ส่วนที่ 4 บทที่ 071-2

บทที่ 71-2 ตาข่ายไร้รูปร่าง

เซี่ยฟางหวาควบม้าวิ่งไปราวครึ่งถ้วยชา มาถึงจุดพื้นที่ต่ำที่สุดในที่ราบแห่งนี้ ทันใดนั้นก็มีตาข่ายขนาดใหญ่ตกลงมาจากต้นไม้สองข้างอย่างรวดเร็ว ขนาดพอดีกับเซี่ยฟางหวาที่กำลังขี่ม้า

เซี่ยฟางหวาดึงกระบี่ใต้แขนเสื้อออกมา ตวัดฝ่ามือตัดฝ่าไป เดิมทีกระบี่ใต้แขนเสื้อเล่มนี้เป็นกระบี่ล้ำค่าตัดเหล็กได้เหมือนตัดโคลน ทว่าเมื่อสัมผัสโดนตาข่ายกลับตัดไม่ขาด ชั่วพริบตา นางกับม้าก็ถูกตาข่ายครอบทับ เหตุการณ์อลหม่านวุ่นวาย

ม้าล้มตะแคงข้าง ขาข้างหนึ่งของเซี่ยฟางหวาถูกทับอยู่ใต้ม้า ตัวเองล้มตะแคงลงไปพร้อมม้าเช่นกัน

ชั่วพริบตานั้นตาข่ายก็บีบเข้าหากัน ทั้งคนและม้าติดอยู่ในตาข่ายอย่างแน่นหนา ม้ายกเท้าเตะสะเปะสะปะ ทว่าก็ขยับตัวดิ้นไม่หลุด

“ผู้ใด” เซี่ยฟางหวาลดเสียงต่ำอย่างหงุดหงิด

ตาข่ายใหญ่นี้ถูกควบคุมด้วยกลไก ตาข่ายครอบทับลงมา ทว่ายังไม่เห็นเงาผู้บงการ เห็นได้ชัดว่ามีคนคอยควบคุมกลไกอยู่ในที่ลับ