webnovel

Maybe This Time Love Can Win (Tagalog)

Meet the love story of Michelle her circumstances and challenges to meet the love of her life. Do family, work, and pride can be a hindrance to a happy ending. Can love can counter all? Can love win between pride? Can love forgive to start all over again? As they can say Maybe this time love can win. Follow her to unpredictable love life that knocks on her door in an unexpected way.

pumirang · สมัยใหม่
Not enough ratings
388 Chs

It's okey with you?

Tapos na kaming kumain at kasalukuyang nagpapahinga kami sa mahabang upuan sa opisina niya habang siya at nakahiga sa lap ko.

"Mukang stress ka ah! Dami bang project?"

"Okey lang di naman masyado kaya lang si Daddy kasi gusto na niya akong appoint bilang bagong President ng company." Malungkot na sagot ni Martin sa akin habang hinawakan yung palad ko na humahaplos sa buhok niya at hinalikan niya yung lokod nito.

"Di ba maganda nga yun ikaw na yung President mas lalaki na yung sahod mo." Pagbibiro ko sa kanya.

"Lalaki nga sahod ko pero lalaki din yung responsibility ko." Malungkot niyang sabi.

"Kasama na talaga yun habang lumalaki ang sahod nagiging malaki rin ang obligasyun. Isa pa ikaw lang nama talaga ang magmamana nitong company niyo kaya sa ayaw at gusto mo yun talaga ang mangyayari."

"Kaya nga eh, ewan ko ba sa mga parents ko bakit isang anak lang ang ginawa nila kahit man lang sana dalawa."

"Eh bakit di mo tinanong kay Mommy mo bakit isa ka lang!"

"Sabi niya lang di na daw siya nabuntis, ganun!" Sagot sakin ni Martin sabay upo na pero ipinating parin niya yung ulo niya sa balikat ko at naka pulupot parin yung mga kamay niya sa baywang ko.

"Yun naman pala, baka ganun nga nangyari kaya no choice ka kundi tanggapin yung responsibility maliban nalang kung may anak sa labas yung Daddy mo! Haha... haha...!"

"Wala naman siguro takot yung kay Mommy eh!"

"Ah talaga mabuti naman kung ganun wala kang kahati sa mamanahin mo!"

"Mukang nagiging mukang pera ka na ata Ms. Michelle ah!"

"Sympre naman money is life. Siguro kakapal na yung ilalagay mong pera sa wallet ko?"

Pagbibiro ko kay Martin. lagi niya kasing chinecheck yung wallet ko if ever bumaba na sa five thousand agad niya itong nilalagyan. Kapag di naman nabawasan yung pera niya agad niya kong kakastiguhin kung bakit di man lang daw nabawasan marahil daw tinitipid ko nanaman yung sarili ko. Kaya ang ginagawa ko nag open ako ng bank account at dun ko dinedepost yung pera niya ng paunti-unti atleast may savings kaming dalawa for the future. If ever hanapan niya ako ng pera may ibabalik ako di ba? Pero syempre di niya yun alam.

"Manipis na ba? Yaan mo mamaya lalagyon ko uli!" Naka ngiti niyang sagot sakin.

"Madami pang laman kaya wag mo ng lagyan baka di ko na masarado yung wallet ko!" Naka ngiti ko ring sabi.

"Basta sabihin mo lang ha kapag wala ka ng pera! Alam mo naman kapag ako na yun President ng company magiging busy na ko baka di ko na ma check yung wallet mo. Ayaw mo pa kasing tanggapin yung atm na binibigay ko sayo para auto dep na sana siya. Ayaw mo rin ibigay yung account number ng bangko mo."

"Okey lang yun wallet ko kahit walang laman wag mo yung alalahanin. By the way pala bakit nilagay mo nanaman sa bag ko yung hikaw at kwintas na sinuot ko ng party? Diba sabi mo inarkila mo lang yun?" Sigaw ko sa kanya bahagya ko pa siyang itinulak kasi nga naka sandal siya sakin. Ngayon ko lang uli naalala.

