CHAPTER 4

Chapter 4

Mayroong sitting arrangement. Nakadepende ang estado mo sa buhay kung saan ka uupo. The higher class you are, sa pinakataas ka uupo. Servants and Royal Households are not allowed to sit, though. Nakatayo sila sa pinakaunahan ng bleachers.

King / Queen

Duke / Duchess

Marquess / Marchioness

Count / Countess

Viscount / Viscountess

Baron / Baroness

Ang mga hari at reyna ang may pinakamagandang upuan. It's as if they are already sitting on a throne. Nahahati rin ang mga upuan at mayroong aisle kung saan dadaan ang hari at reyna.

Sa di kalayuan ay may nagtaas ng puting bandila. Mayroon ding nagpasabog ng maliit na canon. Napatakip ako sa tenga dahil nagulat ako sa ingay nito.

Naramdaman kong tumawa si Donovan kaya napatingin ako sa kanya. Nasa left side ko silang pamilya. Di nga ako nagkamali. Natawa siya sa reaksyon ko. Inirapan ko lang siya at muling nanood sa pa-program nila sa arrival ng aking mga magulang.

According to Ami, kaya nandito ang mga hari't reyna mula sa iba't ibang empire ay dahil para makipag-negosasyon sa aking parents, Diplomatic affairs, pakikipagkalakan, at iba pa.

Mayamaya lang may natanaw na akong golden carriage sa malayo. Pinanood ko ito hanggang sa tumigil ito nang makalapit.

May royal guard na nagbukas ng pinto ng carriage. Tila tumigil ang mundo ko nang makita ang mama ko. Kasunod niya ay ang papa ko.

Naramdaman kong nanggilid ang mga luha ko. Hindi ko matatawag na bangungot ang mundong ito dahil may magandang nangyari— muli ay nakita ko ang mga magulang ko.

Kami ay inanyayahan na tumayo.

Napahawak ako sa arm rest ng aking upuan nung tumayo ako. Nanlalambot ang mga tuhod ko. Masayang masaya ako na makitang muli ang mga magulang ko. Gusto kong tumakbo palapit sakanila at salubungin sila ng mahigpit na yakap ngunit hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko. Ang alam ko lang para ng gripo ang mga mata ko sa kakaiyak.

Lahat kami ay nag-bow. Marapat mo lamang na iangat ang iyong ulo kapag nakalagpas na ang hari at reyna. Ayun ang napansin ko habang pinapanood ang lahat. Mula sa pwesto ng mga Servants and Royal Households paakyat sa mga royalties.

"Mahal na prinsesa," tawag sa akin ng aking ina.

Lalo akong napahagulgol ng iyak. Walang duda siya ang totoo kong nanay. Niyakap ko siya ng mahigpit.

Inabutan ako ng panyo ni Papa.

"Papa," nasabi ko nalang at niyakap silang pareho.

Hindi pa rin nasasagot ang mga tanong sa isip ko. Ang dami pa ring kaguluhan sa aking utak. Ngunit dahil narito ang aking mga magulang, hinihiling kong sana hindi na ako magising pa.

I can leave my reality behind just to be with my parents.

Hindi ko pa fully nada-digest ang reunion naming pamilya, nagkaroon ng isang napakalaking balita. Inanunsyo ng hari, ama ni Donovan, na pumayapa na ang emperador dahil sa sakit nito sa puso habang ang lahat ay nagtitipon sa napakahabang lamesa. Nang matapos ang seremonya kanina ay nagtungo kami sa isang hall kung saan may napakahabang lamesa at nakahanda na ang mga masasarap na pagkain at wine.

Nagkaroon ng bulungan sa paligid. Samu't-saring reaksyon ang nakikita ko sa kanilang lahat.

Ang ibig sabihin, sa ilang linggo ay papalit na sa trono ng pagiging emperador ang ama ni Donovan.

Tumingin ako kay Donovan. Hindi siya umiiyak sa pagkawala ng lolo niya ngunit bakas sa mukha niya ang lungkot. Nagsimula siyang umalis. Tinawag pa siya ng ina niya ngunit mas binilisan niya ang paglalakad. Sinundan ko siya ng tingin. Hanggang sa naisipan kong sundan siya ng tuluyan kung saan man siya pupunta tutal para naman akong out of place dito.

