บทที่ 167.1 ช่วยเหลือ (1)

บทที่ 167.1 ช่วยเหลือ (1)

“ตอนนี้องครักษ์ยังไม่กล้าลงมือทำอะไร กำลังส่งคนมาที่จวนของเราเพื่อสอบสวนท่านขอรับ”

ผู้ดูแลหลิวไม่รู้จะรับมืออย่างไร

ก่อเรื่องคราวนี้ไปกระตุกหนวดเซวียนผิงโหวเข้าแล้ว บัณฑิตคนใดถึงได้สามหาวเช่นนี้ ถึงได้กล้าสาปแช่งเซวียนผิวโหวว่าถูกดินกลบหน้าเชียวหรือ

ไม่กลัวว่าเซวียนผิวโหวจะสั่งตัดหัวทั้งตระกูลหรืออย่างไร

คนก่อนกล้าใช้ป้ายชื่อของเซวียนผิวโหวแอบอ้างหลอกลวงชาวเมือง คราวนี้หญ้าหน้าหลุมศพคงงอกยาวรอเป็นสองเมตรแล้วกระมัง!

ทว่าเซียวผิวโหวกลับหลุดเสียงหัวเราะออกมา “น่าสนใจนัก น่าสนใจนัก ฉังจิ่ง!”

ชายหนุ่มในชุดพีธีเซ่นไหว้สีดำควบม้าเข้ามา “มีอะไรหรือ”

เซวียนผิงโหวเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ไปช่วยคนที”

ผู้ดูแลหลิวร้อนใจ “ท่านโหว ช่วยผู้ใดอีกขอรับ”

เซวียนผิวโหวเอ่ยอย่างอดขำไม่ได้ “ข้ามิได้ถูกหินทับจนเน่าเปื่อยไปแล้วหรอกหรือ ยังไม่รีบไปช่วยอีก”

ฉังจิ่งเหลือบมองเขาด้วยสีหน้าประหลาดใจ

เซวียนผิวโหวเอ่ยต่อ “ถือโอกาสไปดูด้วยว่าเจ้าหนุ่มคนนั้นเป็นใคร”

ฉังจิ่งพาองครักษ์คนสนิทสามคนมุ่งหน้าไปยังโรงมหรสพ