บทที่ 166 บุตรชายของเขา
บทที่ 166 บุตรชายของเขา
“ขอบคุณท่านพี่เซียวมากที่ช่วยข้า ในที่สุด ข้าก็จะได้ฉลองปีใหม่อย่างสบายใจเสียที! แล้วข้าจะใช้บริการอีกนะ” เป็นเสียงของบัณฑิตของกั๋วจื่อเจียนที่กำลังยืนส่งเซียวลิ่วหลังที่หน้าประตูเรือน
เขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นของเฝิงหลิน อายุน้อยกว่าเซียวลิ่วหลังหนึ่งปี สอบเข้าได้ด้วยการใช้เส้นสาย และไม่ใช่คนเรียนเก่ง ด้วยความที่ต้องฉลองปีใหม่กับญาติพี่น้อง เขาจึงแก้ปัญหาด้วยการให้เซียวลิ่วหลังช่วยเขียนกลอนให้
เซียวลิ่วหลังเขียนลงไปตามความสามารถของคนว่าจ้าง ไม่ดูอลังการเกินไป แต่ก็ไม่ธรรมดาเกินจนไม่น่าอ่าน
“ส่งข้าแค่นี้ก็พอแล้ว” เซียวลิ่วหลังไม่อยากให้เขาเดินไกล จึงขอเดินออกไปเอง
ท้องฟ้าขมุกขมัว อากาศเริ่มเย็นลง
เซียวลิ่วหลังขึ้นรถม้ามุ่งหน้าไปหากู้เจียว
พอหญิงนางหนึ่งเจอกับเขา ก็บอกไปว่า “เจ้ามาหาหมอหญิงกู้ใช่หรือไม่ นางออกไปตั้งนานแล้ว เห็นบอกว่าจะไปซื้อถังหูลู่ที่ฝั่งตรงข้ามนู่น”
นางเอ่ยพลางชี้ไปทางร้านถังหูลู่
ร้านที่ว่าเป็นร้านเก่าแก่ของเมืองหลวง เถ้าแก่เป็นคนเจียงหนาน ตอนเด็กๆ เซียวลิ่วหลังเองก็เคยมาที่นี่อยู่บ่อยๆ เพียงแต่ตอนนั้นพวกเขายังไม่มีถังหูลู่ขาย
ตอนที่ถูกล็อกไว้
สนับสนุนนักเขียนและนักแปลคนโปรดของคุณใน webnovel.com