ล่านิรันดร์

การเกิด ไม่ได้ถูกกำหนดโดยพระเจ้า และการตายไม่ได้ถูกกำหนดโดยยมทูต แต่มนุษย์บางพวกจะเป็นฝ่ายเลือกเอง และด้วยโชคชะตาที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงมีเพียงบางคนเท่านั้นที่ยมโลกจะกำหนดความตายให้

โลกหลายล้านโลกที่ถูกปกครองโดยยมโลกเพียงผู้เดียว และ ณ เวลานี้เป็นเพียงไม่กี่ครั้งที่ถูกเรียกขานจากพระเจ้าให้ประชุมพร้อมหน้ากันกับเหล่ายมโลกจากทิศอื่น ยมโลกบางองค์มีหลายลักษณะ แขนหนึ่งร้อยแขน ตาสามดวง และหัวสี่ทิศ ลักษณะเหล่านี้แสดงให้เห็นถึงอำนาจและระยะเวลาที่นานเหนือผู้ใด ผิดกับยมโลกมือใหม่ที่มีลักษณะคล้ายมนุษย์มากที่สุด

"สาสน์จากพระเจ้าถึงยมโลกทุกทิศ บัดนี้เป็นเวลาเนิ่นนานแล้วที่เหล่าดวงวิญญาณน้อยของเรานั้นหลงทาง ความตายที่ไม่อาจนำวิญญาณเหล่านั้นกลับมาหาตัวเราได้ช่างน่าเศร้า หากมีวิธีใดก็ตามสามารถ​นำดวงวิญญาณกลับสู่วงจรชีวิตได้ จงทำเสียเถิดก่อนจะเสียสมดุลของโลก"

สาสน์นั้นหายไปจึงเกิดความสงสัยมากมาย

"ถ้าหากต้องใช้วิธีใดก็ได้​ นั่นอาจหมายถึงการกำหนดความตายให้คนผู้นั้นซึ่งมันผิดวิถีของยมโลก"

"เราเป็นผู้รับและส่งดวงวิญญาณเหล่านั้นไป หากจะเรียกกลับมาอาจเป็นเรื่องที่ถูกต้อง"

"วิธีนั้นใช่ว่าเราจะไม่เคย หากแต่มันไม่ได้ผลกับมนุษย์อมตะบางประเภท เว้นเสียแต่ว่าต้องรีเซตโลก​วิญญาณเหล่านั้นถึงจะกลับมา"

"เช่นนั้นไม่เกินไปหน่อยหรือ จำเป็นต้องแลกหลายล้านดวงวิญญาณเพียงเพื่อเอาชีวิตมนุษย์ไม่กี่คน"

"แต่หากไม่ทำอย่างนั้นโลกจะเสียสมดุลและกลายเป็นจุดจบของมนุษย์หลายล้านเช่นกัน"

"เช่นนั้นเราต้องแบ่งมนุษย์อมตะแต่ล่ะประเภท ผู้ใดพบเจอมนุษย์อมตะแบบใดบ้างให้ส่งลักษณะนั้นไปที่คลังกลางของยมโลกทุกทิศ

'รูปแบบของมนุษย์อมตะ

ผู้ขายวิญญาณให้ซาตาน

ผู้รับใช้ปีศาจ

ผู้รับพลังจากของวิเศษ

ผู้ถูกสาปโดยเทพ

ผู้ใช้มนต์ดำ

ผู้โชคร้าย'

"เหล่าวิญญาณสูญหายเหล่านี้เป็นหัวข้อหลักของการเป็นอมตะ โดยแต่ล่ะประเภทมีวิธีรับมือต่างกันคือ ผู้ขายวิญญาณให้ซาตาน ถึงแม้จะซื้อคืนมาได้แต่ก็ต้องเสียพลังมหาศาลในการแลกเปลี่ยน หากตอนนี้ได้กลายเป็นสาสน์ไปแล้ว​ เราคงต้องยอมเสีย แต่ร่างต้นของวิญญาณจะยังมีชีวิตและทำลายสมดุลโลกอยู่ดี​ เราไม่มีผู้รับใช้ที่จะสามารถทำลายร่างนั้นได้"

