บทที่ 239 ทักษะการเอาตัวรอด

บทที่ 239 ทักษะการเอาตัวรอด

เมื่อรู้สึกได้ว่าชายหนุ่มนิ่งไปแล้ว เยี่ยหวันหวั่นกระพริบตาปริบๆ และกะพริบตาปริบๆ อีกครั้ง

หลับแล้วเหรอ?

คิดไม่ถึงว่าจะได้ผลจริงๆ!

เธอจำได้ว่าครั้งแรก ตอนที่เสียงโทรศัพท์ของสวี่อี้เกือบจะทำให้ซือเยี่ยหานตื่น ตอนนั้นเธอก็ทำแบบนี้กล่อมให้เขาผล๊อยหลับอีกครั้ง ครั้งนี้ก็เป็นเพียงการทดลองในสถานการณ์เร่งด่วนเท่านั้น คาดไม่ถึงว่าจะได้ผล

โชคดีๆ เธอตกใจแทบตาย...

มันแปลกมากขึ้นเรื่อยๆ แล้ว ทั้งๆ ที่ชาติก่อนโรคนอนไม่หลับของซือเยี่นหานสาหัสจนเข้ากระดูก ถึงขั้นน้ำมันในตะเกียงแห้งขอด ในชาตินี้ทำไมถึงได้นอนหลับง่ายขนาดนี้?

ก่อนหน้านี้ยังหลังคิดว่าเป็นเรื่องบังเอิญ แต่จนถึงตอนนี้เธอสังเกตมาทั้งเดือนแล้ว น่าจะไม่ผิดพลาด

เป็นเพราะการเกิดใหม่ของเธอส่งผลให้มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปโดยที่เธอไม่รู้อย่างนั้นเหรอ?

เหมือนกับทฤษฎีปีกผีเสื้อ การเปลี่ยนแปลงเล็กๆ ล้วนเพียงพอที่จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่เหนือความคาดหมาย

ไม่ว่าจะเป็นเพราะเหตุผลใดกันแน่ สรุปแล้วเยี่ยหวันหวั่นรักษาอยู่ในท่านี้ไม่ขยับ ไม่กลับทำให้เขาตื่นอีกครั้ง