371 วางยาพิษ

บทที่ 371 วางยาพิษ

โหวเหลียงเดินไปพูดไป

“พี่ชาย ท่านเป็นคนจงหยวนเหตุใดถึงมาอยู่ที่หูตี้ได้” คนด้านหลังไม่ตอบอะไร

โหวเหลียงพูดต่อว่า “หรือท่านก็เป็นเหมือนข้า มาที่หูตี้เพื่อทำงานหาเช้ากินค่ำ พวกเราล้วนเป็นคนจงหยวนเป็นคนบ้านเดียวกัน ถือว่าพบเพื่อนเก่าในต่างถิ่นแดนไกล...”

“หุบปากซะ!” เสียงแหบแห้งดังขึ้นขัดเขา

โหวเหลียงกลืนน้ำลายหุบปากอย่างเชื่อฟังผ่านไปสักพักเขาก็ร้องไห้ขึ้นมา

“มีคนพยากรณ์ว่าข้าเป็นดาวร้ายอันโดดเดี่ยวชีวิตนี้จบไม่สวยแน่ แล้วก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ ตอนแรกข้ามีชีวิตที่ดีอยู่ที่บ้านเกิดมีบิดามารดา ภรรยาและลูก กำลังรอสอบเพื่อเทิดเกียรติให้กับบรรพบุรุษ ผู้ใดจะรู้ว่าตนเองจะถูกดึงเขาไปเกี่ยวข้องกับคดีฉ้อโกง ถูกทำให้เสียชื่อเสียงจนไม่สามารถเข้าสอบได้อีกตลอดชีวิต

ต่อมาบิดามารดาถูกบีบคั้นจนตายที่ดินของครอบครัวถูกยึดไป ภรรยาและบุตรก็ป่วยตายตามกันไป...ข้าใช้ชีวิตตัวคนเดียวทำได้แต่งานต่ำต้อย กว่าจะมีทรัพย์สินได้มันไม่ง่ายเลย พอถูกศัตรูบีบบังคับจึงทำได้แค่เอาทรัพย์สมบัติของข้าไปยังหูตี้เพื่อพนันกับตนเองว่าจะฟื้นตัวกลับมาได้ แต่ที่ไหนได้...”