0028 คืนดีกัน

บทที่ 28 คืนดีกัน

บางครั้งคนเราก็รังแกคนที่อ่อนแอกว่า แต่ก็เกรงกลัวคนที่แข็งแกร่งกว่า ตั้งแต่ทะเลาะกับสือเหยียน ฝ่ายนั้นก็ไม่กล้ามาชี้นิ้วบงการอะไรอวิ๋นตั่วอีก เวลาเจอกันก็มักจะเดินเลี่ยงไป หากบังเอิญเจอกันก็จะรีบพูดขอโทษขึ้นมา

เดิมทีอวิ๋นตั่วคิดว่าเป็นแบบนี้น่ะดีแล้ว แต่ไม่นานเธอก็รู้สึกว่าตัวเองนั้นถูกทิ้งให้โดดเดี่ยว

เวลาเข้าเรียน คุณครูก็มักจะเมินเธอ ไม่ว่าเธอจะยกมือสูงแค่ไหน ครูก็จะไม่ยอมให้เธอตอบ เพื่อนๆ เองก็ถอยห่างจากเธอ เวลาพูดก็พูดด้วยความสุภาพ

อวิ๋นตั่วเริ่มรู้สึกกลุ้มใจขึ้นมาบ้างแล้ว!

เพราะแบบนั้น เธอจึงเป็นคนเข้าไปคุยกับสือเหยียนก่อน “สือเหยียน วันเสาร์นี้ไปเล่นที่บ้านฉันไหม”

แต่สือเหยียนก็รีบปฏิเสธทันที “สุดสัปดาห์นี้ฉันจะไปบ้านคุณยายกับแม่”

“ถ้าอย่างนั้นก็ดีเลย ฉันก็จะไปบ้านคุณยายด้วยเหมือนกัน งั้นเราไปบ้านคุณยายทวดด้วยกันดีไหม”

คุณยายทวดก็คือคุณยายของชูยินกับจ้าวเยว่ คุณยายผู้ซึ่งอายุแปดสิบกว่า ผมหงอกขาว ทว่าร่างกายยังแข็งแรง มีเพียงแต่สายตาที่ไม่ค่อยดี คุณยายมักมองอวิ๋นตั่วกับสือเหยียนสลับกันมั่วไปหมด