0175 ชีวิตนิรันดร์
ตอนที่ 175 ชีวิตนิรันดร์
ซางหยิงฮ่าวมองไปยังร่างของเย่เฟย์หยูที่ยังคงมีร่องรอยของเลือดสังหารจางๆ และกล่าว “ดูเหมือนว่าหุ้นส่วนคนใหม่ของพวกเราจะแข็งแกร่งขึ้นจริงๆ ด้วยแฮะ หวังว่านายคงไม่มีความคิดจะจากพวกเราไปหรอกนะใช่ไหม”
“วางใจเถอะ ฉันรู้สึกพึงพอใจกับชีวิตในตอนนี้มาก” เย่เฟย์หยูตระหนักได้ถึงสายตาของอีกฝ่าย เขาเก็บเลือดสังหารกลับคืน และเดินหายเข้าไปในวิลล่าทันที
ทั้งสามตรงไปยังโซฟา และทยอยกันนั่งลงตามลำดับ
“สำหรับเย่เฟย์หยูเป็นหุ้นส่วนของพวกเราน่ะ ฉันยินดีต้อนรับอย่างแน่นอน แต่…” ซางหยิงฮ่าวชี้ไปยังเหลียวฮัง และกล่าว “แต่สำหรับ ‘เจ้าสิ่งนี้’ ฉันยังจำเป็นต้องให้ที่พักพิงแก่เขาอีกอย่างงั้นหรือ?”
พอได้ฟัง เหลียวฮังมิได้มองดูละครอีกต่อไป เขาเบนสายตาไปยังซางหยิงฮ่าวและกล่าว “แกกำลังหมายถึงอะไร เจ้าสิ่งนี้ที่ว่านี่มันบ้าอะไร ท่านปู่ผู้นี้น่ะอยู่ในกระบวนการ...”
“โปรดใส่ใจกับข้อตกลงในเรื่องการรักษาความลับด้วย” เสียงของเทพธิดากงเจิ้งดังขึ้น
“เออๆ ไอ้ระเบิดนาโนบัดซบเอ๊ย” เหลียวฮังกล่าวอย่างฉุนเฉียว
“ไม่เป็นไรหรอก ฉันขอแนะนำนะ ชายคนนี้ชื่อว่าเหลียวฮัง เป็นผู้ประดิษฐ์คิดค้นเทคโนโลยีจัมป์ระหว่างดวงดาวน่ะ”
“ใต้เท้าผู้ทรงเกียรติ นี่คุณ...!” น้ำเสียงของเทพธิดาขาดห้วง
“เอาเถอะ อย่างไรทั้งสองคนที่เหลือก็ไม่มีความตั้งใจที่จะทำให้ข้อมูลรั่วไหลออกไปอยู่แล้ว” กู่ฉิงซานกล่าว
เย่เฟย์หยูยังไม่ตระหนักชัดถึงความหมายของชื่อนี้ ทว่าสำหรับซางหยิงฮ่าว ดวงตาของเขาแทบถลน มันจดจ้องไปยังเหลียวฮังอยู่เนิ่นนานมิอาจเอ่ยคำใดออกมาได้
“นี่คุณยังไม่ตาย…แต่ว่าสามสิบปีก่อน…เฮ้ๆ นี่มันเรื่องร้ายแรงระดับชาติเลยนะ…” เขาเอ่ยพึมพำ
เหลียวฮังมองมายังกู่ฉิงซานและกล่าว “เจ้าหนู แกถึงขั้นลากตัวฉันกลับมา ในเมื่อได้เจอกันแล้ว ทีนี้ก็บอกมาได้แล้วมั้งว่าจะให้ฉันทำอะไร?”