"ผู้รับใช้ปีศาจ เดิมทีเป็นเพียงมนุษย์ผู้หลงผิด แต่หากถูกนำร่างกายและวิญญาณไปแล้วจะให้กลับมาโดยสมัครใจคงทำไม่ได้ และเราไม่มีผู้มีพลังมากพอที่จะต่อกรกับปีศาจอีกด้วย"

"ผู้รับพลังจากของวิเศษ เป็นมนุษย์อมตะที่สามารถดึงวิญญาณกลับมาง่ายที่สุด แต่หากไม่ทำลายต้นตอของพลัง จะเกิดมนุษย์อมตะขึ้นอีกเรื่อย ๆ "

"ผู้ถูกสาปโดยเทพ มนุษย์กลุ่มนี้ช่างอาภัพต้องกลายเป็นวัตถุสนองความสาแก่ใจของเทพผู้ไร้เมตตา การเอาวิญญาณคืนมาต้องถูกไถ่ถอนคำสาปโดยเทพ แต่เทพเหล่านั้นจะยอมฟังหรือ ถึงแม้จะเป็นสาสน์จากพระเจ้า​ เทพบางองค์ก็ถือตนเสียจนคิดว่าตนเองเหนือกว่า"

"ผู้ใช้มนต์ดำ แม้จะดูไม่มีภัยเท่าไหร่นัก แต่มนุษย์เหล่านี้มักชักจูงผู้อื่นให้ทำตามความต้องการของตน หากจะแลกดวงวิญญาณนั้นมาได้ คงได้ลากดวงวิญญาณอื่นมาด้วย น่าสงสารผู้ที่ถูกชักจูงยิ่งนัก"

"ผู้โชคร้าย..."

แม้ไม่ได้นัดหมายแต่ยมโลกทั้ง 8 ทิศถอนหายใจให้กับมนุษย์อมตะประเภทนี้

"ผู้โชคร้าย คือมนุษย์อมตะที่น่าหนักใจที่สุด นำดวงวิญญาณกลับมายากที่สุด และน่าสงสารที่สุดเช่นกัน การจะนำดวงวิญญาณกลับ เห็นทีจะมีแต่ต้องรีเซตโลกเท่านั้นถึงจะทำได้"

ยมโลกทั้ง 8 ทิศพยักหน้าพร้อมกัน

"เว้นเสียแต่ว่า เราจะส่งวิญญาณไปเกิด วิญญาณที่เราจะหมอบพลังแห่งยมโลกให้ และมอบความตายให้ด้วยเราเอง เรารู้ว่าการมอบความตายให้ผู้อื่นไม่ใช่วิถีของยมโลก แต่พวกเราก็พูดเองไม่ใช่หรือว่านี่คือสาสน์จากพระเจ้า นี่ไม่ใช่การใช้อำนาจในทางมิชอบ"

ยมโลกองค์ใหม่ได้ทำการเสนอความคิดต่อผู้อาวุโสทั้งหลาย แม้จะเป็นความคิดที่ฉูดฉาดไปเสียหน่อย แต่ก็ใช่ว่าจะไม่ได้ผล หากต้องเสียพลังมหาศาลให้กับซาตานเพื่อแลกวิญญาณคืนแล้วล่ะก็ มอบให้ใครสักคนแล้วต่อสู้เพื่อเอาชนะมาให้ได้เสียดีกว่า รวมถึงส่งไปทำลายของวิเศษตามมุมโลกอีกด้วย อีกทั้งผู้โชคร้ายเจ้าปัญหา ต้องมีผู้ช่วยเหลือจึงจะพากลับมาหายมโลกได้ เพียงเท่านี้ก็สามารถจัดการกับมนุษย์อมตะได้แล้ว

"แต่ว่า ใครกันเหล่าที่จะยอมต่อสู้เพื่อเรา เสียสละเพื่อเรา แม้แต่ยมทูตบริวารของเรายังไม่ทำตามคำสั่งเราเลย"

