ตอนที่ 612 ต้องปล่อยมือนะคะ
เธอเห็นสีหน้าที่ตกใจของเขา จึงหัวเราะออกมาทันที “พี่จะทำหน้าแบบนั้นทำไมคะ ก็แค่กำชับขึ้นมาลอยๆ เท่านั้นเอง”
อวี่เจ๋อกลับไม่เชื่อว่านี่เป็นสิ่งที่กำชับขึ้นมาลอยๆ “ไม่ใช่ ที่เธอพูดแบบนี้ต้องมีสาเหตุ”
“ถ้าพี่กลัวแบบนี้ ต่อไปฉันคงไม่กล้าพูดอะไรแล้ว ฉันอยากให้พี่ดูแลตัวเองให้ดีเพื่อฉัน กินข้าวให้ดี ฉันพูดไม่ได้เชียวเหรอคะ” อวิ๋นตั่วตำหนิ
อวี่เจ๋อเห็นท่าทางโกรธของอวิ๋นตั่ว จึงรีบพูดว่า “แน่นอนว่าพูดได้ แต่แค่เธอพูดแบบนี้ขึ้นมาฉับพลัน มันทำให้คนตกใจ เหมือนบอกลาพี่”
“ชายอกสามศอกแบบพี่กลายเป็นคนกังวลกับผลประโยชน์ส่วนตัวแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไรคะ?”
พอลงมาชั้นล่าง พี่กุ้ยจือก็ยกอาหารขึ้นโต๊ะแล้ว
“ผอ.หลิวทานข้าวแล้วค่อยไปใช่ไหมคะ?” เธอถาม
“แน่นอนครับ ไม่อย่างนั้นก็เป็นการเนรคุณต่ออาหารดีๆ พวกนี้น่ะสิ ถือว่าบาปนะครับ” อวี่เจ๋อพูดขณะมองอาหารดีๆ ที่อยู่เต็มโต๊ะ
พี่กุ้ยจือเห็นเขามีความสุขจึงถามว่า “จะดื่มไวน์สักหน่อยไหมคะ?”
“ดีเลยครับ!” อวี่เจ๋อตอบรับด้วยความยินดี
“ไม่ต้องดีกว่าค่ะ” อวิ๋นตั่วคัดค้าน “อีกสักพักพี่ต้องไปบริษัทนะคะ?”
Hỗ trợ các tác giả và dịch giả yêu thích của bạn trong webnovel.com