ยามว่าง

บทที่ 372 ยามว่าง

หนึ่งสัปดาห์ต่อมา เมืองชายแดนก็เข้าสู่เดือนสุดท้ายของฤดูใบไม้ร่วงท่ามกลางหิมะที่ตกหนัก

โรแลนด์มองออกไปนอกหน้าต่างห้องทำงาน เห็นเงาคนดำๆ มากมายกำลังเคลื่อนไหวอยู่บนหลังคาสีขาว...นี่คือกิจวัตรประจำวันของชาวเมืองชายแดน พวกเขาจะกวาดหิมะบนหลังคาทิ้งทุกวันเพื่อป้องกันหลังคาทรุด

วันนี้เป็นวันที่เขาย้อนเวลามาอยู่โลกนี้ครบหนึ่งปีพอดี ฤดูใบไม้ร่วงเมื่อปีก่อนยังไม่หนาวขนาดนี้ และหากมองจากตรงนี้ไป ก็จะไม่เห็นบ้านเรือนที่หนาแน่นและเป็นระเบียบมากมายขนาดนี้ด้วย

หากจะบอกว่าเมืองชายแดนในตอนนั้นเป็นพื้นที่กันดารที่กำลังจะถูกทอดทิ้งก็ไม่ผิดนัก เพราะหากตัดบ้านไม้ที่พอดูได้รอบๆ ลานเมืองออกไป พื้นที่ที่เหลือก็มีแต่บ้านดินและบ้านฟางผุๆ ดูไม่ได้ทั้งนั้น ซึ่งที่อยู่ของขุนนางส่วนใหญ่ก็กระจุกกันอยู่ในเขตลานเมืองนั่นเอง ถนนที่ทอดจากลานเมืองไปยังเขตปราสาทคือถนนหินเพียงสายเดียวของเมืองแห่งนี้ นอกจากนี้แล้วก็ไม่มีพื้นที่ใดราบเรียบอีก มิหนำซ้ำยังมีกองอุจจาระของคนและสัตว์กระจายเกลื่อนเต็มไปหมด