผัดกะเพราบลัดดี้แมรี – 2

รสชาติของโอบเอื้ออร่อยกว่าที่คิด

หวานหอม กระตุ้นเร้า และเต็มปากเต็มคำ เสียงรำพึงไม่เป็นภาษาบ่งบอกความพึงพอใจของชายหนุ่มที่กำลังตกอยู่ในเกมของปลาวาฬเป็นอย่างดี ในขณะที่ชิมรสชาติ มือของโอบเอื้อก็คว้าลงมาขยุ้มศีรษะของเขาให้เคลื่อนไหวอย่างเป็นจังหวะ เด็กหนุ่มปล่อยร่างกายไปตามธรรมชาติ ความรู้สึกทางธรรมชาติ ทิ้งทุกอย่างที่เรียกว่าเหตุผลไว้ให้ไกลที่สุด

"อร่อยตามที่คิดนะครับเชฟ"

ปลาวาฬถอนริมฝีปากออกและแกล้งพูดเล่นออกมา โอบเอื้อยังไม่ตอบอะไรในตอนแรก นอกจากหอบ หอบแบบเต็มไปด้วยอารมณ์คละคลุ้งข้างใน ยิ่งเห็นอาการของอีกฝ่าย เด็กหนุ่มยิ่งรู้สึกพึงพอใจเป็นพิเศษ โอบเอื้อแสดงท่าทางออกมาอย่างปิดไม่มิด และเขารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนคุมเกม

โอบเอื้อดึงปลาวาฬเข้ามาตรงหน้าบ้าง