310

บทที่ 310 ตัวละคร

“พออ้วนแล้ว ก็เหมือนว่าจะเริ่มเข้าใจความรู้สึกนึกคิดของลั่วเซิ่นมากขึ้นด้วย”

ถึงแม้ว่าเรื่องรูปลักษณ์ภายนอกจะใช้การตกแต่งเมคอัพเอาก็ได้ แต่ไม่ว่าช่างแต่งหน้าจะมีฝีมือที่ดี หรือจะทำออกมาได้เหมือนอย่างที่หลิวเย่คิดเอาไว้ได้แค่ไหนก็ตาม แต่อย่างไรเสียการใช้วิธีแบบนั้น มันก็ไม่สามารถมาทดแทนกับความรู้สึกของหลิวเย่ที่ได้อ้วนเองได้ พอได้ลักษณะรูปร่างที่เหมือนคนแก่มาแล้วมันก็เหมือนเพิ่มความรู้สึกให้ตนเองด้วย

หลังจากที่เขาอ้วนขึ้น บุคลิกและภาพลักษณ์ของเขาก็ดูเปลี่ยนไปราวกับฟ้ากับเหว หยางป๋อซีเองก็เห็นว่าช่วงนี้เขากินได้กินดี ก็ทำได้แค่ส่ายหัว ทุกครั้งที่เขาเห็นหลิวเย่ ก็มักจะแสดงท่าทีกลัดกลุ้มเสมอ

ก็เหมือนกับเจียงเซ่อที่ลดน้ำหนักลง ช่วงนี้หลิวเย่เองก็ออกไปให้คนเห็นไม่ได้เช่นกัน งานสัมภาษณ์หรืองานพรีเซนเตอร์สินค้าก็รับไม่ได้ และที่สำคัญก็คือ ทุกครั้งที่ต้องถ่ายรูป เขาก็มักจะสร้างความกดดันให้กับตัวเองไม่น้อย