“รอสักครู่นะ” กู่ฉิงซานหยิบสมองควอนตัมส่วนบุคคลออกมา
และเสียงของเทพธิดากงเจิ้งก็ดังลอดออกมาจากมัน “ใต้เท้าผู้ทรงเกียรติกู่ฉิงซาน ผลรายงานการวิเคราะห์น้ำฝนได้ออกมาแล้ว และพบว่ามันมิได้มีความผิดปกติใดๆ”
‘ไม่พบความผิดปกติใดๆ? มันไม่ควรจะเป็นแบบนั้นสิ’
เขาขบคิดด้วยความประหลาดใจ
หลังจากที่ผีดิบนักฆ่าได้ปรากฏตัว และเผ่ามารก็ทำการแทรกซึมเข้าสู่โลกใบนี้ผ่านทางสายฝน
น้ำฝนพวกนี้ แท้จริงแล้วแฝงไว้ซึ่งพลังงานจากโลกอื่น เมื่อตกลงไปบนผืนดิน ในที่สุดมันก็จะหลอมรวมตัวกันในส่วนลึกของโลกใบนี้
และโลกก็จะค่อยๆ ถูกเปลี่ยนแปลงโดยน้ำฝนอย่างเงียบๆ และมันจะไม่หยุดลงจนกว่าจะถึงจุดจุดหนึ่ง
ทันทีที่ฝนหยุดตก จะบังเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ขึ้น!
การเปลี่ยนแปลงที่เรียกได้ว่าเขย่าขวัญ สั่นประสาททุกผู้คน
ในวันสิ้นโลก เมื่อบังเกิดฝนตกปริมาณมหาศาลในเขตที่อยู่อาศัยของมนุษย์ กลัวจากที่มันหยุดลง การก่อจลาจลครั้งใหญ่ก็จะเริ่มต้นขึ้นตามมาทันที
กู่ฉิงซานย้อนระลึกไปในอดีตด้วยหัวใจอันหนักอึ้ง
เนื่องจากน้ำฝนมิได้ตรวจพบถึงปัญหาอย่างชัดเจน ถ้าอย่างนั้นในสถานการณ์แบบนี้…
ทันใดนั้นเอง จู่ๆ เทพธิดากงเจิ้งก็กล่าวออกมา “ใต้เท้าผู้ทรงเกียรติ มีอีกอย่างหนึ่งที่ฉันลืมบอกไป ในช่วงราวๆ หนึ่งถึงสองวันที่ผ่านมา ได้เกิดเหตุการณ์แปลกๆ ขึ้น ฝนจากทั่วทุกมุมโลกได้หยุดตกลงพร้อมกัน”
นั่นมันไม่นานมานี้นี่? นี่มันจะรวดเร็วเกินไปแล้ว!
กู่ฉิงซานสะดุ้ง เขาตระหนักถึงทุกสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นได้ในทันที
นี่มันชักจะเลวร้ายเกินไปแล้ว ในช่วงเวลาสิบปีของวันสิ้นโลก เหตุการณ์ที่ส่งผลให้เกิดฝนหยุดตกพร้อมกันจากทั่วทั้งโลกนั่นมัน...
ที่แท้ก็เป็นเจ้าสิ่งนั้น! สิ่งที่แสนจะอำมหิตโหดเหี้ยมอย่างหาที่เปรียบมิได้!
มันจบแล้ว ฉันไม่สามารถหยุดยั้งเหตุการณ์มันได้!
