ส่วนที่ 7 ตอนที่ 106

ตอนที่ 106 แฝงตัวเข้าเมืองเสวี่ยเหล่า

เฉินฉางเซิงหัวเราะ แล้วเอ่ย “ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ยอมรับ แต่ไม่มีอะไรจริงๆ”

ถังซานสือลิ่วเงียบไปพักหนึ่ง ค่อยว่า “เจ้าเป็นหมอที่ดีที่สุด ถ้าเจ้ายังรักษาไม่ได้ แล้วข้าจะไปรักษาที่ไหนดี”

เฉินฉางเซิงว่า “ข้าไม่เชี่ยวชาญโรคลมหนาว ยาจูซาก็รักษาโรคนี้ไม่ได้”

ถังซานสือลิ่วยิ้มเย็นชา “ของเล่นพรรค์นั้น ถึงให้กิน ข้าก็ไม่กินหรอก เพราะข้าไม่กินคน”

เฉินฉางเซิงว่า “เจ้าจึงอยากกลับไปรักษาตัวก่อน”

ถังซานสือลิ่วเงียบไปอีกสักพัก แล้วว่า “ยามเฝ้าบ้านของพวกเราแก่ชรามากแล้ว ไม่มีข้าช่วย เกรงว่าร่างกายจะรับไม่ไหว”

เฉินฉางเซิงยื่นมือไปตบบ่าเขาเบาๆ “ไว้ข้าหารือกับพวกเขาเอง เจ้าไปก่อน เจ้าสำนักเหมารักษาอาการบาดเจ็บอยู่ที่เขาหานซาน เจ้าก็ไปที่นั่นด้วยสิ”

เช้าวันรุ่งขึ้น ถังซานสือลิ่วจึงจากไป เยี่ยเสี่ยวเหลียนจากตามไปด้วย โดยผ่านการเห็นชอบของสวีโหย่วหรงแล้ว นางมิได้บอกเฉินฉางเซิง เพราะรู้ว่าเรื่องระหว่างชายหญิงแบบนี้ เฉินฉางเซิงมีความรู้สึกช้ามาก หรือไม่รู้เลยสักนิดก็ว่าได้ แต่นางก็รู้ว่า ในด้านอื่นๆ เฉินฉางเซิงรู้ดีทีเดียว อย่างทักษะทางการแพทย์