ส่วนที่ 4 บทที่ 061

บทที่ 61 สองร้อยปีก่อน

ความคิดจะให้จงหย่งโหว ชุยอวิ่น และเซี่ยหลินซีออกไปท่องโลกภายนอกได้ข้อสรุปอย่างรวดเร็ว

เซี่ยฟางหวากับฉินเจิงนั่งคุยสัพเพเหระกับทั้งสามต่อพักหนึ่ง ก่อนจะถูกจงหย่งโหวไล่ออกจากจวน

เมื่อออกมาหน้าประตูใหญ่จวนจงหย่งโหว เซี่ยฟางหวาหันกลับมามองป้ายเดินทองด้วยสายตาซึ่งแฝงไปด้วยความเจ็บปวด

ฉินเจิงกุมมือนางไว้แน่น

เซี่ยฟางหวาสลัดความเสียใจทิ้งไป หันกลับมาพึมพำใส่ฉินเจิงด้วยความไม่พอใจ “ข้าทำผิดต่อท่านปู่ ทำผิดต่อจวนจงหย่งโหว เมื่อท่านปู่ออกเดินทางแล้ว หลังจากนี้หากไม่มีเรื่องใด ข้าก็จะไม่กลับมาอีก”

“ภรรยาที่ไม่อยากกลับบ้านเดิมถึงจะเป็นภรรยาที่ดี หลังจากนี้เจ้าอาศัยที่เรือนลั่วเหมยให้สบายใจเถอะ ที่นั่นต่างหากที่เป็นบ้านของเจ้า” ฉินเจิงลูบศีรษะนางด้วยรอยยิ้มขำ

“ไม่ใช่บ้านของเราหรือ” เซี่ยฟางหวามองเขา

“อืม เป็นบ้านของเรา” ฉินเจิงยิ้มพลางพยักหน้ารับ

เซี่ยฟางหวาวาดมือกอดเอวเขา แนบลำตัวเข้าหาแผ่นอก เอ่ยเรียกเสียงทุ้ม “ฉินเจิง”

“หืม” ฉินเจิงขานรับแล้วมองนาง “มากอดกันกลางวันแสกๆ เช่นนี้มีคนมองอยู่นะ ไม่กลัวว่าจะถูกหัวเราะเยาะเอาหรือ”