ในตอนนั้นเอง พลันบังเกิดเสียงกังวานขึ้น
“เพื่อนมนุษย์ที่เคารพรัก ‘เกมแห่งชีวิตนิรันดร์’ ได้เปิดตัวขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว”
จู่ๆ เสียงนี้ก็ดังกังวานขึ้นมาอย่างไม่อาจหาต้นตอได้ และหากฟังดูดีๆ จะพบว่ามันเป็นเสียงของชราภาพคนหนึ่ง
แต่มันน่าแปลกตรงที่เสียงนี้ ไม่เบาหรือดังจนเกินไป ราวกับมันกำลังกังวานอยู่ในหัวใจของแต่ละผู้คนโดยตรง
“นี่มันบ้าอะไรกัน?” เหลียวฮังถามด้วยความตกใจระคนสงสัย
“เสียงแปลกๆ นี่มันมีกลไกการทำงานอย่างไรกันแน่ ใครได้ใช้อุปกรณ์เทคโนโลยีขั้นสูงอะไรหรือเปล่า ทำไมฉันถึงรู้สึกว่ามันจะดังขึ้นจากภายในจิตใจของฉันเองเลยโดยตรง” ซางหยิงฮ่าวหันไปมองรอบๆ อย่างหวาดระแวง
สองตาของเย่เฟย์หยูหรี่แคบลง ดูเหมือนว่าเขากำลังสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง หลังจากเงียบอยู่นานจึงเอ่ยปาก “มันไม่ใช่เทคโนโลยี แต่มันเป็นสิ่งมีชีวิตบางอย่าง เสียงนี้ได้มุ่งเข้ามาในจิตใจของฉันเลยโดยตรง ช่างเป็นความสามารถที่ทรงพลังจริงๆ”
กู่ฉิงซานถอนหายใจเฮือกใหญ่ เขาทิ้งตัวเอนหลังพิงเบาะโซฟาด้วยท่าทีหม่นหมอง
“เจ้าสิ่งโสมมนี่ เป็นมันจริงๆ ด้วย”
เขาเอ่ยกล่าวอย่างยากลำบากในจิตใจ
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับสถานการณ์เช่นนี้ ผู้คนทั้งหมดต่างชะงักงันไป ทว่ายังไม่ทันจะได้มีเวลามามัวคิดถึงมัน น้ำเสียงเมื่อครู่ก็ดังขึ้นอีกครั้ง
“มนุษย์ในโลกเอ๊ย ขอออกตัวก่อนว่าข้าน่ะเป็นสหายของพวกเจ้า”
“วันสิ้นโลกได้มาถึงแล้ว ภัยพิบัติอันไร้ที่สิ้นสุดจะบังเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง โชคชะตาของเจ้าจะเป็นดั่งมดที่ถูกน้ำท่วมรัง เป็นเพียงตัวตนเล็กจ้อย และมิอาจหลุดพ้นเป็นอิสระได้”
“ทว่าหากสามารถเปลี่ยนแปลงโชคชะตาได้เล่า พวกเจ้าจะทำมันหรือไม่?”
“จงดิ้นรนต่อสู้! ฆ่าสังหารเพื่อก้าวเดินต่อไปข้างหน้า มีเพียงแค่ตัวตนที่แข็งแกร่งเท่านั้นจึงจะสามารถมีชีวิตรอดต่อไปได้!”
กู่ฉิงซานทุบกำปั้นลงบนโต๊ะ จนมันปริร้าว แตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ
“บัดซบ!” เขาคำรามออกมา
นี่มันเกมบัดซบ เกมบัดซบอันแสนฉาวโฉ่เกมนั้น!
ในวันสิ้นโลก สังคมอารยธรรมของมนุษยชาติทั้งหมดได้เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างใหญ่หลวง ทั้งหมดก็เป็นเพราะการปรากฏตัวขึ้นของเกมๆ นี้…ที่ได้ลดจำนวนประชากรของโลกลงไปกว่าหกสิบเปอร์เซ็นต์!
และมันใช้เวลาเพียงแค่สิบวันเท่านั้น! สิบวันกลับสามารถทำให้โลกทั้งใบผิดเพี้ยนบ้าคลั่ง ตกลงสู่เงื้อมมือของมฤตยู
“เกิดอะไรขึ้นอย่างงั้นเหรอ” ซางหยิงฮ่าวเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงจริงจังมากเป็นพิเศษ
กู่ฉิงซานมองไปยังทั้งสอง เอ่ยกล่าวด้วยท่าทีจริงจังที่สุดที่เคยแสดงออกมา “ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม พวกนายห้ามตอบตกลงกับมัน ได้ยินไหม?”