"Bagay kasi sayo kaya binili ko na!" Simpleng sagod niya na akala mo candy lang yung binili at muling ipinatong yung ulo niya sakin.

"Martin ha sabi ko sayo tigilan mo na yung kabibili ng gamit sakin. Okey lang ako di ko yun mga kailangan."

"Pagbigyan mo na ko! Alam mo naman yun lang way ko to express how much I love you!"

Sabay halik sa pisngi ko at muling yumakap sakin.

"May problema ba?" Muli kong tanong sa kanya. Feeling ko kas marami siyang iniisip.

"Kapag naging President na ko malilimitahan na yung oras ko sayo. Baka bihira na kita ma text or matawagan baka di narin kita masundo. Lagi kasing may meeting at business travel kaya nag aalala ako baka ipagpalit mo na ko sa iba tapos baka wala na kong oras makipag make-out sayo."

"Ewan ko sayo para kang bata!" Muli ko siyang tinulak akala ko naman kasi kung ano yung iniisip yun lang pala.

"Honey seryoso ako! Mababawasan na yung oras ko para sayo!" Sabi niya sakin na akala mo ay iiyak.

"Okey!"

"Anong okey? Okey lang sayo na bihira lang tayo magkita? Okey lang sayo na minsan di na kita masusundo? Okey lang sayo bihira na ko makatawag or maka text sayo? I'TS THAT OKEY WITH YOU?" Galit na siya kaya di ko mapigilang matawa dahil dun bigla niya kong hinalikan ng torrid.

Hanggang hiniga niya na ko ng tuluyan sa sofa at itinaas yung suot kong t-shirt.

"Martin!" Di k mapigilang tawagin yung pangalan niya nung kagatin niya yung kanang nipple ko.

"Hmmm!" Tanging ungol lang ang isinagot niya sa akin. Di ko namalayan kung paano niya naitaas yung damit ko at natanggal yung bra ko. Nakasubsob yung ulo niya sa dalawng dibdib ko at pinagsasawaan niya na yung dalawang bundok ko samantalang ako ay napapaliyad dahil sa intense ng nararamdaman ko ng biglang may kumatok.

"Tok-tok, Sir malapit na po mag start yung meeting!" Dahil dun mabilis ko siyang itinulak at ibinaba ko yung damit ko.

"Boom! Aray!" Reklamo ni Martin.

Napalakas yung tulak ko sa kanya kaya nahulog siya sa sofa di ko tuloy alam kung matatawa ako o maawa sa kanya. Paano yung itsura parang batang kinuhaan ng dede pero obviously kinuha ko talaga. I mean is pinahinto ko siya sa pagdede sakin kahit wala nama siyang gatas na nakukuha dun. Ewan ko ba kay Martin gustong gusto dun.

"Tumayo ka na diyan mamaya pumasok yung assistant mo makita yung itsura mo!" Saway ko sakanya habang inaayos ko yung suot kong bra. Umupo naman siya pero hinahaplos niya yung likod ng ulo niya paano bumagsak siya ng patalikod buti na lang napakapit siya sa gilid ng sofa at ng center table kaya medyo mahina lang ang pagbagsak.

"Di mo man lang ako tanungin kung okey ako!" Nagtatampo niyang sabi habang tuluyan ng tumayo.

"Ang baba ng binagsakan mo plus may carpet pa kaya imposibleng masaktan ka noh! Kaya wag kang mag inarte!" Tumayo narin ako at pinagpagan yung likod niya para matanggal yung alikabok at pagkakagusto nung damit niya.

"Tok-tok...Sir?" Mahinang tawag uli ng assistant niya sa labas ng pinyuan. Buti nalang nakalock yung pintuan kaya di maka pasok yung assistant niya kung nagkataon nakakahiya talaga.

"OO NARINIG KO SIGAW KA PA NG SIGAW!" Sigaw ni Martin. Di ko tuloy alam kung matatawa ako o maawa kay Yago dahil siya yung napagbuntungan ng galit ng isa.