I'll excuse myself in the table bago ko siya hinabol.

Hiningal na ako sa kakasunod sakanya. Tinnawag ko ang pangalan niya ng makalabas ako sa hall pero parang wala siyang narinig.

Tumakbo na ako at tinawag siya nung makita ko siyang tinatanggal ang tali ng kabayo sa puno.

"Your Highness!"

Lumingon siya sa akin.

Nakatingin lang siya sa akin habang patuloy sa ginagawa niyang pagtanggal ng tali.

I allow myself to breathe in five seconds before I speak. "Can I come with you?"

I just want to comfort him by going with him at least. Naiintindihan ko ang pinagdadaanan niya. Naranasan ko ring mawalan ng kapamilya. Alam ko kung gaano kabigat.

"You don't want my company?" tanong ko sakanya nang hindi siya kumibo.

Nagpalakad siya palapit sa akin.

"Says who?" He then effortlessly lifts me. Again, inayos niya ang dress ko bago siya sumakay ng kabayo. Tapos inayos niya ang buhok ko bago niya pinatakbo ang kabayo.

Napangiti ako. He's only 13 but he knows well how to be a gentleman.

"What is this place?" tanong ko matapos niya akong buhatin pababa ng kabayo.

Nilibot ko ang tingin ko sa paligid. I saw a very pretty palace that is made of porphyry. Ito ung klase ng stone na pinag-aralan namin sa history noong senior high ako. Sinasabing ang porphyry ay isang imperial o royal stone. Mayroon itong malalaking crystals na kulay purple-red na nagmimistulang kulay pink lalo na kapag natatamaan ng sikat ng araw.

The said palace is set over a single storey flanked by a courtyard on one side and gardens on the other. Please note that the garden is not just a garden. There are vibrant and eye-catching colorful flowers. This place is marvelous!

"I think you're sick," aniya. Tapos na niyang itali ang kabayo sa puno.

"Huh?"

"Or maybe you have gone crazy."

"How dare you insult a princess?" iritang sabi ko sakanya.

Tumawa lang siya. "I think I know this kingdom better than her highness."

Hindi ako nagsalita.

Nagsimula kaming maglakad. Ang lakas ng hangin. Hinahayaan kong tangayin nito ang aking buhok.

"This place was built by the request of His Highness, your father, for you. So you can be you and do anything you want without having to follow the strict etiquette of the court."

Nilingon ko ang palace. "That's why there's pink in there," I told, almost to myself.

Nang muli akong humarap kay Donovan, medyo nailang ako kasi nakatitig siya sa akin with a slight smile on his face.

Napakagwapo ng batang ito pero hindi ko magawang makipagtitigan sa kanya.

Umiwas ako ng tingin at nagpatuloy sa paglalakad.

Hindi na muling naglakad si Donovan kaya napatingin ako sakanya. Nakangiti pa din siya sa akin. And then he offered his arm. Naglakad siya palapit sa akin habang nakaganun siya.

I smiled back then cling into his arm. Naglakad kami at tumigil sa isang swing. May mga bulaklak at halaman na nakapalibot sa hawakan ng swing.

Donovan leads me to sit on the swing. Pagkatapos ay nagpunta siya sa likuran ko at marahang itinulak-hila ang duyan.

"My father is becoming an emperor."

"You sound like you're not happy with it."

"I'm happy for him. That's the highest tier in the monarchy and he dreamt of becoming one."

"But why I can sense dullness in your voice?"

Matagal bago siya sumagot.

"Because I will not be able to see you for too long."

Tinigil niya ang pagtulak sa swing. Napatingala ako sakanya. Siya naman ay nakayuko sa akin habang nasa likuran ko pa rin.

"I will miss you, Callista."

Hindi ko alam kung bakit tila may lungkot na gumuhit sa puso ko.

"Let's get married the next time we meet."

Nawala ang drama dahil sa sinabi niya. Seryoso naman siya pero natawa ako.

Tumayo ako at humarap sakanya. Humawak din ako sa swing at nilapit ko ang mukha ko sa kanya. He blinks as the wind brush his hair.

"You are very funny, kiddo."