สิ้นเสียงของเขา เสียงกังวานดังกล่าวก็เปล่งออกมาอีกครั้ง
“พวกเจ้าคือนักรบผู้กล้าหาญ นักรบผู้กล้าย่อมต้องเผชิญการแข่งขันท้าทาย และเมื่อเจ้าสามารถท้าทายสำเร็จได้หนึ่งครั้ง เจ้าก็จะสามารถได้รับพลังอันแข็งแกร่งมาไว้ในครอบครอง...จะได้รับแม้กระทั่งชีวิตอันเป็นนิรันดร์!”
“เกมแห่งชีวิตนิรันดร์ ได้เปิดทำการแล้ว และพวกเจ้าจะต้องทำการลงทะเบียนเล่นมันในตอนนี้! เดี๋ยวนี้เลย!”
หลังจากที่ประโยคดังกล่าวนี้จบลง เบื้องหน้าทั้งสี่ก็ปรากฏเส้นแสงตัวอักษรขนาดใหญ่ผุดขึ้นมาจากกลางอากาศที่ว่างเปล่า
“ยอมรับ หรือ ปฏิเสธ”
เส้นแสงตัวอักษรขนาดใหญ่นี้ยังคงล่องลอยอยู่กลางอากาศอย่างสงบ ราวกับว่ามันกำลังเฝ้ารอ แต่ขณะเดียวกันก็กำลังเชื้อเชิญ
ฉากนี้ปรากฏขึ้นในทุกหนแห่งที่มีมนุษย์โลกอาศัยอยู่
กู่ฉิงซานถอนหายใจออกมา สีหน้าของเขาแปรเปลี่ยนเป็นเทาซีด บ่งบอกถึงความพ่ายแพ้
ถูกต้อง ไอ้เจ้าสิ่งที่เรียกว่าเกมแห่งชีวิตอันเป็นนิรันดร์นี่แหละ ที่สามารถทำให้มนุษย์ทุกคนละทิ้งทุกสิ่งอย่าง หมายไขว่คว้ารางวัลที่มันจะมอบให้อย่างบ้าคลั่ง
กู่ฉิงซานเน้นเสียงสูงและกล่าว “ฟังฉันให้ดีนะ พวกนายต้องเลือก ‘ปฏิเสธ’ ตามฉัน ถ้าหากเลือก ‘ยอมรับ’ แล้วล่ะก็ ถ้าฉันเผลอยั้งหมัดตัวเองไม่ให้ซัดเข้าใส่หน้าพวกนายไม่อยู่ล่ะก็ อย่ามาตำหนิฉันก็แล้วกัน”
ทั้งสามคนหันมามองเขา ก่อนจะสลับไปมองหน้ากันและกันอีกครั้ง
ซางหยิงฮ่าวกับเย่เฟย์หยูได้เลือก ‘ปฏิเสธ’ พร้อมกันอย่างไม่เสียเวลาคิด
เหลียวฮังจ้องมองไปยังตัวเลือกของเขา หลังจากลังเลอยู่นานเขาก็กดเลือก ปฏิเสธ
“เอาล่ะ ทีนี้นายพอจะบอกได้หรือยังว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?” ซางหยิงฮ่าวเอ่ยถามออกมา
“ฉันอารมณ์ไม่ดีอยู่ ถ้าอยากรู้ ก็รอดูด้วยตาตัวนายเองเถอะ ขอบอกเลยว่าลางสังหรณ์ของฉันน่ะไม่มีทางผิดพลาด” กู่ฉิงซานกล่าวอย่างช้าๆ
ซางหยิงฮ่าวพยักหน้า และไม่ได้เอ่ยถามอะไรอีก
