ขอกลับมาอีกครั้ง

รักนี้สีคราม

กันต์ สรุปความสัมพันธ์ของเราเป็นแบบไหน? กันต์ ชายหนุ่มที่ได้ยินท่านประธานถามคำถามนี้กับเขา กันต์จึงตอบว่า ถ้าเป็นแค่เด็กฝึกงานคนนั้นก็คงจะเพราะเส้นทางของเราต่างกัน ประธานจึงดึงตัวกันต์เข้ามากอดและกล่าวว่า ถึงเส้นทางของเราจะต่างกัน แต่ตอนนี้ใจเรานั้นมันตรงกันกัน แค่นั้นก็พอไม่ใช่เหรอ

กักขัง Lock you

“มึงจำฟ้าได้ไหม” ภีมเบิกตากว้าง ชื่อนี้ทำเขาแทบสติหลุด พี่ฟ้า พี่ที่คณะ เขาเจอตอนมารับน้องครั้งแรก ภีมถูกใจพี่ฟ้ามาก จนวันที่รับน้องวันสุดท้ายเขากับเพื่อนวางแผนมอมเหล้าพี่ฟ้า และมีอะไรกันหลังจากนั้น เขาคิดว่ามันจะจบ แต่พี่ฟ้ากลับไม่จบ หลังจากนั้นไม่นาน เขาจึงได้รู้ข่าวว่าพี่ฟ้าฆ่าตัวตาย ภีมตกใจและเสียใจ การฆ่าตัวตายของพี่ฟ้า จึงเหมือนเป็นตราบาปมาให้เขาจนถึงทุกวันนี้ “มึงกล้ามากนะที่สวมเขาให้กู มึงกล้ามากที่ทำฟ้าตาย” ภีมตกใจที่ได้ยินเสือพูด เขาจับมือเสือที่จิกหัวเขาไว้แน่นเพราะความเจ็บปวด “มึง…กับพี่ฟ้า?!” “เอากับแฟนเขา แต่ไม่รู้จักผัวเขา ไอ้เลวระยำ” เสือจับหัวของภีมกระแทกไปกับกำแพงจนเลือดไหลลงมาข้างขมับ “โอ้ย! เหี้ยเอ้ย” ภีมทั้งเจ็บทั้งจุก เขาไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงต่อไป ต้องขอโทษ ต้องปฏิเสธ หรืออะไร สมองตีรวนไปหมด “กูอยากจะรู้ว่ามึงเอามันแค่ไหน ทำไมฟ้าถึงได้ติดใจมึงนัก” “มึง…อย่านะ!” คำเตือน  นิยายเรื่องนี้เป็นแค่เรื่องสมมุติ มีเนื้อหาและความรุนแรงไม่เหมาะสมกับเยาวชนที่อายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน กรุณาอ่านเพื่อความบัันเทิงห้ามลอกเลียนแบบ ถ้าใครชอบ ช่วยอุดหนุนกันด้วยนะคะ คนเขียนจะพยายามปรับปรุงเลยเขียนให้ดีีที่สุดค่ะ ขอบคุณสำหรับการติดตาม และสนับสนุน

