ตลาดนัดและเบาะแส

บทที่ 373 ตลาดนัดและเบาะแส

เฟร์รานที่ยืนอยู่หลังภรรยากำลังยิ้มมองเธอเลือกสินค้าจากแผงลอยอย่างตั้งอกตั้งใจ

ทุกครั้งที่ซื้อของ สายตาของเอรินจะดูจริงจังกว่าปกติเสมอ

“อันที่จริง...เนื้อทุกชิ้นก็ขายตามน้ำหนักทั้งนั้น เลือกชิ้นไหนก็เหมือนกันกระมัง”

“ไม่ได้!” เธอปฏิเสธอย่างเด็ดขาด “ท่านชอบกินเนื้อไม่ติดมันนี่นา แต่ถ้าไม่มีมันติดเลย เวลาต้มก็จะไม่หอม ซี่โครงหมูที่ดีจะต้องมีทั้งส่วนติดมันและไม่ติดมัน ต่อให้หั่นแล้วเอาไปทอดก็ยังอร่อยอยู่ เพราะฉะนั้น ข้าต้องตั้งใจเลือกอย่างดีที่สุด”

เฟร์รานหลุดหัวเราะออกมา “ก็ได้ เช่นนั้นเจ้าค่อยๆ เลือกเถอะ เดี๋ยวข้าจะไปซื้อข้าวสาลีก่อน ตรงนั้นมีคนต่อแถวนานแล้ว เจ้าซื้อเสร็จแล้วค่อยไปหาข้าดีหรือไม่”

“อืม” เอรินตอบเขาโดยไม่เงยหน้า

เขาส่ายหน้าอย่างจนใจ ก่อนจะหันหลังเดินไปที่ร้านขายข้าวสาลีในตลาดชาวบ้าน

พอหิมะเริ่มตก เจ้าชายก็สั่งให้คนตั้งเพิงไม้บังลมขึ้นรอบๆ ตลาด ทั้งยังแปะประกาศด้วยว่า ที่นี่เปิดให้บริการในฤดูหนาว

นั่นหมายความว่า เมืองชายแดนจะยังมีอาหารขายอย่างต่อเนื่องตลอดเดือนแห่งปีศาจอันยาวนาน