บทที่ 4 ระบบแก้ไขความเสียใจ (1)

บทที่ 4 ระบบแก้ไขความเสียใจ (1)

ขณะนี้เป็นเวลาราวๆสองทุ่ม คนส่วนใหญ่พึ่งรับประทานอาหารเย็นเสร็จ ในล็อบบี้โรงแรมยังคงคึกคักมีคนเดินผ่านไปมา นั่งสนทนากันในจุดต่างๆ เมื่อเห็นแสงไฟสว่างไสว และผู้คนมากมาย ซีหลินก็รู้สึกปลอดภัยขึ้นบ้าง คิดว่าถ้าจะเกิดเรื่องร้ายต่อเธอและพี่ชายอย่างที่เขียนไว้ในนิยายขึ้นมาจริงๆ เรื่องก็คงจะไม่เกิดขึ้นที่นี่หรอกนะ

หลังจากมั่นใจในความปลอดภัยขึ้นแล้ว เธอก็พาตัวเองเข้าไปล้างหน้าแต่งตัวใหม่ในห้องน้ำหญิง ที่อยู่ไม่ไกลนัก

ทั้งด่าทอจิกหัวกันกับนางเอกเยว่ซิน โดนสาดน้ำและถูกผลักล้มลงบนพื้นแบบนั้น ไม่รู้ว่าสภาพของเธอจะเละเทะแค่ไหน

เมื่อเดินเข้าไปในห้องน้ำแล้วส่องกระจกดู เห็นว่าเครื่องสำอางไม่ได้เลอะเทอะนัก ไม่ได้มีสภาพแบบพวกมาสคาร่าไหลเป็นทางหรือลิปสติกเปื้อนไปครึ่งหน้า อย่างสถานการณ์ยอดฮิตตอนนางร้ายถูกนางเอกเล่นงานต่างๆ

เหมือนว่าเครื่องสำอางที่หลี่ซีหลินใช้จะเป็นแบบกันน้ำ ทำให้ไม่เกิดภาพน่ากลัวอย่างที่เธอจินตนาการเอาไว้ นอกจากที่แต่งหน้าจัดไปหน่อยซึ่งตอนนี้ก็ซีดจางลงมาก จากการที่เธอถูกสาดน้ำและร้องไห้ กับผมยาวตรงที่เปียกไปส่วนหนึ่ง ที่ถูกเธอปัดขึ้นเหนือศีรษะลวกๆ ไม่ค่อยเรียบร้อย นอกนั้นก็ไม่มีอะไรผิดปกติมาก

ไม่ผิดปกติอะไร นี่มันบ้าบอชัดๆ!

ใบหน้า รูปร่างที่สะท้อนออกมาจากกระจกตรงหน้าเธอนี้มันอะไร นี่ไม่ใช่ตัวเธอในโลกก่อนเหรอ!!

ร่างร่างนี้คือซี หรือหลี่ซีหลินกันแน่!?

หญิงสาวใช้มือแตะไปทั่วใบหน้าและเนื้อตัวของตัวเอง ภาพที่สะท้อนออกมาจากกระจกก็เป็นพฤติกรรมที่เธอกำลังทำอยู่ คนที่อยู่ในกระจกไม่ใช่ผีหรือภาพลวงตาแน่นอน มันคือภาพของเธอที่กำลังสะท้อนออกมาจริงๆ

ซีหลินงุนงงมาก ไม่ใช่ว่าเธอเข้ามาอยู่ในโลกนิยายแล้วสวมร่างกายนางร้ายคนหนึ่งในเรื่องหรอกเหรอ แล้วทำไมนางร้ายถึงมีรูปร่างหน้าตาเหมือนเธอทุกอย่างเลย แม้แต่ไฝสีแดงเล็กๆที่ใต้ตาข้างขวาก็ยังมีเหมือนกัน!?

"คำตอบของคำถามนี้สามารถซื้อได้ในร้านค้าของระบบ เมื่อโฮสต์มีเลเวลถึงระดับที่สูงพอ"

"ฮะ ร้านค้าอะไร ระบบอะไร? เฮ้ย! แล้วเสียงนี้มาจากที่ไหน!"

ซีหลินหันมองรอบตัวด้วยความตกใจ เสียงที่จู่ๆก็ดังขึ้นนี้เป็นเสียงอิเล็กทรอนิกส์ที่เย็นชา แม้จะแบ่งแยกไม่ได้ว่าเพศไหน อาจจะเป็นผู้หญิงสักคนที่ซ่อนอยู่ในห้องน้ำนี้เป็นคนพูด หรือไม่ที่น่ากลัวก็อาจจะเป็นผู้ชายที่มีเจตนาไม่ดี ซีหลินไม่เสียเวลาตามหาที่มาของเสียง เธอรีบวิ่งออกจากห้องน้ำไปอยู่ในโถงล็อบบี้ที่มีคนพลุกพล่านก่อน

ตอนนี้เธอมีชะตาชีวิตที่ถูกกำหนดไว้ว่าจะถูกรุมโทรมข่มขืนแขวนทับศีรษะอยู่ แม้จะโดนด่าว่าเป็นกระต่ายตื่นตูมเธอก็ไม่อายหรอก ถ้าเกิดเรื่องร้ายขึ้นกับเธอจริงๆจะทำอย่างไร หนีได้ก็ต้องหนีไว้ก่อน เรื่องอื่นก็ค่อยว่ากันทีหลัง

"โฮสต์ไม่ต้องตกใจ ระบบไม่มีอันตราย"

เสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้ง ซีหลินรีบหันมองรอบตัวเลิกลัก เสียงนี้มันไม่เหมือนมาจากใครที่อยู่รอบตัวเธอเลย เหมือนเป็นเสียงของความคิดที่ดังขึ้นในหัวของเธอมากกว่า เดี๋ยวนะ เสียงอิเล็กทรอนิกส์,โฮสต์, ระบบ?

