°°

▪️𝙹𝚊𝚗𝚒𝚊𝚜 𝙳𝚎𝚖𝚎𝚝𝚛𝚒𝚊▪️

"Ahhh I love youu~ wantawsan tutawsan tritawsaaaannn" namimilipit kong sigaw sa harap niya. Shemss sino ba namang hindi kikiligin kung ang minamahal mo ay nasa harap mo na. Enebe weg ke tetengen.

"Miss, please lang maghunos dili ka. Ang sakit sa tenga niyang boses mo." saway sakin ng isang staff sa event na ito pero pake ko. Shattap bish.

"Hey Bitch. Please move aside. Ang dami pang nakapila dito na gustong magpa autograph" turan ng isang fangirl rin na tulad ko. Sinamaan ko siya ng tingin. Never in my life na may tumawag sakin ng Bitch. Damn she looks like a fish. Good thing dahil nakuha siya sa tingin. Yan makuha ka sa tingin. Matuto kang rumespeto sa mas maganda sayo. Hinarap ko ulit ang love of my life na blankong nakatitig sakin. Shet sabi ko naman wag kang titingin ng ganyan. Bukod kasi sa kilig ay may iba pa kong nararamdaman. Uneasiness?

" The line is too long. You can go now." sabi niya then boom. Ako lang ba o talagang nakita kong naging kulay asul yung mata niya? Kinusot kusot ko ang mata ko baka sakaling namamalikmata lang ako. Nang tingnan ko siya ay kulay emerald pa rin naman ang kulay ng mga iyon.

'Ano ba naman yan'

'Sistmars di ka pa ba tapos'

'Gagi masyado yatang na starstruck'

'Tumakas lang ako sa nanay ko para makapunta dito tas dahil sa ipis na yan. Mapipingot ako pag uwi ko'

"You better go now. Don't comeback. Your just wasting my time and ruining my schedule" hindi ko alam pero bat ang sakit. May sakit ba siya?

" Pero kasi Clydeus mahal kahapon pa ko andito at naghihintay sa iyong pagdating...ang wafuuu mo" akala ko kikiligin siya sa sinabi ko o magpapasalamat man lamang. Pero tanging malamig na titig lang ang pinukol niya sakin. Hala! Ang sakit nga! Inilapit ko ang kamay ko sa kanya at akmang hahaplusin ang noo niya para malaman kung may sakit siya pero tinabig niya ito ng may kalakasan kaya natulala ako. Lumingon ako sa paligid para tingnan kung may nakakita ba sa ginawa niya. Ngisi at mahihinang tawa ang narinig ko. Paniguradong nakita nila yun.

"Don't you dare. You may go now." nagpipigil sa galit niyang sabi. Bakit ganito siya?

Ang sunod na nakita ko ay ang paglakad ko papalayo sa lugar na iyon ng nakatungo. Umuwi ako ng bahay na wasak ang puso. Sobrang OA ba? Wala eh, mahal ko kasi.

"Jusko anak. Bakit ang panget mo?" sweet ng nanay ko. Pagpasok ko palang yan na bungad sakin.

"Mana sayo ma. Akyat na po ako" hindi ko na hinintay magsalita si mama bagkus ay naglakad nalang ako ng malumanay papunta ng aking kwarto. Agad na kinuha ang malaking papel kung saan nakasulat ang nobelang ginagawa ko. By the end of month kailangan ko ng maipasa yun sa editor ko. Siguro dito ko nalang papatayin yung mga hangal na nginisian at pinagtawanan ako sa fansigning kanina.

( 𝕺𝖛𝖊𝖗 𝖙𝖍𝖊 𝖘𝖐𝖞, 𝕿𝖆𝖑𝖊 𝖔𝖋 𝕾𝖚𝖋𝖋𝖊𝖗𝖎𝖓𝖌𝖘)

