บทที่ 168 ปากไม่น่าเชื่อถือ
อวิ๋นตั่วไม่ได้แก้ตัว แต่ในใจก็ไม่ค่อยเห็นด้วย คนคะแนนดีน่ะใช่ แต่ใครจะบ้าเห่อเหมือนสือเหยียนกัน ทุกครั้งที่สอบก็มักจะคุยโม้ไปทั่ว โม้เองน่ะไม่เท่าไหร่ แต่ยังดึงเธอไปด้วย ทั้งๆ ที่รู้ว่าเธอไม่ได้สอบได้คะแนนดี ยังจะดึงเธอไปด้วยทำไมกัน? ก็ไม่ใช่เพื่อทำให้ตัวเองเด่นขึ้นหรอกเหรอ? ใช้ชีวิตเป็นเงาของสือเหยียนมานาน เธอไม่เข้าสู่ทางที่ผิดก็คือว่าดีแล้ว จิตใจคับแคบแล้วยังไงล่ะ อวิ๋นตั่วเชื่อว่าทุกคนก็ย่อมมีจิตใจคับแคบกันทั้งนั้น แค่เรื่องที่คับแคบมันไม่เหมือนกันเท่านั้นเอง
แต่ทฤษฎีนี้จะบอกชูยินไม่ได้เด็ดขาด ถ้าบอกไป คงได้โดนดุอีกแน่
อวิ๋นตั่วคิดว่าแม่ของตัวเองน่ะความจำสั้น ตัวเองใช้ชีวิตเป็นเงาของป้าจ้าวเยว่ตั้งหลายปี จนกระทั่งวันนี้กลายเป็นคุณแม่ลูกสองแล้ว ก็ยังได้แต่รับปากเออออไปกับป้าจ้าวเยว่อย่างเดียว จ้าวเยว่ไม่ทำอะไร ชอบมาชี้นิ้วสั่ง ยุ่งกับครอบครัวของพวกเขา มันน่าหงุดหงิดจริงๆ ถ้าเป็นอวิ๋นตั่ว เธอคงตัดขาดกับคนแบบนี้ไปนานแล้ว แต่ชูยินน่ะจิตใจดี เอาแต่บอกว่าเราไม่มีพี่น้องร่วมสายเลือด ลูกพี่ลูกน้องก็เท่ากับเป็นสายเลือดเดียวกันไม่ใช่หรือ?
Hỗ trợ các tác giả và dịch giả yêu thích của bạn trong webnovel.com