ส่วนที่ 4 บทที่ 033-2

บทที่ 33-2 หมอหลวงถูกสังหาร

“ขุนนางจิงจ้าวอิ่นคงมาแล้ว” อวี้จั๋วหันไปมองตามเสียงแล้วเอ่ยขึ้น

“พระชายาน้อย ขุนนางจิงจ้าวอิ่นจะสะสางคดีได้จริงหรือ ฝนตกหนักถึงเพียงนี้ หากหาตัวฆาตกรไม่เจอจะทำเช่นไร” ซุนจั๋วมองไปยังคนเหล่านั้นเช่นกัน ทั้งเอ่ยถามเซี่ยฟางหวาด้วยความร้อนใจ

“ต้องหาเจอแน่” เซี่ยฟางหวาตอบเสียงเรียบ

เสียงของนางแม้เรียบนิ่ง แต่แฝงไปด้วยความรู้สึกที่ทำให้ซุนจั๋วสงบใจ เขาพยักหน้ารับภายใต้ความเจ็บปวด “ต้องไล่หาตัวฆาตกรให้ได้ ท่านปู่อายุปูนนี้แล้ว โดยปกติหาได้ล่วงเกินผู้ใดไม่ เหตุใดถึงได้ถูกสังหารกันลงคอเช่นนี้”

ระหว่างพูดคุยกัน คนและม้ากลุ่มนั้นก็เคลื่อนเข้ามาใกล้ ทั้งหมดมีจำนวนราวสามสิบกว่าคน ต่างสวมเครื่องแบบศาลาว่าการเหมือนกันทั้งหมด หนึ่งในนั้นที่ขี่ม้านำหน้าอายุสามสิบกว่าปี ไว้นวดเคราและจอนผม สวมหมวกขุนนางทรงสูง ดูแล้วน่าจะเป็นหัวหน้า ข้างกายเขาคือซื่อฮว่ากับซื่อม่อที่ขี่ม้าตัวเดียวกัน

“ผู้ที่นั่งอยู่หน้ารถม้าคือพระชายาน้อยใช่หรือไม่” คนผู้นั้นลงจากรถม้า ก้าวออกมาทำความเคารพ “ข้าน้อยคือขุนนางจิงจ้าวอิ่นชื่อหลิวอ้าน”