𝕹𝖆𝖕𝖚𝖓𝖙𝖆 𝖘𝖎 𝕽𝖊𝖇𝖊𝖈𝖈𝖆 𝖘𝖆 𝖎𝖘𝖆𝖓𝖌 𝖓𝖆𝖕𝖆𝖐𝖆𝖌𝖆𝖓𝖉𝖆𝖓𝖌 𝖑𝖚𝖌𝖆𝖗. 𝕻𝖆𝖗𝖆𝖎𝖘𝖔 𝖓𝖆 𝖐𝖚𝖓𝖌 𝖎𝖙𝖔'𝖞 𝖐𝖆𝖓𝖞𝖆𝖓𝖌 𝖎𝖙𝖚𝖙𝖚𝖗𝖎𝖓𝖌 𝖓𝖌𝖚𝖓𝖎𝖙 𝖓𝖌 𝖒𝖆𝖕𝖆𝖌𝖙𝖆𝖓𝖙𝖔𝖓𝖌 𝖆𝖓𝖌 𝖑𝖚𝖌𝖆𝖗 𝖓𝖆 𝖎𝖞𝖔𝖓 𝖆𝖞 𝖆𝖓𝖌 𝖉𝖆𝖙𝖎 𝖓𝖎𝖞𝖆𝖓𝖌 𝖙𝖎𝖗𝖆𝖍𝖆𝖓 𝖐𝖚𝖓𝖌 𝖘𝖆𝖆𝖓 𝖓𝖆𝖒𝖚𝖒𝖚𝖓𝖔 𝖆𝖓𝖌 𝖐𝖆𝖓𝖞𝖆𝖓𝖌 𝖆𝖒𝖆𝖓𝖌 𝖍𝖆𝖗𝖎 𝖓𝖆 𝖎𝖙𝖎𝖓𝖆𝖐𝖜𝖎𝖑 𝖘𝖎𝖞𝖆 𝖉𝖆𝖍𝖎𝖑 𝖘𝖆 𝖕𝖆𝖌𝖒𝖆𝖒𝖆𝖍𝖆𝖑 𝖓𝖎𝖞𝖆 𝖘𝖆 𝖎𝖘𝖆𝖓𝖌 𝖙𝖆𝖌𝖆-𝖑𝖚𝖈𝖗𝖎𝖆 𝖆𝖞 𝖓𝖆𝖇𝖚𝖗𝖆 𝖆𝖓𝖌 𝖎𝖒𝖆𝖍𝖊 𝖓𝖌 𝖌𝖆𝖓𝖉𝖆 𝖓𝖎𝖞𝖔𝖓 𝖆𝖙 𝖓𝖆𝖕𝖆𝖑𝖎𝖙𝖆𝖓 𝖓𝖌 𝖎𝖘𝖆𝖓𝖌 𝖓𝖆𝖕𝖆𝖐𝖆𝖑𝖚𝖓𝖌𝖐𝖔𝖙 𝖓𝖆 𝖆𝖜𝖗𝖆. 𝕴𝖘𝖆𝖓𝖌 𝖒𝖆𝖗𝖆𝖍𝖆𝖓𝖌 𝖍𝖆𝖕𝖑𝖔𝖘 𝖘𝖆 𝖐𝖆𝖓𝖞𝖆𝖓𝖌 𝖑𝖆𝖇𝖎 𝖆𝖓𝖌 𝖓𝖆𝖌𝖕𝖆𝖇𝖆𝖑𝖎𝖐 𝖘𝖆 𝖐𝖆𝖓𝖞𝖆 𝖘𝖆 𝖗𝖊𝖞𝖆𝖑𝖎𝖉𝖆𝖉. 𝕿𝖎𝖓𝖎𝖓𝖌𝖓𝖆𝖓 𝖓𝖎𝖞𝖆 𝖆𝖓𝖌 𝖇𝖎𝖓𝖆𝖙𝖆𝖓𝖌 𝖓𝖆𝖘𝖆 𝖍𝖆𝖗𝖆𝖕. 𝕸𝖎𝖘𝖙𝖚𝖑𝖆𝖓 𝖎𝖙𝖔𝖓𝖌 𝖍𝖆𝖗𝖎 𝖉𝖆𝖍𝖎𝖑 𝖘𝖆 𝖐𝖆𝖘𝖚𝖔𝖙𝖆𝖓 𝖓𝖎𝖙𝖔 𝖆𝖙 𝖒𝖆𝖌𝖆𝖓𝖉𝖆𝖓𝖌 𝖕𝖆𝖌𝖐𝖆𝖐𝖆𝖆𝖞𝖔𝖘 𝖓𝖌 𝖕𝖚𝖙𝖎𝖓𝖌 𝖓𝖆𝖕𝖆𝖐𝖆𝖍𝖆𝖇𝖆𝖓𝖌 𝖇𝖚𝖍𝖔𝖐. 𝕬𝖌𝖚𝖘𝖙𝖚𝖘. 𝕿𝖍𝖊 𝕭𝖑𝖆𝖈𝖐-𝖘𝖍𝖊𝖊𝖕 𝖕𝖗𝖎𝖓𝖈𝖊 𝖔𝖋 𝕷𝖚𝖈𝖗𝖎𝖆.

(¡¡)

Lumipas ang isang oras na nagsusulat lamang ako. Halos mapuno ko narin ang 5 pahina ng malaking papel dahil sa sobrang daming ideyang pumapasok sa aking isipan. How will i end this novel? Should i kill Agustus? Nah, not a better idea. Ayokong saktan ang mga magbabasa neto. Atsaka hindi ko forte ang pumatay ng karakter.

I know someone want to know me. I'm Janias Demetria Rivera . A novel writer and a die hard fan of Clydeus Zoldic.

"Anak JaDe. Halina't nakahanda na ang hapunan." tawag ni Mama. She's Demeter Rivera. I don't have a father, he left us so i don't care. Mom is enough. Ibinaba ko na ang panulat at inayos ang nagusot na damit bago tumayo. Siguro mamaya o bukas ko nalang tatapusin iyon.

𝚂𝚘𝚖𝚎𝚘𝚗𝚎...

Malungkot siyang pinagmamasdan ang minamahal. Masaya itong kakwentuhan ang kasama kaya mula sa kanyang kinatatayuan ay dinig niya ang halakhak ng babae. Pumaskil sa maputing muka ng estranghero ang pagsisisi at pangungulila subalit agad iyong napalitan ng may maramdaman siyang presensya sa paligid. Hatid ng presensyang iyon ang hindi mapaliwanag na kapahamakan.

Sa huling pagkakataon ay sinilip niyang muli ang dalawang taong malaki ang gagampanan sa hinaharap bago lumisan at tuluyang maglaho sa dilim.