0029 คุณชายเสเพล

บทที่ 29 คุณชายเสเพล

กว่าที่อวิ๋นตั่วจะมีจักรยานเป็นของตัวเอง ก็หลังจากที่เธอเรียนจบ ป.6 ไปแล้ว ตอนนั้นอวี่เจ๋อก็เป็นนักศึกษาชั้นปีที่สามแล้ว และแน่นอนว่าอวี่เจ๋อยังคงเป็นครูของอวิ๋นตั่ว หลายปีมานี้ เขามองดูคะแนนของอวิ๋นตั่วที่ขยับจาก 27 เป็น 90 ช่างเป็นความสำเร็จที่ยอดเยี่ยมจริงๆ

“แน่นอนว่าบนเหรียญความดีความชอบนี้ ครึ่งหนึ่งเป็นของหนู ส่วนอีกครึ่งเป็นของพี่” อวิ๋นตั่วมักจะพูดกับเขาแบบนี้

“ความสำเร็จเกิดจากหลายปัจจัย ผมไม่กล้าเอาเป็นความดีความชอบของตัวเองหรอกครับ”

ถึงอวี่เจ๋อจะพูดแบบนั้น ทว่าบ้านอวิ๋นก็ปฏิบัติกับเขาราวกับเป็นคุณครูคนหนึ่งจริงๆ พอถึงตรุษจีน อวิ๋นตั่วก็ต้องมาเยี่ยมคุณครู

อวี่เจ๋อพูดกับชูยินว่า “ต่อไปอย่ามาเลยนะครับ ทำอะไรเป็นทางการแบบนี้แล้วเหมือนผมอายุมากเลย”

มันยากมากที่ชูยินจะทำตามคำบอกนั้น “อวิ๋นตั่วมีวันนี้ได้ ก็ถือว่าเป็นความดีความชอบของเธอ ศิษย์เคารพครูเป็นเรื่องที่สมควรทำอยู่แล้ว จริงไหมจ๊ะอวิ๋นตั่ว?”

ในตอนนั้นอวิ๋นตั่วกำลังดูนิตยสารแฟชั่นกับคุยเรื่องซุบซิบอยู่กับอวี่ซี เพราะแบบนั้นเธอจึงตอบรับไปอย่างใจลอย “ค่า!”