407

บทที่ 407 เคยชิน

เฝิงจงเหลียง ยังคงชมเชยเผยอี้ เจียงเซ่อเข้าใจแล้วว่าทำไมเผยอี้ถึงละล้าละลังไม่ยอมพูดเหตุผลในการฝึกซ้อมกับเธอ

การฝึกซ้อมแบบนี้อันตราย มิน่าล่ะ วันนั้นที่ห้างสรรพสินค้า ผู้เฒ่าเผยถึงโทรศัพท์มาตำหนิเขา

เฝิงจงเหลียง พูดว่า 'การแสวงหาความร่ำรวยและเกียรติยศย่อมต้องเสี่ยง ' แต่เธอกลับกังวลกับความปลอดภัยของเขา ห่วงใยเขา

เธอเงียบไม่ได้พูดอะไร ตอนที่กลับมา เสี่ยวหลิวบอกเธอว่าแม่บ้านหวังเตรียมอาหารเย็นพร้อมแล้ว เธอล้างมือ หยิบผ้าเช็ดหน้าเช็ดคราบน้ำ กริยาท่าทางของเธอดูตั้งใจและละเอียดรอบคอบ สุดท้ายเธอก็เอาครีมทามือออกจากถุง

เซี่ยเชาฉวิน ให้ความสำคัญกับผิวพรรณของเธอทุกกระเบียดนิ้ว กำชับแล้วกำชับอีกถึงรายละเอียดในการใช้ชีวิตประจำวันของเธอ พอนานวันเข้าก็เลยกลายเป็นความเคยชินไป

“ทำไมเงียบไปล่ะ”

　　 ถึงแม้เวลาก่อนที่เธอจะเข้ามาจะใช้เวลาเพียงแค่ครู่เดียว แต่ตระกูลเฝิงมีพ่อครัวโดยเฉพาะ พ่อครัวเลยทำกับข้าวสี่อย่างน้ำซุปหนึ่งอย่างมาให้เธอ