You're such a cold girl, but to me she's too cute. นิยายไทย

เรืองราวของหนุ่มที่เเตะต่อยได้นิดหน่อยกับคุณหนูคลั่งรัก

เมื่อฉันหลุดเข้าไปในนิยายตัวเอง

คาถาที่ถูกลืม

HATE YOU : ยิ่งเกลียดเธอก็ยิ่งรักเธอ

"จดหมายนี่น่ะ ของเธอใช่ไหม?" เด็กหนุ่มมัธยมปลายหน้าตาดีชูซองจดหมายสีชมพูต่อหน้าคนส่งจดหมายและ...ผู้คนทั้งโรงเรียน "อื้อ ของเราเอง..." เด็กสาวตัวอ้วน ผิวดำ หน้าตาไม่ได้มีอะไรโดดเด่นเลยแม้แต่น้อยตอบด้วยความขัดเขิน เขารู้ได้ยังไงว่าเป็นเธอ? ยิ่งต่อหน้าทุกคนแบบนี้ยิ่งประหม่าเป็นที่สุด แคว้ก!! เด็กหนุ่มฉีกซองจดหมายทิ้งพร้อมเหยียดยิ้มให้แก่เธอ เขาเดินไปจับมือเด็กสาวที่มีใบหน้าตาสวยงาม น่ารัก มายืนข้าง ๆ ทำให้เจ้าของจดหมายรู้สึกเจ็บแปลบในใจ คนรอบข้างต่างพากันหัวเราะเย้ยหยันเธอราวกับว่าตัวเธอนั้นเป็นตัวอะไรสักอย่างที่น่ารังเกียจของสังคม "ขอบใจที่รู้สึกดีกับฉันนะ แต่อย่างที่เห็นว่าฉันมีแฟนแล้ว...ถึงไม่มีฉันก็ไม่เลือกเธอหรอก ไปศัลยกรรมมาให้เรียบร้อยก่อนไป้! แล้วค่อยมาส่งจดหมายรักมาอีก จะว่าไปก็สงสารหมอว่ะ! ฮ่าๆ อาจจะทำงานหนักก็ได้กว่าจะทำให้ผีอย่างเธอมาเป็นคน" เด็กหนุ่มคนนั้นพูดจาไม่รู้ถึงจิตใจของอีกฝ่ายว่าจะเจ็บปวดสักเพียงไหน เด็กสาวตัวอ้วนมองเขาแล้วก็น้ำตาไหลออกมา...เพื่อนๆของเธอเดินฝ่าฝูงชนเข้ามาปลอบใจแล้วต่อว่าคนตรงหน้า ช่างใจร้ายเหลือเกิน... "จะด่าจะว่าอะไรฉันก็ช่าง แต่คนที่ไม่เจียมสารรูปแบบยัยอัปลักษณ์นี่น่ะแม่งน่าขำว่ะ นี่ๆ ก่อนจะไปหาหมอศัลยกรรมน่ะ ลดน้ำหนักลงให้ได้สักกิโลก่อนเถอะ ฮ่าๆ" ใครๆก็ชอบคนสวยคนหล่อด้วยกันทั้งนั้น เด็กสาวตัวอ้วนก็เช่นกัน.. เธอได้แต่มองผู้คนที่หัวเราะเยาะเธอด้วยความเจ็บปวดในใจ ในเมื่อคนบนโลกนี้ต่างให้หน้าตาเป็นตัวชี้วัดในหลายๆสิ่ง นี่คือสิ่งที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนครั้งใหญ่ในชีวิตของเธอ เด็กสาวตัดสินใจขอทางบ้านลาออกจากโรงเรียนและย้ายไปเรียนที่อเมริกาโดยติดต่อแค่กลุ่มเพื่อนสนิทที่จริงใจต่อเธอเพียงเท่านั้น ความผิดหวังและการถูกดูหมิ่นจากคนที่เธอแอบปลื้มมานานนั้นสร้างรอยแผลเอาไว้ในใจจนลึกยากที่จะรักษาให้หาย เธอตั้งมั่นไว้ไม่ว่าชายใดบนโลกนี้จะแสนดีหรือรูปหล่อปานเทพบุตรมาจุติ...ก็อย่าได้หวังว่าจะได้ตัวและหัวใจของเธอไปครอบครอง

โปรดรัก

ตกหลุมรัก คุณชายมาเฟีย

ผู้ชายที่เย็นชาคนนี้กำลังจะละลายเพราะความน่ารักและขี้เล่นของยัยน้ำแข็งคนนี้ ถึงชื่อจะเย็นนิดๆแต่ตัวจริงร้อยเว่อร์