"พวกท่านลืมไปแล้วหรือว่าตัวเองไม่ใช่เทพ ไม่ใช่ซาตาน เป็นเพียงผู้รับใช้ของพระเจ้า นั่นหมายความว่าเราไม่ต้องดีที่สุด หรือชั่วที่สุด เราแค่ใช้ประโยชน์จากความเป็นเราให้เกิดผลประโยชน์สูงสุดแก่พระเจ้า หรือจะให้เราทำการทดสอบและวัดผลจากแผนการที่เราสร้าง หากมันไม่ได้ผล ก็ไม่เสียหายที่จะลอง"

ยมโลก 7 ทิศพยักหน้ารับ และท้ายที่สุดก็จบการประชุม เพื่อแยกย้ายกลับไปคิดแผนของตนเอง ยมโลกทิศตะวันออกเฉียงเหนือผู้ริเริ่มคิดแผนการนั้นก็กลับมาดำเนินการต่อที่ห้องพิพากษาของตนเองโดยมียมทูตบริวารล้อมรอบ 4 ตนช่วยค้นหาประวัติผู้เหมาะสม

"ทำไมข้าต้องอยู่ในช่วงผลัดเปลี่ยนด้วยเนี่ย งานเยอะสุด ๆ ไหนจะออกไปรับดวงวิญญาณ ไหนจะต้องมานั่งอ่านประวัติของใครก็ไม่รู้"

ยมทูตคนหนึ่งพูดอย่างไม่สนว่ายมโลกจะนั่งอยู่ตรงหน้า

"งั้นข้าส่งเจ้าไปรับดวงวิญญาณอย่างเดียวดีไหม แต่ต้องไปรับดวงวิญญาณแทนคนที่มาทำงานแทนเจ้านะ"

"ไม่เอาหรอก หากข้าต้องวิ่งไปรับวิญญาณให้คนอื่นล่ะก็ ทำงานของตัวเองดีกว่า"

"งั้นก็เลิกบ่นสักที ข้าไม่มีสมาธิ" ยมทูตอีกคนกล่าว

"เหมือนท่านจะหาเจอแล้วนะ บอกข้าบ้างสิ" ยมทูตมือใหม่อีกคนพูด

"ใช่ ข้าลังเลระหว่างสามคนนี้ ความสามารถ ความเก่งกาจอยู่ในระดับเดียวกัน แต่ข้าไม่มั่นใจว่าจะเลือกคนไหนดี"

"เลือก ๆ มาสักคนมันจะยากตรงไหน ให้ข้าเลือกให้ไหมล่ะ ถ้าให้ข้าเลือกต้องเป็นคนนี้สิ ฆ่าคนมาเยอะกว่าพวก ถ้าใช้หมอนี่อาจจะได้วิญญาณหลงทางมาเยอะก็ได้"

"งั้นก็ลำบากพวกเจ้าล่ะสิ หากเขาฆ่าไม่เลือกว่าใครคือมนุษย์อมตะ"

"งั้นคนนี้ล่ะขอรับ ฆ่าคนน้อยที่สุด แถมยังมีบุญเยอะกว่าคนอื่นด้วย"

"เกรงว่าเขาจะใจดีเกินไปจนไว้ชีวิตมนุษย์อมตะประเภทถูกสาปโดยเทพ หรือผู้ใช้มนต์ดำเพราะกลัวจะฆ่าคนไม่รู้ความไปด้วยน่ะสิ"

"งั้นก็เหลือคนสุดท้ายสินะครับ แล้วคนนี้ท่านว่ายังไง"

"เขาเข้าสู่ด้านมืดได้ง่าย หากส่งไปอาจไม่พ้นเป็นเหมือนคนแรก"

"แล้วทำไมเขาฆ่าคนน้อยกว่าคนแรกล่ะครับ อะไรคือตัวแปรของโลกที่เขาอยู่" ยมโลกมีออร่าสว่างขึ้นทันที การทำภารกิจนี้ต้องมีตัวแปร ผลประโยชน์ร่วมกัน และการแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม เมื่อคิดหาหนทางได้แล้วก็เริ่มวางแผนทันที