0270 - รอยเท้า
บทที่ 270 รอยเท้า
เกาเผิงได้หน้ามาที่สวน เขาเปิดปากและเรียกพวกเด็กๆ ที่อยู่ไม่ไกลจากเขา
“ดัมมี่ สตีปี้ เฟลมมี่ โกลดี้มานี่สิ”
ในการเดินทางครั้งนี้จำเป็นต้องมีเฟลมมี่ไป เพราะเขาต้องเดินทางไกล ส่วนดัมมี่เป็นสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งที่สุด สตีปี้รับหน้าที่เป็นแนวหน้า คอยรับการโจมตี และโกลดี้ แม้ว่าความสามารถของมันค่อนข้างมีจำกัดหลายอย่างแต่เขาเชื่อว่ามันต้องทำได้ดีอย่างแน่นอน
ต้าซื่อมองไปทางเกาเผิง มันเห็นว่าเขากำลังจะออกไปข้างนอกกับคนอื่นๆ โดยที่ทิ้งมันกับซิลลี่ไว้เฝ้าบ้าน
มันคลานไปตรงหน้าเกาเผิง มันเกลือกกลิ้งอยู่บนพื้น เหมือนที่งอแงต่อหน้าพ่อแม่
“ไม่ยุติธรรมๆ”
เกาเผิงได้คุกเข่าลงและพูดกับมัน “แกแข็งแกร่งพอๆ กับดัมมี่เหรอ”
ต้าซื่อได้ยินอย่างนั้นก็ตกใจ จากนั้นมันก็ส่ายหัวเบาๆ
“แกบินได้เร็วกว่าเฟลมมี่ไหม” ต้าซื่อก็ส่ายหัวอีกครั้ง
“แกสามารถทนต่อการโจมตีหนักๆ ได้อย่างสตีปี้ไหม” ตอนนี้ต้าซื่อทนไม่ไหวแล้ว มันกำลังจะร้องไห้ออกมา
“เอาอย่างนี้ ฉันจะพาแกไปด้วย ถ้าแกสามารถเอาชนะโกลดี้ได้”
ต้าซื่อมองไปที่โกลดี้ มันได้เห็นมัดกล้ามที่แน่นของมัน มันก็ก้มหัวอย่างหดหู่ทันที
ตอนที่ถูกล็อกไว้
สนับสนุนนักเขียนและนักแปลคนโปรดของคุณใน webnovel.com