พวกเรื่องอะไรเกี่ยวกับลางสังหรณ์น่ะมันยากจะอธิบาย แม้ว่าลางสังหรณ์ของคนส่วนใหญ่น่ะมันจะเป็นเพียงเรื่องไร้สาระ ทว่าสำหรับมืออาชีพที่ทรงพลังแล้วนั้น มันจะต่างออกไป บ่อยครั้งที่พวกเขาสามารถแอบมองเห็นช่องว่างของโชคชะตา ตราบใดที่สัมผัสได้ถึงลางสังหรณ์บางอย่างขึ้น โดยทั่วไปแล้วมักจะถูกต้องเสมอ
เสียงของชายชราดังขึ้นอีกครั้ง “ผู้เล่นกลุ่มแรกที่ต้องการจะเข้าสู่เกมแห่งชีวิตนิรันดร์ได้ทำการเลือกแล้ว”
“เอาล่ะ รอบนี้เราจะทำการสุ่มเลือกจากผู้เล่นทั้งหมดที่มาเข้าร่วมการแข่งขัน จำนวนผู้เล่นทั้งหมดในครั้งนี้คือ หนึ่งหมื่นเจ็ดพันหกร้อยเก้าสิบเอ็ดคน”
“หลังจากที่ผู้เล่นได้ทำการต่อสู้แข่งขันกันอย่างดุเดือดเข้มข้น พวกเราก็จะทำการคัดเลือกผู้ชนะคนสุดท้าย”
“และผู้ชนะจะมีคุณสมบัติได้รับชีวิตอันเป็นนิรันดร์!”
“ผู้ที่ยังไม่เข้าร่วมหรือยังคงลังเลอยู่เอ๊ย จงหลับตาลงเพื่อรับชมการแข่งขันท้าทายเพื่อความอยู่รอดนี้ด้วยตาของพวกเจ้าเองเถอะ”
“และในตอนนี้ การแข่งขันท้าทายอันน่าตื่นเต้นกำลังจะเริ่มต้นขึ้นในไม่ช้า!”
หลายคนอดไม่ได้ที่จะปิดตาลง
และภาพก็ปรากฏขึ้นมาอย่างเงียบๆ ต่อหน้าทุกคน
มันคือเวทีสังเวียนโบราณ
ภายในสังเวียน พื้นของมันถูกก่อร่างสร้างขึ้นมาจากหิน บนลานสังเวียนที่แต่เดิมเงียบสงบ บัดนี้ปรากฏซึ่งร่างคนนับหมื่นขึ้นมาอย่างกะทันหัน
พวกเขายืนกระจุกตัวกันอย่างหนาแน่น เพียงแค่ยืนอยู่เฉยๆ ก็กินพื้นที่ไปกว่าหนึ่งในสามส่วนของสังเวียนแล้ว
เบื้องล่างพื้นที่การแข่งขัน เป็นเหวลึกอันไร้ที่สิ้นสุด ที่มิอาจมองเห็นก้นเหวได้
ที่นั่งโดยรอบบนสังเวียน ทั้งหมดว่างเปล่า ไม่มีผู้ใดนั่งอยู่เลย
“เอ๋?”
“นี่มันเรื่องจริงอย่างงั้นหรือนี่”
“เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้ มันทำให้ฉันสามารถเข้าสู่การแข่งขันท้าทายได้จริงๆ งั้นเหรอ”
“ฉันเพียงแค่กดเลือกเล่นๆ เท่านั้นเอง…”
“ว้าว! นี่มันเจ๋งไปเลย”
“แปลกจัง ตอนมาก็มาได้ แต่ตอนนี้กลับไม่มีให้เลือกถอนตัว”
“แล้วที่บอกว่าจะได้รับชีวิตนิรันดร์นี่มันเรื่องจริงอย่างงั้นเหรอ?”