นี่มันไม่ใช่พล็อตที่เป็นที่นิยมในนิยายปัจจุบันนี้เหรอ เรื่องระบบล้ำสมัยที่ถูกติดตั้งเข้าในตัวเอกของนิยายแล้วทำให้เกิดเรื่องมากมายอันนั้นน่ะ

หรือว่าตอนนี้เธอถูกติดตั้งระบบไว้แล้วเหรอ?

"ถูกต้อง"

"ห๊ะ"

"โฮสต์ได้ติดตั้งระบบเอาไว้แล้ว"

"เฮ้ยเอาจริงดิ!!??" ซีหลินอุทานออกมาอย่างไม่อยากเชื่อ เสียงของเธอดังพอสมควรทำให้คนรอบตัวหันมามองอย่างสงสัย หญิงสาวมองเห็นแล้วรีบเอานิ้วข้างหนึ่งไปจิ้มที่ใบหูซึ่งมีผมยาวปรกลงมาบังเอาไว้อยู่ ทำเหมือนว่าตนเองกำลังคุยโทรศัพท์ผ่านทางหูฟังไร้สาย พอคนรู้ว่าเธอแค่กำลังคุยโทรศัพท์จึงไม่ได้สนใจอะไรอีก

ซีหลินรีบเดินออกจากจุดที่มีคนพลุกพล่านไปหาจุดนั่งพักที่อยู่ห่างไกลผู้คนเล็กน้อย

กวาดตามองไปรอบตัว แน่ใจว่าไม่มีคนอยู่ใกล้พอจะได้ยินบทสนทนาแล้วเธอก็กระซิบออกมา

"นายคือระบบจริงๆเหรอ"

"ใช่ผมคือระบบ ชื่อระบบแก้ไขความเสียใจ"

"ห๊า ระบบอะไรนะ ไม่ใช่ระบบทำเงิน ระบบนางร้ายแก้แค้น หรือระบบทำสวนทำฟาร์ม เปิดร้านค้าไรงี้เหรอ" ซีหลินไล่รายชื่อระบบยอดนิยมที่เธอเคยอ่านเจออยู่บ่อยๆออกมา

"ว่าแต่ว่าฉันสามารถพูดคุยกับนายผ่านทางความคิดเหมือนในระบบที่เคยเห็นในนิยายได้ไหม"

"ได้"

"โอ้ว ฮัลโหลวเทส เทส แปดบวกสิบเป็นเท่าไหร่" ซีหลินพูดประโยคนี้ในใจ

"ผมได้ยิน โฮสต์ไม่จำเป็นต้องทดสอบ"

"แล้วคำตอบคืออะไรล่ะ หรือว่านายบวกเลขไม่เป็นเหรอ ระบบนี่ไม่ใช่เทคโนโลยีล้ำยุค ความสามารถประสิทธิภาพยิ่งกว่าซูเปอร์คอมพิวเตอร์เหรอ"

"สิบแปด"

"โอ้ โอเคผ่าน"

ในที่สุดซีหลินก็วางใจว่าไม่ใช่การถูกกลั่นแกล้งหรือมีใครมาวางแผนหลอกลวง อย่างน้อยสิ่งสิ่งนี้ก็ได้ยินเสียงจากในความคิดของเธอจริง คนที่บงการเรื่องนี้อยู่ก็คงไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาในโลกปี20XX นี้แล้วล่ะ ต่อต้านไม่ได้ เช่นนั้นก็ให้ความร่วมมือดีกว่า

ซีหลินกลับมานั่งตัวตรง เลิกทำท่าทางเหมือนกำลังคุยโทรศัพท์อย่างเมื่อครู่ที่ต้องจับหูไว้ข้างหนึ่งแล้วก้มตัวลงทำท่ากระซิบกระซาบ

"แล้วระบบแก้ไขความเสียใจนี่คืออะไรเหรอคะ เดี๋ยวนะ ก่อนอื่น นายติดตั้งเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่ใช่ว่าจะติดตั้งระบบให้ใครต้องขออนุญาต หรือมีเสียงบอกระบบกำลังทำการติดตั้งไรงี้ก่อนเหรอ ทำไมฉันไม่เห็นรู้เรื่องอะไรเลย"

"ติดตั้ง ตั้งแต่วันที่โฮสต์ปฏิสนธิ"

"ห๊ะ! ปฏิสนธิ?! ปฏิสนธิเป็นตัวคน ในโลกก่อนที่ฉันชื่อซี มีแม่ชื่ออรัญญา พี่สาวชื่อA พี่ชายชื่อBน่ะเหรอ"

"เลเวลของโฮสต์อยู่ในระดับต่ำเกินกว่าจะเข้าถึงข้อมูล"

"อ้าว อะไรอะ ทำไมกลายเป็นเลเวลต่ำเกินกว่าจะเข้าถึงข้อมูลเฉยเลยล่ะ ก็นายบอกว่าติดตั้งตั้งแต่ฉันปฏิสนธิไม่ใช่เหรอ ฉันแค่พูดทวนย้อนเฉยๆอะ"

พอระบบไม่ตอบซีหลินก็ไม่ได้ต่อความยาวสาวความยืดอีก ตอนนี้เธอยังมึนงงตกใจเรื่องที่มีระบบปรากฏขึ้นในชีวิตจริงอยู่เลย