“ไม่นะ รู้สึกไม่ดีเลย ฉันอยากจะกลับไปแล้ว”
“นี่มันชักจะเริ่มน่ากลัวซะแล้วสิ”
“บ้าเอ๊ย”
ขณะที่บางคนกำลังหวาดกลัว อีกหลายคนก็กำลังตื่นเต้น และประหลาดใจเกี่ยวกับประสบการณ์ใหม่ที่พวกเขากำลังได้รับ
ที่ผู้คนจะมีความรู้สึกแตกต่างกันไปมันก็ไม่น่าแปลกใจหรอก เพราะหลังจากทั้งหมดนี้ วันสิ้นโลกน่ะได้มาถึงแล้ว มันแตกต่างออกไปจากในช่วงชีวิตในอดีตของพวกเขาอย่างสิ้นเชิง พวกเขาสามารถเข้าถึงข้อมูลอันน่าเหลือเชื่อได้อย่างต่อเนื่อง
ทุกวันนี้รัฐบาลจากประเทศต่างๆ ได้แจ้งเตือนประชาชนเกี่ยวกับทิศทางของอสูรทะเลที่จะทำการขึ้นฝั่ง และในข่าวมักจะปรากฏภาพของอสูรทะเลที่มีขนาดใหญ่กว่าตึกสิบชั้นให้ได้รับชมอยู่เสมอ
นอกจากนี้ การดำรงอยู่ของผีดิบกินคนและผีดิบนักฆ่า ก็ยังเป็นข่าวปรากฏสู่สายตาของประชาชนทั่วๆ ไป บางครั้งก็ยังมีภาพของหุ่นรบขับเคลื่อนและเหล่ามืออาชีพกำลังต่อสู้เข่นฆ่ากับพวกมันฉายผ่านทางทีวีอีกด้วย
ดังนั้น แม้ต้องพบเจอกับสิ่งที่แปลกประหลาดยิ่งกว่าทั้งสองเรื่องที่กล่าวมา ผู้คนส่วนใหญ่จึงสามารถยอมรับมันได้โดยสมบูรณ์
บนเวทีการแข่งขัน มีทั้งตำรวจ แพทย์ นักเลง นักเรียน แม่บ้าน เหล่ามืออาชีพ รวมๆ แล้วเกือบหนึ่งหมื่นแปดพันคน
คนที่ยืนอยู่ที่นั่น บางคนก็รู้จักกัน บางคนก็กำลังแลกเปลี่ยนความคิดเห็นซึ่งกันและกัน และเฝ้ารอดูว่าจะเกิดการเปลี่ยนแปลงอะไรต่อไป
เสียงชราดังกังวานขึ้นอีกครั้ง
“กฎของเกม จงมีชีวิตอยู่เป็นคนสุดท้าย และกลายเป็นราชาเพียงหนึ่งเดียว (ราชามีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น)”
เมื่อประโยคนี้ถูกกล่าวออกมา หลายคนก็พลันฉุกคิดได้ สีหน้าท่าทีของพวกเขาแปรเปลี่ยนกลับกลาย
“จงมีชีวิตรอดอยู่เป็นคนสุดท้าย’ นั่นมันกฎบ้าอะไรกัน นี่แกกำลังจะบอกว่ามีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่จะสามารถรอดชีวิตไปจากที่นี่ได้อย่างงั้นเหรอ?” บางคนตะโกนออกมา
เสียงชรามิตอบกลับ แต่ยังคงอธิบายกฎอย่างต่อเนื่อง
“ช่วงเวลาเล่นเกมคือ หนึ่ง ชั่วโมง”
“ข้าขอให้พวกเจ้าทุกคนละเล่นกันอย่างสนุกสนาน”
“เอาล่ะ การแข่งขันท้าย เริ่มต้น ณ บัดนี้!”
และเสียงชราก็หายไป
บางคนที่ฉลาดหน่อยก็รีบปลีกตัวออกจากฝูงชน วิ่งหนีไกลห่างออกไปทันที
ส่วนเหล่าตัวโง่งมที่ยังยืนหลงเหลือ ก็ยังยืนนิ่ง และไม่รู้ว่าตนเองควรจะทำอย่างไรดี…
........................................